Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητὲς.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Παρ. 26 Ἰουλ, 2013 5:58 pm.

Mὲ τὴν ἔναρξη τῆς νέας σπουδαστικῆς χρονιᾶς,
ἡ κα Χρύσα Ἀλεξοπούλου
θὰ διδάξει Ἕλληνες Λυρικοὺς Ποιητὲς,
στὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο.
Δὲν θὰ πάω ἀπροετοίμαστος. Ἐξοπλισμένος μὲ πρῶτες δοκιμαστικὲς μεταφράσεις μου θὰ πάω.
Πρώτη καταχώρηση ἐδῶ,  στὸ Κλινοσοφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον.

καὶ στὴν Ποιητικὴ Γωνιὰ.

1ον.
  Ἀλκμὰν: Νυχτερινὴ γαλήνη.
εὕδουσι δ᾽ ὀρέων κορυφαί τε καὶ φάραγγες
πρώονές τε καὶ χαράδραι
φῦλά τ᾽ ἑρπέτ᾽ ὅσα τρέφει μέλαινα γαῖα,
θῆρές τ᾽ ὀρεσκῷοι καὶ γένος μελισσᾶν
 καὶ κνώδαλ᾽ ἐν βένθεσσι πορφυρέας ἁλός·
εὕδουσι δ᾽ οἰωνῶν

φῦλα ταχυπτερύγων.
~~~~
Κοιμοῦνται οἱ βουνοκορφὲς, κοιμοῦνται τὰ φαράγγια,
σ' ὕπνον τ' ἀκρωτήρια, σ' ὕπνον πέσαν' κι' οἱ χαράδρες,
ὅλα στὴ γῆς τὴ σκοτεινὴ τὰ ἑρπετὰ κοιμοῦνται,
τ' ἀγρίμια τῶν βουνῶν, τῶν μελισσῶν τὰ γένη,
κι' αὐτὰ τὰ κήτη μές τῆς θάλασας τὰ βάθη·
τὰ πτηνὰ μὲ τὰ μεγάλα τους φτερὰ,
κι' αὐτὰ κοιμοῦνται.
μετ. Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

* * *
Ἐργαλεῖα μου γι' αὐτὴν τὴν ἐργασία:
* Βίκτωρος Δ. Κρητικοῦ - Μιλτιάδου Τσέλιου: Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ (Ἐκλογὲς),
γιὰ τὴν Γ΄Λυκείου, Ο.Ε.Δ.Β, Ἀθῆναι 1980.
* Π.Χ. Δορμπαράκη, Γυμνασιάρχου: Ἐπίτομον Λεξικὸν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης,
Βιβλιοπωλεῖον τῆς "Ἑστίας".
* Π. Ἀναμίτη: Λεξικὸν, ἑρμηνευτικὸν καὶ ὀρθογραφικὸν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης,
ἐκδόσεις Νικοδῆμος, Ἀθῆναι.
* ΠΡΩΪΑΣ, Σύγχρονον ὀρθογραφικὸν, ἑρμηνευτικὸν Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης,
Βραβεῖον Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.
* Anatole Bailly: Dictionnaire grec-français, Hachette, Paris.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Ιάνη πάντα επίκαιρος!!!

Γι' αυτό κοιμάται και ο Έλληνας γιατί κοιμάται η φύσις όλη!!!

[Τσιανος Τακης]

ΣΠΟΥΔΑΙΟ !!!!!!!!!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Σάβ 27 Ἰουλ. 2013 11:35 am

.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
2ον.
Μίμνερμος: Τὰ γηρατειὰ.
Αὐτίκα μοι κατὰ μὲν χροιὴν ρέει ἄσπετος ίδρώς,
πτοιῶμαι δ’ ἐσορῶν ἄνθος ὁμηλικίης
τερπνὸν ὁμῶς καὶ καλόν, ἐπεὶ πλέον ὤφελεν είναι·
ἀλλ΄ ὀλιγοχρόνιον γίνεται ὥσπερ ὄναρ
ἥβη τιμήεσσα· τὸ δ΄ ἀργαλέον καὶ ἄμορφον
γῆρας ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτίχ΄ ὑπερκρέμαται͵
ἐχθρὸν ὁμῶς καὶ ἄτιμον͵ ὅ τ' ἄγνωστον τιθεῖ ἄνδρα͵
βλάπτει δ΄ ὀφθαλμοὺς καὶ νόον ἀμφιχυθέν.
~~~~
Μεμιᾶς στὸ κορμί μου κυλᾶ ἄφθονος ἱδρώτας,
τρέμοντας ποὺ νιώθω τ' ἄνθος τῆς νιότης
τὸ τερπνὸ, νὰ κυλᾶ κι' αὐτὸ καὶ νὰ μὴ μένει κι' ἄλλο ἀκόμη·
λίγα χρόνια κρατᾶ σὰν ὄνειρο
ἡ τιμημένη ἥβη· τὸ ἀφόρητο καὶ τὸ ἄσχημο γῆρας
δαμόκλεια, πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι, κρέμεται σπάθη,
μισητὸ καὶ ἀνυπόληπτο, κάνει ἀγνώριστο τὸν ἄνθρωπο,
ν' ἀρρωσταίνουν μάτια καὶ νοῦς σὰν πάνω του πέφτουν.
Μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[Katia]

