ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Τρί. 30 Ἰουλ. 2013 6:03 pm

Μὲ ρωτᾶτε: τὶ τώρα θἄθελα, κατὰ βάθος!

Φοβᾶμαι π' ὅ,τι κι' ἄν πῶ θὰ βγεῖ στὸ τέλος λάθος.

Ὁρκίζομαι: τώρα-τώρα, δὲν θέλω τίποτα,

- ...πλὴν τοῦ νὰ μὴ μέναν' ἀκόμα ἀνεκτύπωτα

νὰ, κάποια κείμενά μου, μὲ κεῖνα τ' ἀνείπωτα

στὴν Ἑλλάδα, π' ἀσφαλῶς θὰ τὰ βροῦν ξετσίπωτα.

Κι' ὅμως, ἄν πέθαινα - ποὺ δὲν βλέπω πιὰ τὴν ὥρα!...…

Ανάμεσα στα χρώματα

Στα χρώματα του ουράνιου τόξου

Προσπάθησα να βρω τα χρώματα

Που έχει η ζωή μας δώσει

Το χρώμα που παίρνει η θάλασσα

Την ώρα που γέρνει ο ήλιος

Ένα βαθύ γαλάζιο διέκρινα

Και τη λύπη μου χρωμάτισα

Μέσα από το χρώμα του δειλινού

εκλεψα και χρωμάτισα

Τα…

ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ (ΠΑΤΡΙΔΑ)

Δεν φεύγω σε μέρη μακρινά,

Θέλω να ιδωθούμε ξανά,

Γιατί η ψυχούλα μου πονά,

Να μη με ξέρουν πουθενά.

Δεν φεύγω σε μέρη μακρινά,

Ας μη τράβηξα λίγα δεινά,

Και σ’ όποιο με περιφρονά,

Δεν νιώθω γι’ αυτόν φτηνά.

Δεν φεύγω σε μέρη μακρινά,

Να βγω απ’ ανήλια στενά,

Μαζί ο αγώνας ξεκινά,

Για τα δαιμόνια καινά.

Δεν φεύγω σε μέρη μακρινά,

Ας έχω χέρια αδειανά,

Και η…

Την παραλια των κοχυλιων

απο παιδι θυμαμε

επισκεπτομασταν με τον φιλο μου

τον αριστοτελη,

καθε αυγουστο στο πατρικο μας

σπιτι στην τροιζηνα

πολυ μας αρεσε αυτη η παραλια

χιλιαδες μικρα κοχυλια

κρυμμενα στην καυτη αμμο

ανακαλυπταμε, σκαβοντας με τα χερια

χρωματα ξεθωριασμενα

απο τον χρονο και τον ηλιο

ζωγραφισμενα πανω τους

στο νερό τα ζωντανευαμε

πολυ μας αρεσε η…

ακινητος στεκομουν

εμπρος σου αμιλητος,

σε κοιτουσα,επιμονα

καμμια κινηση δεν εκανα

μονο η σκεψη ετρεχε

σε χρονους ευτυχισμενους

σε στιγμες χαρας

καμμια πνοη τωρα

κανενα χαμογελο

κανενας ψιθυρος

ολα εχουν σβηση

απο την πραγματικοτητα,

μονο η μνημη εχει μεινει,

να σε θυμαμε

να ακουω την φωνη σου στο μυαλο μου

να μου μιλας

να φωναζεις

να γελας

να…

Κουπλέ

Σαν  παραφέρθηκε, μου  φέρθηκε,…

Ὕαινες περιτρέχουν τὸ ἐξωτερικὸ τ’οὐρανοῦ

Ἀναζητοῦν ἄνοιγμα γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὸν κόσμο

Τὰ δένδρα ἐξανεμίζονται,

Ἐλευθερώνοντας τὰ ξυλιασμένα οὐρλιαχτὰ τῆς γῆς.

