ΤΟ ΣΤΑΡΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

 

Ευδαίμονες  είναι αυτοί  που προνομιακά αξιώνονται να γευτούν από τον πρωτόδωτο καρπό σου, τη γλυκιά ελπίδα, παναγία Δήμητρα. Έτσι που να μπορούν να μυούνται στα άγια σου μυστήρια που για χάρη της  Σωτηρίας, της  θείας  Κόρης, μας έχεις δωρίσει. Αν και κάποιοι, στα πέριξ του ναού σου παρασιτιζώμενοι, ωρύονται ότι τάχα μας το έχεις επιβάλει; ‘Ίσως να είναι κι έτσι, όμως εσύ Μάνα δεν επιβάλεις, μάλλον εμείς το έχουμε επιβάλει εαυτών. Ευτυχώς.

Εν πάση περιπτώση, σ’ ευχαριστούμε Μάνα Δήμητρα που η χάρη σου μας άνοιξε τα μάτια για να τον δούμε καθώς αυτός είναι ο μονός δρόμος, της Ειμαρμένης, κι άλλος  δεν υπάρχει, και κάνεις  να τον αλλάξει δεν μπορεί. Τυχεροί κι ευλογημένοι καθώς έτσι, παντοτινά, θα γεννιέται η γλυκιά ελπίδα μέσα μας, η πιο πρέπουσα από τις ελπίδες όλες.

Αλήθεια! Πόσο χαίρομαι που κάπου-κάπου με ξυπνά ο απόηχος αυτού του φωτός σου. Σωτήριο τούτο το ξύπνημα. Και τότε βλέπω δρόμο μπροστά. Μα δε βιάζομαι καθόλου, και έτσι πρέπει, μητέρα Δήμητρα, θεία  Κόρη Περσεφόνη. Πάνω από όλα προς προορισμό: να δω  φως μόνο θέλω ή έστω να το αγναντέψω με το κλάμα. Κι όταν η γλυκιά μουσική-ελπίδα από την ιερή λύρα του αρχιερέα-μύστη Ορφέα κοπάσει ας μου φύγει η αύρα σου, κι ας μου ξεγυμνώσει ολάκερη τη ψυχή.

Μα πρώτα απ’ όλα, προσδοκώ στην ποθητή απελευθέρωση. Ναι, αυτό πάνω απ’ όλα  εύχομαι, και να πάλι που ηχεί η γλυκιά μουσική-ελπίδα, εσάς να ακούσω άγιοι πατέρες των Ελευσίνιων διότι αυτό αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση. Και πως μόνο τότε τη μοναδική μου προσδοκία θα εκπληρώσετε, όχι όμως πρωτύτερα από τη μεγάλη ενάτη μέρα. Σοφοί μύστες, ιερείς του πνεύματος και της ψυχής, δεν μπορώ να έχω άλλες απαιτήσεις και να γιατί. Το σώμα της μέσα μου ακόμη εξουσιάζεται από  αυτές  που, καθώς μπορώ να αισθάνομαι, είναι οι πολλές, οι μεγάλες του νόστου δυνάμεις. 

Ναι, είναι ο νόστος η ακατάπαυστη επιθυμία του μέσα μου, του μέσα της ψυχής μου δηλαδή, που ακατάπαυστα με σιγοκαίει, μου γητεύει το υποσυνείδητο. Μια συμπαντική κάψα- σαγήνη όλο τούτο, ένα φλογάτο κράμα από πολλά και διάφορα, κι όχι μόνο πόθου και πάθους κι ελπίδας, που με ωθεί στη αναζήτηση του υπερουράνιου, και ίσως αιώνιου σκοπού, αυτού της ύπαρξης μου- της ζοφερής μου αλήθειας. Χαίρε ο νόστος μου, χαίρε κι η ποθερή αλήθεια μου, χαίρε κορούλα Παναγία μου!

Ο νόστος, ο ανελέητος γυρεμός ο νόστος, της ατέρμονης επιστροφής στις ρίζες της αφετηρίας μου, της απαρχής μου. Εκεί βρίσκονται και οι καταβολές του ατελείωτου συμπαντικού είναι και αντί-είναι μου. Εκεί όπου ο κύκλος  του «μηδέν-τέλους-μηδέν-αρχής» ξανά και ξανά, δίχως αναπαμό, κουρδίζει τη νέα αιώνια τροχιά του προς στο μέσα  της Λήθης και της Μνημοσύνης, του Πείρου και του Άπειρου.

 

Και θα το εκφράσω όμως και ποιητικά, να το αρτυματίσω με λίγη ρομαντική φιλοσοφία, να το ζωγραφίσω ένα μικρό κογχύλι! 

Προβολές: 46

Σχόλιο από τον/την Ανδρέας Παλαιόσοφος στις 8 Σεπτέμβριος 2015 στις 6:43

προπομπή στο ήδη αναρτισμένο μου ποιήμα "ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΚΟΡΗ" 

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 8 Σεπτέμβριος 2015 στις 11:54

Εν πάση περιπτώση, σ’ ευχαριστούμε Μάνα Δήμητρα......

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services