εχεις κανει εκπληκτικη δουλεια!!!!!!!!!!!

σ' ευχαριστουμε πολυ που μας τα εφερες κι εδω... θα παρακολουθω για τη συνεχεια.. 

να 'σαι καλα ιάνη.. την καλησπερα μου!

και μην ταραζεσαι.. δεν κατηργησα μετα απο τους τονους, και τα κεφαλαια... χαχα!!.. 

καποια βλαβη στο πληκτρολογιο ευθυνεται..

[Nefeli riga]

Μαζί με Κατια.     ΕΙΣΑΙ    ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ.!!!!!!!!!!!!!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἄν γίνεται νὰ πῶ: ἀνταλλάσσω,  Katia, τὴν θλίψη καὶ τὴν μοναξιά μου δημιουργῶντας, ἄν πράγματι συμβαίνει κι' αὐτὸ, τότε καλῶς ἔχουν τὰ πράγματα. Πάντα ἤθελα νὰ ἤμουν ἀφοσιωμένος μονάχα στὴν τέχνη, ὅσο, ὅπως μπορῶ.

Οἱ μεταφράσεις μόλις γίνονται, δημοσιεύονται. Εἶναι φρεσκότατες τῆς...ὥρας!

[Αντώνης Κατατονιακός]

Ιδιότυπη ποίηση που ξεπερνά τα συνήθη μέτρα και σταθμά. Δεν μπορώ παρά να σταθώ με ......στοικότητα!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

