Ακτινογραφία.

Επερχόμενων των ημερών

η οργάνωση

αραχνιάζει από την εγκατάλειψη.

Η στόχευση

παίρνει των ομματιών της

και ο βερμπαλισμός

εξακτινώνεται οργίλος.

Στο φως

ξεθωριάζουν τα σποτάκια

και η νόηση

πλανιέται χάνοντας βαρύτητα.

Κατ` οικονομία εστιάζεται

στο σώμα μετριοπαθών

και στις διεργασίες

της εναπομείνασας «ευρυθμίας».

Η πυκνότητα…

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Ε! Πολύφημε γίγαντα της αδαημοσύνης

κι άμυαλε μακελάρη της ευθύνης

Στάσου, τις πέτρες σου δάκρυα μη πετάς,

παρεξήγηση! Ή μήπως προσποιήσε; 

Κύκλωπα, το ταξίδι δεν μπορείς να σταματάς.…

Το  Δημοκρατικό δικαίωμα-  Αι σιχτίρ

Λίαν προσφάτως, ένα  δροσερό πρωινό της περασμένης εβδομάδος εκεί που , αμέριμνος απολάμβανα το περίπατο μου ρεμβάζοντας εις παραλιακή τοποθεσία, ξαφνικά,  σαν ένα …αστροπελέκι να  έσκασε ζοφερά τη πλάτη μου κόντεψα,  να πέσω με πάταγο, στο πλακόστρωτο.

Με σφιγμένο στήθος και, κομμένη αναπνοή γυρίζω και, τι να δω..

Το ..Λάκη που, είχε αμολήσει τη…

ΚΟΙΝΟ ΓΗΙΝΩΝ

Κοινό γήινων, κοινή κληρονομιά η πορεία. Kοινοπραξία επίγειων θνητών θεών. Για το εμπρός. Να ξέρεται τίτλοι ιδιοκτησίας δεν αλλάζουν καθώς τέτοιοι δεν υπάρχουν. Ταυτότητες όμως υπάρχουν. Λοιπόν, από πού κι ως πού όλα τούτα περί δικά σου ή δικά σας; Στο κάτω-κάτω, τι τα θέλετε αυτά για δικά σας εσείς; Κοινόχρηστα είναι τα δημιουργήματα αλλά με ταυτότητα. Ή…

Θλίψη.

Αμυδρό φως στο μαύρο σκοτάδι της ψυχής

και απόηχοι των κραυγών,

τα υποτροπιάζοντα σώματα

αιχμαλωτίζουν στο μεθόριο του νου.

Η ακοιμισιά τρυπώνει στα κόκκαλα,

ο πόνος αβάσταχτος,

και η φιληδονία τα κρατά ζωντανά.

Ξημερώνει,

η γυμνή ψυχή παραδίνεται στον κυκεώνα των σκέψεων

και…

Ίσως και να ξημέρωσε

Ίσως να μην με νοιάζει τίποτα πια

Που να πήγε άραγε η ικανότητα μου να αντιδρώ?

Αυτή η πραγματικότητα με αφήνει τοσο αδιάφορη πλέον

Τι και αν βγήκε ο ήλιος

Τίποτα δεν αλλάζει

Άλλη μια θλιμμένη μερα

Τόση νιότη χαμένη

Κουράστηκα να χαραμίζομαι σε αυτήν την σπατάλη χρόνου, ιδεών,χαρακτήρα

Πόσο άλλο θα ρημαδίασω το εγώ μου

Άναρωτιέμαι…

άρρωστα πάθη

κυριέυουν τις καρδιές όλων.

Διαστροφή αγκαλιάζει τις ψυχές.

Τα σώματα μας ναός όπου η φύση ζητά να αποκαλυφθεί.

Μην σωπάσεις τον ναόγια τις απατηλές φαντασίες των ηθικολόγων.

Η συνείδηση δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την φωνή της προκατάληψης.

Οι ψυχές πρέπει να παραδίδονται στα πάθη τους.

Μόνο έτσι συναντούν το πεπρωμένο τους.

Ευδαίμονες  είναι αυτοί  που προνομιακά αξιώνονται να γευτούν από τον πρωτόδωτο καρπό σου, τη γλυκιά ελπίδα, παναγία Δήμητρα. Έτσι που να μπορούν να μυούνται στα άγια σου μυστήρια που για χάρη της  Σωτηρίας, της  θείας  Κόρης, μας έχεις δωρίσει. Αν και κάποιοι, στα πέριξ του ναού σου παρασιτιζώμενοι, ωρύονται ότι τάχα μας το έχεις επιβάλει; ‘Ίσως να είναι κι έτσι, όμως εσύ Μάνα…

Οι δικές σου θεωρίες

και οι δικές μου από κοντά,

ξάφνου γίνονται κυρίες

με τα πόδια ανοιχτά.



Ξεπουλούν την παρθενιά τους

σε μια δύσκολη στιγμή

και τα εύκολα κορμιά τους,

σε μια ανοίκεια πληρωμή.



Οι δικές σου θεωρίες

και οι δικές μου από κοντά

γράψανε τις ιστορίες,

μα βουλιάξαν στα…

ΜΑΖΙ

Δεν υπόσχομαι να σε πάω στ’ αστέρια,

Μα θα σου κρατώ ζεστά τα χέρια,

Δεν τάζω να σου χτίσω παλάτια,

Μα θα σε κοιτάζω μες στα μάτια.

Δεν υπόσχομαι να σε πάω στ’ αστέρια,

Μα θέλω για πάντοτε να γίνουμε ταίρια,

Δεν τάζω να σου χτίσω παλάτια,

Μα θα γίνω άμα το χρειαστείς κομμάτια.

Δεν υπόσχομαι να σε πάω στ’ αστέρια,

Μα θα σ’ αγαπώ χειμώνες καλοκαίρια,

Δεν τάζω να σου χτίσω παλάτια,

Μα θ’ ανεβούμε μαζί τα σκαλοπάτια.

+…

Άκου το τραγούδι που ηχεί

κι ας έχει γύρω σου σιγή

Είναι το τραγούδι της ψυχής

που μόνο του ηχεί κι εσύ ακολουθείς.

Όταν…

Πλάνα και εργασίες, σχέδια για τα μελλούμενα

Σπουδές, καριέρες, πρωινά ξυπνήματα

Βράδια με τα μάτια ανοιχτά,καρφωμένα σε οροφές

δίχως άστρα

Ειρωνικά τα φεγγάρια πίσω απ'τις γρίλιες

Όνειρα...Να ξέραμε σε πόση ματαιότητα εγκλωβιστήκαμε

Κι ήρθαν καιροί χαλεποί

κι έμειναν μόνο τα τραγούδια και οι Άνθρωποι

Εδώ κι εκεί, ξεχασμένα και σκόρπια

ένα δυο χαμόγελα

Κι αυτά, για να Αντέχουν..

Αυταπάτες,…