Ελπιζω πως εισαι η μονη μου αληθεια
Αυτο το βλεμμα εχει κατι το Αγιο
αυτα τα ματια για εμενα ειναι ιερα.
Σάγαπω...
ταπεινα...
αιωνια...
Προστέθηκε από τον/την clementine στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:27 —
2 σχόλια
Αδεια αγκαλια,
αδεια χερια,
νοημα κανενα.
μονομια η λυτρωση ΘΑΝΑΤΟΣ
Δακρυ αιωνιο κυλα στο προσωπο μου
δε θα σταματησει ποτε να κυλα
Δινω κ δινω κ δινω και τελικα
μενω με χερια αδεια,
με αγκαλια αδεια
Παντα.
Ποναω για ολα κ για το τιποτα που ζω.
Αποκαλεις τον κοσμο σου οικειο για εμενα
πως ανηκω εκει...
δε θελω λυπηση θελω αληθινη αγαπη
τουλαχιστον εκτιμηση,
παντως θελω την αληθεια.
Μισω τη ψευτικη ελπιδα
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την clementine στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:17 —
3 σχόλια
Νεκρος απο σφαιρες της αστυνομιας...
Αυτο ειναι το προσωπο της ''Δημοκρατιας''?
Δυστυχως ζουμε κ εζησες σε μια χωρα οπου το συστημα αξιων εχει κατταρευσει κ το συστημα της διαπλοκης κ των συμφεροντων ακμαζει.Μια χωρα που σκοτωνει τα πιδια της μια χωρα που σκοτωνει το μελλον της.Αλλα εσυ για εμενα, για εμας ολους εισαι ενας ηρωας.Γιατι ο δικος σου χαμος εγινε η αφορμη αφυπνισης της γενιας μας, η αφορμη εξεγερσης, η αφορμη επαναστασης για τηνδιεκδικηση των δικαιωματων…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την clementine στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:04 —
3 σχόλια
6 Δεκεμβριου 2008.Βραδυ,
αλλο ενα καταραμενο βραδυ.
Αλεξανδρος Γρηγοροπουλος 15 ετων
μαθητης.
Νεκρος.
Νεκρος απο σφαιρα αστυνομικου-ειδικου φρουρου, προστατη (υποτειθεται) των πολιτων
Αδικια, Δολοφονια, ΧΟΥΝΤΑ των ημερων μας.
Δακρυ, αγανακτηση, χειμμαρος εξεγερμενων πολιτων... αντιεξουσιαστων(πιστεψτε με δεν ειναι κακο να εισαι αντιεξουσιαστης.αντιεξουσιαστης ειναι ο επαναστατης). ΦΩΤΙΑ
Αυτο χρειαζεται αυτη η…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την clementine στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:41 —
7 σχόλια
Ένας κήπος γεμάτος αγάλματα κι η ανάμνηση ενός κλαμμένου δειλινού,πριν απο χρόνια πολλά,σε κάποια ερημική εξοχή με έναν ύποπτο άνεμο... Ρεμβασμός απο αλλού....
Θόρυβοι μακρινοί,απο την γενική κατευθυνση του γαλαξία,ταξιδεύουν μεσα απο αιώνιες εκρήξεις μέχρι τα ουράνια σπίτια του θεού,στην άλλη μεριά του σύμπαντος,εκεί όπου άγγελοι μεθυσμένοι χορεύουν γυρω απο φωτιές καθώς μια μαγισσα υπνωτισμένη γυρνάει αργά μια παμπάλαια λατέρνα.
Ψιθυριστές…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:22 —
7 σχόλια
ΓΑΛΗΝΗ...
ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ...
ΕΣΥ....
Σ'ΑΓΑΠΩ ΔΕ ΣΕ ΞΕΧΝΩ...
Σ'ευχαριστω για οσα μου εχεισ χαρισει.
Εισαι ο φυλακας αγγελος μου κ δε σε ξεχνω κ δε παυω να σε αγαπω.
Εισαι ο φιλος κ ο αδερφος μου ο πατερας και το παιδι μου.
Εισαι μια ψυχη μεσα στη ψυχη μου.
Που ποτε δε με ξεχνας.
Εισαι ο παραδεισος,
η φιλια,
η αγαπη,
η γαληνη, η χαρα....
Κ ας μην εισαι εδω.
Προστέθηκε από τον/την clementine στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:00 —
3 σχόλια
φτερα που οι ''μεγαλοι'' μου χαριζουν μα μολις κανω να πεταξω οι ιδιοι μου τα τραβανε πισω και μου ξεσκιζουν τη πλατη.....
Ματωσα.