3ον.
Ἀρχίλοχος: Δὲν ὠφελοῦν οἱ θρῆνοι.
κήδεα μὲν στονόεντα, Περίκλεες, οὔτε τις ἀστῶν
μεμφόμενος θαλίῃς τέρψεται οὐδὲ πόλις·
τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
ἔκλυσεν· οἰδαλέους δ' ἀμφ' ὀδύνῃσ' ἔχομεν
πνεύμονας· ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κακοῖσιν
ὦ φίλ', ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἔθεσαν
φάρμακον· ἄλλοτε δ' ἄλλος ἔχει τάδε· νῦν μὲν ἐς ἡμέας
ἐτράπεθ' ͵ αἱματόεν δ΄ ἕλκος ἀναστένομεν͵
ἐξαῦτις δ' ἑτέρους ἐπαμείψεται· ἀλλὰ τάχιστα
τλῆτε γυναικεῖον πένθος ἀπωσάμενοι.
~~~~
Tὴ συμφορὰ μὲ θρηνώδεις στεναγμοὺς, Περικλὴ, κανεὶς πολίτης
δὲν θὰ μεμφθεῖ γλεντῶντας σὲ φαγοπότια, οὔτε μὲ γιορτὲς στὴν πόλι·
σπουδαίους ἄνδρας τ' ἄγρια κύματα θάψανε γιὰ πάντα
στὴ θάλασσα· τὸ κλάμα πρήζει τὰ πνεμόνια μας· ἀλλὰ οἱ θεοὶ
γιὰ τ' ἀθεράπευτα κακὰ, φίλε, μᾶς δώσανε κραταιὴ
ἀντοχὴ· ἡ συμφορὰ ἀπ' τὸν ἕναν στὸν ἄλλο πάει· τώρα
βέβαια ἔπεσε αἱματηρὴ πληγὴ σ' ἐμᾶς καὶ στενάζουμε,
ὕστερ' ἄλλους θὰ πάρει ἀπὸ κάτω· γρηγορεῖτε ὅμως,
διῶξτε τὸ γυναίκειο πένθος παίρνοντας θᾶρρος.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
28.7.2013
*
Τὴν ἐλεγεία αὐτὴ ἔγραψε ὁ Ἀρχίλοχος γιὰ νὰ θρηνήσει τὸν πνιγμὸ συμπολιτῶν τουσὲ κάποιο ναυάγιο κι' ἀκόμη γιὰ νὰ παρηγορήσει τὸ φίλο του Περικλὴ,
ποὺ τὸν ἀναφέρει στὴν ἀρχὴ τοῦ ποιήματος, συνιστῶντας σ' αὐτὸν ὑπομονὴ.
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Δευτ.  29 Ἰουλ. 2013 7:24 am

.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
4ον.
Μίμνερμος, Ἡ νιότη.
Ἡμεῖς δ' οἷά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ὥρη
ἔαρος͵ ὅτ' αἶψ΄ αὐγῇσ' αὔξεται ἠελίου͵
τοῖσ' ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβης
τερπόμεθα͵ πρὸς θεῶν εἰδότες οὔτε κακὸν
οὔτ' ἀγαθόν. Κῆρες δὲ παρεστήκασι μέλαιναι͵
ἥ μὲν ἔχουσα τέλος γήρατος ἀργαλέου͵
ἡ δ' ἑτέρη θανάτοιο· μίνυνθα δὲ γίγνεται ἥβης
καρπός͵ ὅσον τ' ἐπὶ γῆν κίδναται ἠέλιος.

αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τοῦτο τέλος παραμείψεται ὥρης͵
αὐτίκα τεθνάμεναι βέλτιον ἢ βίοτος·
πολλὰ γὰρ ἐν θυμῷ κακὰ γίνεται· ἄλλοτε οἶκος
τρυχοῦται, πενίης δ' ἔργ' ὀδυνηρὰ πέλει·
ἄλλος δ' αὖ παίδων ἐπιδεύεται, ὧν τε μάλιστα
ἱμείρων κατὰ γῆς ἔρχεται εἰς Ἀίδην·
ἄλλος νοῦσον ἔχει θυμοφθόρον· οὐδέ τις ἔστιν
ἀνθρώπων, ᾧ Ζεὺς μὴ κακὰ πολλὰ διδοῖ.
~~~~
Κι' ἐμεῖς, μ' ὅσα γεννᾶ ἡ λουλουδιαστὴ Ἄνοιξη φῦλλα, ἴδιοι,
μὲ τὶς ἠλιαχτίδες αὐξάνουμε,
γιὰ χρόνον ἐλάχιστο στὴν ἀνθισμένη μας νιότη,
χαιρόμαστε, μὴ μαθαίνοντας ἀπ' τοὺς θεοὺς τὶ τὸ κακὸ
τὶ τὸ καλὸ. Οἱ σκοτεινὲς Θανατηφόρες Μοῖρες παραστέκουν,
ἡ μιὰ βαστῶντας φριχτὰ γηρατειὰ,
ἡ ἄλλη φέρνοντας θάνατο πρὶν τῆς ὥρας· λίγο μόλις καρπίζει
ἡ νιότη, ὅσο στὴν γῆ μιὰ μέρα ξαπλώνει ὁ ἥλιος.

