Η κουτσή πιρόγα

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Στοιβάξανε τα όνειρα σε μια κουτσή πιρόγα

ολοχρονίς ετοίμαζαν ετούτο το ταξίδι

πρώτος να μπω μες στη σειρά να δώσω το σανίδι

μου έψελναν επικήδειο και φώναζα ευλόγα

 

Κόκκινα τριαντάφυλλα μου φέραν απτα ξένα

περήφανα τα μάζεψα μου τα έδωκε ο κύρης 

ένοιωθα ο δόλιος πως με αυτά θα γίνω νοικοκύρης

τα αγκάθια τώρα πως θα βγουν αλλοίμονο σε μένα

 

Μου το λεγαν ο διάολος έχει πολλά ποδάρια

γλυκύς μεταμορφώνεται σαν ζάχαρη σαν μέλια

σαν είδε πως λησμόνησα και έκρυψα τα  ευαγγέλια

 με βία μου χτύπαε  το κορμί και άφησε τα χάδια

 

τώρα κοιτάω προς το θεό γυρεύω μια σανίδα

και αυτός  μου δείχνει να διαβώ πως λέει η ψυχή μου

να πάψω θαύμα να ζητώ μέσα στην προσευχή μου

και να στραφώ  προς την καρδιά να γεννηθεί ελπίδα

 

Πολλοί ξεγελαστήκαμε ανάθεμα την ώρα

ξοπίσω οι καλικάτζαροι μας σκέπαζαν με γέλια

ζαλάδα που μας  κοίμιζε  με πονηρά καγκέλια

αντί να σκέφτεται ο νους τον πνίξανε τα δώρα

 

Σκωθείτε τώρα αδερφοί άλλο δε μας φοβίζει

ότι ήταν  τώρα έχει γενεί και πρέπει να αλλάξει

προτού η πιρόγα η κουτσή στον πάτο θα βουλιάξει

ας κάτσουμε για μια φορά στο ίδιο μετερίζι

[Ειρήνη]

Βρε Χρηστάρα τη πιρόγα

πώς τη σκέφτηκες, 'μολόγα!!!!

Τι να σου λέω τώρα που έχασα τα λόγια μου!!!

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Ευχαριστώ Ειρήνη

σήμερα το μεσημέρι είπα να γράψω κάτι για αυτό  λησμόνησα να σχολιάσω τις δημιουργίες πολλών φίλων κάτι που θα κάνω όσο πιο σύντομα μπορέσω.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Χρησταρα ειναι καταπληκτικο!!!

[Παντελής]

τα πάθη μας, ο Γολγοθάς κι η ανάσταση της ψυχής μας, μακάρι και της κοινωνίας Χρήστο.

[ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΟΦΟΣ]

Χρήστο αυτό πρέπει να περιληφθεί στα αριστουργήματα της γωνιάς. Η οξύτητα της σκέψης σου μας καθηλώνει, σπουδαίο το ποίημα σου, σε συγχαίρω.

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Εγερτήριο σάλπισμα !!!!!!!

[Τσακίρη Χαρά]

Ετσι ακριβως έγινε και είναι Χρήστο και το έδωσες με τεχνική μοναδική και μαεστρία!!!! Κάποια στιγμή θα πρεπει να "ξυπνησουμε" όλοι μαζι και να διώξουμε όλους τους καλικάντζαρους απο την χωρα αυτην!!!!

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Παραμένεις αισιόδοξος και περιμένεις την ανάταση σε καιρούς που ελπίδα έχει σβήσει γιατί ξοδεύτηκε αλόγιστα και η ημιμάθεια φανερώνει το ελλειμμα παιδειας ενός λαού που ποτέ δεν είχε την ευθύνη των πράξεων του, της ζωης του και που απλόχερα αποδέχθηκε να υποβιβασθεί από πολίτη σε καταναλωτή και ατομιστή και πλέον σε Ναζί!!!!! Όμως ας κρατήσουμε μια σπίθα από την ελπίδα έστω για τα παιδιά μας!!!!!Το ποίημα δυνατό και δομημένο σφιχτά σαν μια γροθιά και λυρική ένταση που συναρπάζει!!! Μπράβο Χρήστο!!!!