Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις

Σεντόνια άπλυτα γίνονται οι θυμισιές

Με γεύσεις, άρωμα, το σχήμα του κορμιού

Να σβήνουν πάνω σου τις μνήμες του φιλιού

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη θρηνείς

Μετά το τέλος τους, αρχίζεις να τις ζεις

Σαν την αυγή που διαρκεί λίγα λεπτά

Κι έπειτα μένεις με το φως της στην ματιά

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις

Μέσα στα όνειρα γίνονται πιο απτές

Και σαν θα μάθεις στην ψυχή να τις φυλάς

Θα…

Πιο δύσκολα προσφέρεις στη ζωή την προσοχή σου, τώρα

Σε δικαιολογεί η εφημερίδα τάχα

Λίγο η ώρα

Λίγο η μέρα

10 παρά 10

Πρωί

Όπως χτες. Όπως και αύριο

Ίδια ώρα

Ίδια θέση…

Μουσικη-Χρηστος Γιαννοπουλος

ερμηνεια Ζανετ Καπουγια-Αλεξης Γαλανης

https://youtu.be/sJqgj6CIuN4

Τα πιο πολλά μου χρόνια

φύγανε και πάνε

σαν κάτι χελιδόνια

που πίσω δεν γυρνάνε

Γι'αυτό…

Απόδειξέ το. Μπορείς;

Πες μου

Μίλα μου δεν δαγκώνω

Μπορείς να αποδείξεις;

Όλα. Όλα όσα γύρω μας συμβαίνουν

Απόδειξε ότι ζεις

Ότι ζω. Ότι ζούμε στ’ αλήθεια βρε αδερφέ

Ζητάω πολλά ή η ζωή έχει πολύ καλό…

Ακλόνητο φορτίο κυλιόμενο

άλλοτε σε ώμους...φτερούγες τρυφερές

τώρα σε πλάτες...φτερούγες πια γειρτές

δεμένο με σκουριασμένες από αίμα αλυσίδες…

Πώς μπορείς να λες «ποτέ»

Ποτέ ξανά; Ποτέ. Ποτέ

Τι σημαίνει ποτέ;

Πότε είναι το ποτέ;

Μέχρι να γίνουμε αστέρια που σβήνουν και δεν νοιώθουν;

Γιατί να μην το νοιώθω;

Γιατί να μην σε νοιώθω;

Αυτό

Εκείνο και το άλλο

Πώς…

Μετά από ‘σένα, μια διάφανη σιωπή

Κι ένα ταξίδι ως τον πάτο της ψυχής μου

Χίλια παράπονα και χίλια δυο γιατί

Κι ένα κενό στη θέση αυτή της ύπαρξής μου

Μετά από ‘σένα, έμαθα ξανά να ζω

Με ένα μέλλον απ’ τα πριν καθορισμένο

Ένιωσα ασήκωτο στους ώμους τον σταυρό

Αυτόν που χρόνια κουβαλώ, το μολυβένιο

Μετά από ‘σένα, τριγυρνώ σα μια σκιά

Του εαυτού μου που δε κατοικεί εντός μου

Οι παραστάσεις και τα έργα όλα μισά

Σε μια ματιά η αντανάκλαση του…

ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

Το μετέωρο βήμα του πελαργού,

Διλλήματος τραγικού κι αργού,

Μπήκε στη φάση τη τελική,

Αν ξημερώσει ημέρα Κυριακή.

Προμηνάει το λυτρωμό για το χαμό,

Αλλιώς δε θα βρεις αναπαμό,

Έγινε απευκταίο λοιπόν,

Να μη σε έχει άλλο υπό.

 …

Στοιβάξανε τα όνειρα σε μια κουτσή πιρόγα

ολοχρονίς ετοίμαζαν ετούτο το ταξίδι

πρώτος να μπω μες στη σειρά να δώσω το σανίδι

μου έψελναν επικήδειο και φώναζα ευλόγα

Κόκκινα τριαντάφυλλα μου φέραν απτα ξένα

περήφανα τα μάζεψα μου τα έδωκε ο κύρης 

ένοιωθα ο δόλιος πως με αυτά θα γίνω νοικοκύρης

τα αγκάθια τώρα πως θα βγουν αλλοίμονο σε μένα

Μου το λεγαν ο διάολος έχει πολλά ποδάρια

γλυκύς μεταμορφώνεται σαν…

 

Μοιάζει με πέτρινο γεφύρι η ζωή μου

Κάθε του πέτρα κι ένα ενθύμιο ζωής

Στήριγμα είναι όλοι οι άνθρωποι οι δικοί μου

Πάνω απ’ το ρέμα, να ‘μαι πάντα ασφαλής

Άλλοι διαβήκαν βιαστικά και προσπεράσαν

Και άλλοι σταθήκαν για μια ανάσα της στιγμής

Κάποιοι με πλήγωσαν, με λόγια με χαράξαν

Κάποιοι με πότισαν με δάκρυα φυγής

Είναι η ζωή μου, ένα πέτρινο γεφύρι

Κάθε σημάδι… ένας πόνος, μια χαρά

Σα θα περνάς, κάνε μου μόνο 'να χατήρι

Κόψε…

Θέλω να σε δώ

Κάθε ώρα, είμαι σαν φυτό,

άλλο δεν μπορώ χωρίς εσένα,

θέλω να σε δώ.