Προστέθηκε από τον/την clementine στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 21:51 —
4 σχόλια
Ιός πολύ με παίδεψε
θά 'ναι πάνω από μήνα
πήγαινε το κομπιούτερ μου
σα νά 'χε πιεί ρετσίνα..
Οι μάστοροι μου ήθελαν
εξήντα ευρουλάκια
με μία κίνηση ρουά
τους στέλνω για νανάκια..!
'Πετάχτηκα' στο διπλανό
Σαντάνσκι Βουλγαρίας
πού 'χει τιμές γιά τον ΟΓΑ
χώρα της ευκαιρίας..
Με δεκαπέντε ευρώπουλα
καθάρισαν τα πάντα
σε μία ώρα μοναχά
και σε λεπτά σαράντα..
Μαζί ένα φιλαράκι μου
με λάπτοπ…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:00 —
9 σχόλια
Κέντημα αφήνουν ήσυχα οι στιγμές, κρυφά
σε άγριες, πάνω, θάλασσες και ήλιους θυμωμένους
μια τζούρα θα φυσήξει απ τα τσιγάρα τα στριφτά
πριν να βουτήξει ο έρωτας ξωπίσω απ τους πνιγμένους.
κόβεται η ανάσα μου στη ράχη των κυμάτων
αρχαίο τόξο ευλίγιστο τινάζεις το κορμί
αφήνω μες τα μάτια σου κατάστιχα κριμάτων
για να τα σβύσει δια παντός η άγρια ορμή
κλωστές λεπτές βαπτίζονται στη δίνη των χρωμάτων
χορδές που τις χαϊδέψανε του πόθου…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:59 —
7 σχόλια
Είναι στιγμές
Που λαχταρώ
Τα όμορφά σου μάτια
Λάθη του χθες
Όταν μετρώ
Που μ’έκαναν κομμάτια
Είναι στιγμές
Που…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:00 —
7 σχόλια
Σ’ ενα μπαρακι πιναμε
εγω και ο κολλητος μου,
μια μικρη γνωρισαμε
στα υψη ο ανδρισμος μου.
Και πιναμε και τριβαμε
και οι δυο μας την μικρουλα
αποψε θα γνωρισουμε
και εμεις λιγη χαρουλα.
Και ηπιαμε κρασακι
μπυρες και κατι ουζα
βρε λες το κοριτσακι
να το παρουμε παρτουζα;
Στο σπιτι μου και οι τρεις
την γλυκα να γευτουμε
μ’ αυτη μας ειπε, πληζ,
πρωτα κατι να πιουμε.
Και ηπιαμε…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:59 —
8 σχόλια
Δαγκώνω το μαχαίρι μου σφιχτά.
Eνα ρεσάλτο ετοιμάζομαι να κάνω.
Στιγμές να διώξω που σε σέρνουν μακριά
Σε ένα όνειρο που λέει ότι σε χάνω...
Πολέμου χρώματα βαμμένο το μυαλό.
Μ’ αυτό σε βλέπω, σε ποθώ και σε αγγίζω.
Ξέπνοος πλέω σε μακρινό, μαύρο, γιαλό.
Ξυπνάω μακριά σου-- μόνος-- και λυγίζω.
Βαθιά, χαράζω στο στήθος μου, γραμμή.
Χρόνο, αμέτρητο, μετρώ μέχρι το βράδυ.
Είσαι η σκέψη μου ατόφια και κρυφή.
Να ζωντανέψεις περιμένω…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:13 —
10 σχόλια
Του Φώτη Κόντογλου
Φαγώθηκε ο άνθρωπος με την καινούρια θρησκεία του, τη μηχανική επιστήμη, και τώρα απολαμβάνει τα καλά της, κι από μέσα του κι απ’ έξω του. Με τα αεροπλάνα τα λεγόμενα αεριωθούμενα, που κάνουν σαν διαβόλοι, και λιανίζουν την ατμόσφαιρα και την κάνουνε κιμά, με τους ασύρματους, με τα ραντάρ, με τους πύραυλους, και με τ’ άλλα τα διάφορα σατανικά εφευρήματα, γίνηκε κόλαση ο κόσμος, μ’ όλο που έλεγε η…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Μήτσος Σακκάς στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:30 —
7 σχόλια
Ηταν καποιο απογευμα θυμαμαι του Απριλη
γνωστα τα δυο τα ματια σου, οικεια τα δυο σου χειλη
σταθηκα και σε κοιταξα, ρωγμη εκανε ο χρονος
βρεθηκα σε αλλη εποχη και ξαναηρθε ο πονος.
