Θλίψη

[Έλενα Γεωργιάδη]

Θλίψη.

Αμυδρό φως στο μαύρο σκοτάδι της ψυχής

και απόηχοι των κραυγών,

τα υποτροπιάζοντα σώματα

αιχμαλωτίζουν στο μεθόριο του νου.

Η ακοιμισιά τρυπώνει στα κόκκαλα,

ο πόνος αβάσταχτος,

και η φιληδονία τα κρατά ζωντανά.

Ξημερώνει,

η γυμνή ψυχή παραδίνεται στον κυκεώνα των σκέψεων

και πνίγεται.

Τα δαιμόνια γύρω της,

οραματίζονται, νωθρά,

τον θάνατο της.

Στάλες φωτός

γλείφουν τις χαραμάδες στο πέρασμα τους

και τα βλέφαρα, σμασμωδικά,

πέφτουν και θολώνουν το ψυχρό θέαμα.

Έλενα Γεωργιάδη.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Οι τελευταίοι στίχοι ολοκλήρωσαν με το καλύτερο τρόπο την προσπάθειά σας

[Έλενα Γεωργιάδη]

Σας ευχαριστώ πολύ!

[Παντελής]

βλέπουμε το φως πάλι και οι πόνοι μας χαλάλι...