Το ποίημα του σκοτεινού

[Πέτρος Αδάμ]

 

Τι τ’ αντίθετα κραυγάζουν;

Ποια αρχή ενοποιητική ταυτοποιεί όσα φαντάζουν τόσο απόμακρα;

Ο λόγος συνενώνει τ’ άκρα.

Ένα υπερμέγεθες σώμα που στηρίζει τη φιλοσοφία των αντιθέτων.

Ποιο σώμα παγερό δεν θερμαίνει το χουχούλισμα της ανάσας;

Ποια θερμή ψυχή δεν ψύχεται μπροστά στην αδικία;

Σκέψου τα χείλη τα ξερά που τα νοτίζει ένα υγρό φιλί.

Τη μέρα διαδέχεται η νύχτα και το θέρος ο χειμώνας.

Ο πόλεμος εγγυάται την ειρήνη κι η πείνα φεύγει μακριά όταν η χόρταση καταφθάνει.

Θυμήσου την αρρώστια και πόσο υγιής αισθάνθηκες όταν παρήλθε.

Την ανάπαυση που ένιωσες όταν αποκαμωμένη ξάπλωσες σ’ ένα κρεβάτι.

Το ζωντανό κάποτε πεθαίνει και το πεθαμένο ήταν ζωντανό ή ζωντανεύει πρόσκαιρα ξανά.

Το ξύπνιο κοιμάται το λήθαργο και τ’ όνειρο φαντάζει πιο πραγματικό από την ίδια την ζωή.

Ο νιός γερνά και ο γέρος γίνεται μωρός, γιατί όλα  τα παραπάνω συν το χρόνω γίνονται αυτά και αυτά εκείνα.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Απανωτές εικόνες με τη μορφή χειμάρρου και ισχυρές υπαρξιακές αληθειες!!!!! Πολύ δυνατό ποίημα Μπράβο!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Φίλε Πέτρο, από τα ελάχιστα ποιήματα που εδώ μέσα ακολουθούν την μη έμμετρη ποίηση και τουλάχιστον εμένα με ικανοποιεί. Πολύ καλή αυτή η γραφή και η ακολουθία των λέξεων, αν και σε κάποια σημεία ξεφεύγεις και παραθέτεις τους στίχους με την απλή μορφή των σκέψεων. Μπράβο σου πάντως. Καλό, χειμαρώδης λόγος, όπως πολύ καλά επισήμανε και ο φίλος Βαίος

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!

[Εύα Σμπώκου]

Μπράβο!!!

[Τσακίρη Χαρά]

Τι λογοπαιγνιο ειναι αυτο απο μικρες, πικρες αληθειες της ζωης;;; Πολύ δυνατό και έξυπνο!!!!

[alter ego#--ξινή]

πολύ όμορφο!!