Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Δημιουργώ και καταρρέω

Όλος ο κόσμος σ' ένα δάκρυ
πάνω σε μάγουλο που απλώνει,
φωνή που φτάνει ως την άκρη,
ταξιδεμένο χελιδόνι.

Μέσα στα χέρια μας η πλάση,
με αράχνης κόκκινο υφάδι,
θεός που θέλει να κεράσει
όλη τη γη σ' ένα πετράδι.

Τρέφεται ο νους μ' ένα παιχνίδι,
''δημιουργώ και καταρρέω'',
σε διαμαντένιο δακτυλίδι
κρύβει τον κόσμο τον ωραίο.

Μικρή μου θάλασσα που αφρίζεις,
σ' ένα ζωντάνεμα της σκέψης,
γίνεσαι φως και καθαρίζεις
τους κορεσμούς και τις ορέξεις.

Όλος ο κόσμος σ' ένα βλέμμα,
σε μια κραυγή που δυναμώνει,
το δάκρυ γίνεται σαν αίμα
που ξεχειλίζει και ερημώνει.

Μέσα στα χέρια μας η πλάση,
με αράχνης κόκκινο υφάδι,
θεός που θέλει να κεράσει
ένα ταξίδι για τον Άδη.

Τρέφεται ο νους μ' ένα παιχνίδι
''δημιουργώ και καταρρέω'',
σ' ένα σπασμένο δακτυλίδι
κρύβει τον κόσμο τον μοιραίο.

Μικρή μου θάλασσα που αφρίζεις,
σε άγριο κυμάτισμα της σκέψης,
γίνεται χάρος και θερίζεις
τους κορεσμούς και τις ορέξεις.

Προβολές: 74

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 4 μέλη

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 1 Οκτώβριος 2012 στις 15:08: Η ποίησή σου πλημμυρίζει τις αισθήσεις και το νου κινητοποιεί ..ειναι μια σύνθετη εμπειρία η ανάγνωση της μα και απόλυτα ψυχαγωγική!!! Μπράβο!!!!!