Μὰ σὰν διαβεῖς αὐτὰ τὰ χρόνια, κάλλιο μεμιᾶς ὁ θάνατος
παρὰ ἡ ζήση· πολλὰ δεινὰ στὴν ψυχὴ βαραίνουν·
ἄλλου τὸ βιὸς κουρελιάζεται καὶ πέφτει σὲ φτώχεια ὀδυνηρὴ·
ἄλλου τὸ χάσιμο παιδιῶν ποὺ τὰ ποθεῖ
στὸν Ἅδη τὸν στέλνει στερημένο·
ἄλλος πάει ἀπὸ σαράκι· ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει
π' ὁ Δίας νὰ μὴν τοῦ στέλνει ἀμέτρητα κακὰ.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
Ὅλα τὰ λυρικὰ,
θἄθελα νὰ τὰ ἀφιερώσω στὸν Σπύρο, τὸν γυιό μου.
Ἐλπίζω νὰ κατορθώσω
νὰ τοῦ δώσω πολλὲς ἀφορμὲς ἀκόμα νὰ μὲ θυμᾶται...

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Τρί. 30 Ἰουλ. 2013 7:59 am

.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
5ον.
Ἀρχίλοχος, Ὅλα εἶναι πιθανὰ.
Χρημάτων ἄελπτον οὐδὲν ἐστιν οὐδ' ἀπώμοτον
οὐδὲ θαυμάσιον, ἐπειδὴ Ζεὺς, πατὴρ Ὀλυμπίων
ἐκ μεσημβρίης ἔθηκε νύκτ' ἀποκρύψας φάος
ἡλίου λάμποντος· λυγρὸν δ' ἦλθ' ἐπ' ἀνθρώπους δέος.
ἐκ δὲ τοῦ καὶ πιστὰ πάντα κἀπίελπτα γίγνεται
ἀνδράσιν· μηδεὶς ἔθ' ὑμέων εἰσορῶν θαυμαζέτω,
μηδ' ὅταν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομὸν
ἐνάλιον καὶ σφιν θαλάσσης ἠχέεντα κύματα
φίλτερ' ἠπείρου γένηται τοῖσί τ' ἡδὺ ἦν ὄρος.
~~~~
Τίποτα ἀναπάντεχο οὔτε κι' ἐπίορκο
ἤ θαυμαστὸν, ἀφοῦ ὁ Ζεὺς, ὁ πατέρας τῶν θεῶν,
ἐπὶ μεσημεριοῦ ἔφερε νύχτα, ἀποκρύπτοντας τὸ φῶς(*)
τοῦ λαμπεροῦ ἥλιου· ὀλέθριον δέος βρῆκε τοὺς ἀνθρώπους,
γιὰ τ' ὅτι πιστευτὰ κι' ἀπίστευτα συμβαίνουν
στὸν κόσμο· κανένας σας ἄς μὴ θωρεῖ μὲ θαυμασμὸ,
οὔτε ἄν θεριὰ ἀλλάξουν μὲ δελφίνια θαλασσινὲς
μὲ ἡλιόλουστες φωληὲς, ἐκεῖνα τὶς τρικυμίες ἀγαπῶντας,
γλυκὸ ἄν φανεῖ στὰ ἄλλα τὸ βουνὸ.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
(*)Στ. 3. ἐκ μεσημβρίης ἔθηκε νύκτα· σίγουρα μιλάει γιὰ ἔκλειψη τοῦ ἡλίου, ποὺ οἱ ἀρχαῖοι θεωροῦσαν προμήνυμα συμφορᾶς· ἴσως πρόκειται
γιὰ τὴν ἔκλειψη ποὺ ἔγινε στὶς 5 τοῦ Ἀπρίλη 648 π.Χ., ὁρατὴ στὴν Πάρο καὶ στὴ Θάσο.
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.