Ἡ φράου Μέρκελ φορεῖ ἕναν μεγάλο φαλλό,

Καὶ σοδομεῖ τὸν πρωθυπουργὸ

Ἀπ’τὸ στόμα του βγαίνουν κακαρίζοντας ὄρνιθες.

Δειπνῶ ἐνῷ ἡ τυφλὴ…

Πισω μου πετρα πεταξα

Αλλαργινα μου κι εφυγα

Να γινω μεταναστης

Να κοψω καθε γεφυρα

Η πετρα ξαναγυρισε

Στα στηθια μου πολυ βαρια

Φυγας η μεταναστης

Την εχω ακομα στην καρδια

Κρατω στα χερια μου

Λιγακι απο το χωμα

Πουχει την ιδια τη μαγια

Με το δικο μου σωμα

Ανοιξαν μεσα μου πληγες

Στο χωμα μαζωμενες

Κι ακω φωνες προγονικες

Φωνες μ ανδρειωμενες..…

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Παρ. 26 Ἰουλ, 2013 5:58 pm.…

Με θες πίσω ξανά;

Μιλάμε σοβαρά ρε κοπελιά;



Ούτε που θέλω να σε βλέπω

Κι ας περνάς απ' το μαγαζί μου συνέχεια απ'έξω



Τι θες να έρθεις να μου πεις;

Αυτά που έχω ακούσει χίλιες φορές ρε συ;



Δεν τσιμπάω ο ηλίθιος πια

Ούτε αν μου δώσεις χίλια φιλιά



Ξέχνα τον βλάκα που ήξερες εδώ και καιρό

Τώρα γυρνάει ο Παυλάρας ο παλιός!



Αν θες καμιά φορά όμως,από το σπίτι…

ΧΙΩΤΙΚΑ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ

Δεν σηκώνουμε παζάρια,

Κι ούτε ρίχνουμε τα ζάρια,

Μας τρελαίνουνε φεγγάρια,

Λουζόμαστε με σφουγγάρια.

Στα χιώτικα ακρογιάλια,

Φυσούνε τα μαϊστράλια,

Γέρνουμε τα προσκεφάλια,

Η αγάπη γλυκού κουτάλια.

Βαστάμε γερά στα ποδάρια,

Ας μην είμαστε παιδάρια,

Δεν χρειαζόμαστε κοντάρια,

Η ψυχή σα τα λιοντάρια.

Στα χιώτικα ακρογιάλια,

Βαδίζουμε με σανδάλια,

Δεν κάνουμε…

Να 'χεις ψωμάκι μια μπουκιά,

να 'χεις κρασί στο τάσι,

είναι γιορτή και Πασχαλιά

κι ας το 'χαμε ξεχάσει.

Να σ' αγαπούν…

Σ' αφιλόξενη πόλη βαδίζω

ένα κέρμα στη τσέπη δεν έχω…

Η αγαπη ειναι ποταμι

  που κυλαει στα δυο μου χερια

Να γλυστραει στα δαχτυλα μου

Το κολυμπι της στ αστερια

Η αγαπη ειναι ποταμι…

Είτε πάνω, είτε κάτω

έστω, πίσωκολλητά…

Ξέρω πως δεν θα σε έχω ποτέ ξανά

Θα κάνω μια προσπάθεια που δεν θα βγει πουθενά…

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ…

Έτσι είναι που λες,

Χτυπούνε τρελά οι καρδιές,

Μπορείς να γλυκοφιλάς,

Μη περνάς έρημες βραδιές,

Όσα χτίζεις να φυλάς,

Με τις δυνατότερες σου βουλές.

Μόνο δικά σου να μη τα θες,

Να κάνεις τούτο αληθές,

Το σταυρό ας κουβαλάς,

Μη προσκολλάς στο χτες,

Σαν άγγελο να…

Όποιος πάει σε ξένο τόπο,

στη βαλίτσα, πρώτο-πρώτο,

βάζει χώμα απ' το χωριό του,

και τον άγγελό του.…

Στης Αννουλας τα μπαλκονια

Ειπαν πως λαλουν αηδονια…