Θέλω να…

Στην άκρη της ανάμνησης

απόψε περπατάω

και ότι άγαπάω

πάω να το βρω



Το ξέρεις πως πονάω

μα βάζω τα καλά μου

νύχτες του έρωτά μου

ν τ ονειρευτώ





Στα μάτια να κρατήσω

κουράγιο να αντέξω

όσο κι αν αργήσω

δίπλα σου να τρέξω

μ'ενα σ…

Τώρα που φύσηξ΄ ο  βαρδάρης

Αν θα παίξεις στο Προ-πό,

Χι μονάχα να ποντάρεις,

Πες και στο κορίτσι μου ,…πως το αγαπώ!...

Θα εκπαιδεύσω, ένα περιστέρι

Και θα σε βρίσκει, όταν είσαι μοναχή,

Λουλούδια κόκκινα , να σου προσφέρει,

με δυο .λεξούλες: "Άγνωστος Χ" !..

Ζητιάνος στον Λευκό τον Πύργο

Από αύριο θα ρθω,

Κι αν μου λες να πά  να φύγω,

Θα σου λέω: "-Κοριτσάρα σ…

Μία βουή , ένας σεισμός

ένα φευγάτο βόλι

πηγαίος πανηγυρισμός

μια τρέλλα όλη κι όλη



Θα ρθούν όταν κοιτάς αλλού

σαν ξαφνική αντάρα

κι όλα τα ντέρτια του μυαλού

μια τσακιστή δεκάρα…

Ξύπνησα, πρωϊ πρωϊ,

σε ένα δομάτιο σαν αδειανό,

και σαν δίπλα μου κοιτώ,

τι να δω;…

Σήμερα κοίταξα τον ουρανό

Πρώτη φορά…

Με μάτια ανοιχτά

Σήμερα που έγνεψα στον χωρισμό

Ήρθε κοντά

Μια υγρή αγκαλιά

Δεν είσαι πια για μένα πουθενά

Πρώτη φορά…

Σε νιώθω μακριά

Και η φωνή σου σιγοτραγουδά

Έναν σκοπό

Και σβήνει αργά

Μες στου παράλογου την λογική

Πρώτη φορά…

Εμένα κοιτώ

Πού έχω φταίξει; Ποια είναι αυτή;

Μονολογώ

Μα εμένα θωρώ

Σκόρπια αισθήματα και ενοχές

Πρώτη φορά…

Τα φταίω όλα εγώ

Μες…

Ότι πολύ αγάπησα, ήταν απλά ένα ψέμα

Κι ας ένιωθα πως ήμουνα βασίλισσα με στέμμα

Μ' έντυνες με τις λέξεις σου, που μοιάζαν με ρουμπίνια

Μου κλεβες το χαμόγελο με νάζια και τσαλίμια

Ότι πολύ ερωτεύτηκα, ήταν απλά σκοτάδι

Που το κρυβες περίτεχνα, πίσω από ένα χάδι

Κι ας ορκιζόσουν στον Θεό πως είμαι εγώ η χαρά σου

Το φως σου, η ανάσα σου, η ελπίδα στα όνειρά σου

Ότι πολύ ελάτρεψα, ήταν τα δυο σου μάτια

Που στάζαν πόνο και καημό κι έφεγγαν…

Ξέρεις τι 'ναι να μιλάς με την σιωπή

Να αγγίζεις τις χορδές του παραλόγου;

Να αφήνεσαι στο τέλμα του διαλόγου

Να μην νιώθεις ούτε βράδυ ούτε πρωί;

Ξέρεις τι 'ναι να μην έχεις πια καρδιά

Μόνο κρύα συναισθήματα ντυμένα

Με χαμόγελα που μοιάζουν κι αυτά ξένα

Δανεικά από του τότε την χαρά;

Ξέρεις τι 'ναι να 'μαι εδώ στο πουθενά

Κι όλοι οι άλλοι στο περίπου και στο τώρα;

Να με ντύνουν οι σταγόνες απ' την μπόρα

Που σχημάτισε στα μάτια η…