Ησουν τοτε πριγκιπισσα και εγω ενας χωρικος
σε εσωσα απο ενος αρπαγεα το χερι
τυχαια μ’ εστειλε σ’ εσενα ο θεος
σαν μ’ ειδε τραβηξε αυτος σπαθι, και ‘γω μονο μαχαιρι.
Πρωτος με χτυπησε αυτος, τρυπωντας τα πλευρα μου.
Ειδα την φρικη στα ματια σου, στο προσωπο…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:04 —
8 σχόλια
Το δρόμο πήρα κι άφησα
χίλιες φορές ναυάγησα
σε αγιασμένα χώματα
σ' αλλόκοτα καμώματα.
Με βλέμμα κατακόκκινο
και την ψυχή μου κόσκινο
κόντρα στη φύρα του καιρού
μες το γαλάζιο του νερού
φωτιές άναψα κι έσβησα
απ΄τα χαμένα κέρδισα.
Πόθους απαρηγόρητους
που μ' είχανε στην πλώρη τους
είπα και αφουκράστηκα
μέσα στα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:14 —
10 σχόλια
ΕΧΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ
Έχω και εγώ τα καλά μου,
όλα τα συμπράγκαλα μου,
γιατί να στεναχωριέμαι,
τη ζωή μου να βαριέμαι.
Έχω και εγώ τα καλά μου,
και τα χαρτομάντιλα μου,
όσο και να τυραννιέμαι,
ξέρω δεν ξαναγεννιέμαι.
Έχω και εγώ τα καλά μου,
είμαι με τα συγκαλά μου,
και έτσι παρηγοριέμαι,
άνθρωπο δε καταριέμαι.
Έχω και εγώ τα καλά μου,
και τα χαρτομάντιλα μου,
όσο και να τυραννιέμαι,
θεέ δε σου…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:30 —
8 σχόλια
Πρώτη φορά στη Βαβυλώνα
--Αιώνες πριν—κάποιον χειμώνα
Είδα τα μάτια σου βρεγμένα
Δυο δάκρυα κύλησαν για μένα
Σε βρήκα πάλι-- και συ με είδες--
Σε μια πομπή στις πυραμίδες
Άλλος μεθούσε απ τα φιλιά σου
Λιωμένος μες την αγκαλιά σου
Με των αστεριών τα φώτα
Γυμνή λουζόσουν στον Ευρώτα
Χορέψαμε μαζί στη Σπάρτη ...
Φεύγω στη μάχη μήνα Μάρτη
Αθήνα , φέτος, ένα βράδυ
Κορμί που τρέμει για ένα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:04 —
10 σχόλια
Πλατύ μαχαίρι δίκοπο εξέπνευσαν
μάτια διάφανα
εξεταστικά
Η μοναξιά λαβώνει
όταν ποθεί
η ψυχή
τ' ανεκπλήρωτα
Εκείνα
τα ενσύνειδα ασύνειδα
που λάθρα σκάρτα
ξέπνοα αγχόνια
λουσμένα αίμα νεκρό
τις τύψεις
αδέκαστες
in medias res
δήθεν καθαρτήρια επιστρέφουν
να εξιλεώσουν
να καθαγιάσουν
να γιάνουν
να ανασύρουν
από της όρφνης
τις ανταύγειες
που εκχύνονται
άκαιρα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 3:00 —
19 σχόλια
Τα κόκκινα μαλλιά μου θα φορέσω.
Ελεύθερα θα τα αφήσω
να κατρακυλήσουν στο λαιμό.
Στους ώμους.Στους γοφούς
Ο παγωμένος άνεμος
θα τα αγγίξει να ζεσταθεί.
Κι ο χρόνος θα τα χαϊδέψει
να παγώσει.
Ακίνητος θα μείνει
Να καρτερεί μαζί μου
τις ανάσες που θα γίνουν ορμές.
Τις ματιές που κάψουν
τις κόκκινες φλόγες.
Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:11 —
11 σχόλια
Αν ειναι η αληθεια σας αυτη
αφηστε με στα ονειρα να ζησω
ειναι η αληθεια σας σκληρη
τα ονειρα για μενα θα κρατησω.
Βουνα που γινονται θεοι
στην θαλασσα να ψαχνω για γοργονες
σειρηνες, ατλαντιδες, μυστικοι ωκεανοι
κρυμενα ερμητικα μεσ’ τους αιωνες.
Αν ειναι η αληθεια σας αυτη
το ψεμα το δικο μου προτιμαω
βασιλιας ιπποτης ναυαγος
αναλογα πως φερνει ο καιρος
την αληθεια σας, μ’ονειρα πολεμαω.
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:30 —
9 σχόλια