Πήγα και κάθισα σε ένα ακρογιάλι,

την ώρα που ο ήλιος, βουτούσε στο νερό

και ψέλισαν τα χείλη μου, το όνομα σου πάλι

τα γλαροπούλια ρώτησα που νάσαι να σε βρω!..

Δεν μούστειλες άλλα φιλιά,

Και σε θυμήθηκα

Και με το κύμα αγκαλιά,

αποκοιμήθηκα!..

Μέσα στην σκέψη μου και πάλι γυροφέρνω ,

Πως πρέπει να ξεχάσω τα μάτια που ποθώ,

Όχι μη λες καρδούλα μου, φιλάκια να σου στέλνω

Και ύστερ΄ αν το…

Η ζωή είναι περίεργη και άδικη,

το ξέρω το βλέπω το ζω.

Η ζωή είναι ένα ψέμα,…

Τι τ’ αντίθετα κραυγάζουν;

Ποια αρχή ενοποιητική ταυτοποιεί όσα φαντάζουν τόσο απόμακρα;

Ο λόγος συνενώνει τ’ άκρα.

Ένα υπερμέγεθες σώμα που στηρίζει τη φιλοσοφία των αντιθέτων.

Ποιο σώμα παγερό δεν θερμαίνει το χουχούλισμα της ανάσας;

Ποια θερμή ψυχή δεν ψύχεται μπροστά στην αδικία;

Σκέψου τα χείλη τα ξερά που τα νοτίζει ένα υγρό φιλί.

Τη μέρα διαδέχεται η νύχτα και το θέρος ο χειμώνας.

Ο πόλεμος εγγυάται την ειρήνη κι η πείνα…

Ηρωες των παραμυθιων.

Νεραιδες των ουρανων.

Ιπποτες της αγαπης.

Πριγγιπισσες της αυταπατης.

                Αρχοντες της μετανοιας.

                Κυριες πρωτοκλασσατες,

                μετρ της πορνειας.

                       Εποχη περα απο τα συνορα της Αγιοτητας.

                       Ζουμε πλεον το μελλον της αγρια αβαιβαιοτητας.…

Και φτάνεις πάλι μπρος σ’ αυτό το σταυροδρόμι

Κοιτάζεις πίσω μια ολόκληρη ζωή

Φανάρια πράσινα και ανοιχτοί οι δρόμοι

Μόνο ένα βήμα θέλει κι έγινε η αρχή

Μα πως ν’ αφήσεις μια ζωή ολοδικιά σου;

Πως θα επιζήσεις κι αυτήν την καταστροφή;

Εδώ που έφτασες στο λέει κι η καρδιά σου

Πρέπει να φύγεις. Δεν υπάρχει επιστροφή

Είναι σκληρό να το δεχτείς

Θα κλάψεις και θα πικραθείς

Κι ας ζούσες μόνη σου για δύο

Κάποιες φορές μια νέα…

Ελλαδα μας γλυκια εσυ κι η Μητερα Παναγια.

Ελλαδα μας ομορφη των αγγελων του Αιγαιου γαλανολευκη.

Ελλαδα μας ελευθερη ο τοπος του γενους μας και του Θεου μας ποτε δευτερη.

Ελλαδα μας γενναια των ηρωων το αιμα κυλα μεσα μας σε μενα και σε  σενα.

ΣΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ…

Πια σα να φαίνεται,

Πως παραγνωριστήκαμε,

Και μη μας κακοφαίνεται,

Ότι το ψυλλιαστήκαμε.

Χαμηλά πέσαμε,

Κι όμως δεν απορήσαμε,

Όσο και να πονέσαμε,

Το αντιμετωπίσαμε.

Τι μέλλει…

Όλος ο κόσμος σ' ένα δάκρυ

πάνω σε μάγουλο που απλώνει,

φωνή που φτάνει ως την άκρη,

ταξιδεμένο χελιδόνι.



Μέσα στα χέρια μας η πλάση,

με αράχνης κόκκινο υφάδι,

θεός που θέλει να κεράσει

όλη τη γη σ' ένα πετράδι.



Τρέφεται ο νους μ' ένα παιχνίδι,

''δημιουργώ και καταρρέω'',

σε διαμαντένιο…

Κουπλέ

Είμαι,  ο γιος  του  παλιατζή,   ο μερακλής……

Πολη αγαπημενη.

Πολη βασιλεμενη.

Πολη Της Μανας των Ουρανων,

χτισμενη.

Κωνσταντινουπολη.

Πολη Αγιασμενη........Πολη χιλιοευλογημενη.....!!!!!