ΦΥΛΛΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

Τα φύλλα της καρδιάς μετρώ,

Και το μισό της λείπει,

Και σε ζητάω ιατρό,

Να μην πάψουν οι χτύποι.

Δεν κρατώ να σε στερηθώ

Γυρνώ τον λεπτοδείχτη,

Ας έρθεις να ξημερωθώ,

Στο αποψινό ξενύχτι.

Στα σκαλοπάτια σου μιλώ,

Και δεν με νοιάζου τύποι,

Και μην με έχεις για δειλό,

Να περάσω σαν γρίπη.

Δεν βαστώ να σ’ απαρνηθώ,

Μπλέκω όλο σε δίχτυ,

Ας σε δω και να ζεσταθώ,

Δεν κάνω τον αγύρτη.

+…

******************************** *~*~*~*~Αγύρτης Της Απονιάς . & _*~*~*~*



... 'Αλικο το σωματάκι από γεννησιμιού του

Δυναμικό Ψυxάκι !!! Ευαισθησία εν γνώρισε σαν παιδάκι

εξ ου και σκλήρηνε ωσάν διαμαντάκι !!!

...Πάσxιzε απέ τις λάσπες ν΄αποτραβηκτεί ...

να κουρνιάσει κάπου σαν σπουργητάκι να…

*!*!*!*

**********************************************…

ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΚΛΑΜΑΤΑ

Δεν με πιάνουν τα κλάματα,

Σας κοιτάζω κατάματα,

Ξεκαθάρισα τα πράματα,

Πέφτουμε και σε σφάλματα.

Δεν με πιάνουν τα κλάματα,

Αντέχω στα τρεχάματα,

Σιγά μωρέ! τα δράματα,

Μην ξύνω και τα τραύματα.

Δεν με πιάνουν τα κλαματα,

Δεν σας ζητώ μαλάματα,

Ξέρω και λίγα γράμματα,

Κάνω και πάλι άλματα.

Δεν με πιάνουν τα κλάματα,

Πια τώρα στα γεράματα,

Βάζω στο πλευρό ράμματα,

Πιστεύω και στα…

*!*!*!*

*****************************************************************…

*~*~*~*~*

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!…

ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

Βρήκα την κλεμμένη μου περηφάνια,

Κι έφυγα απ’ την αφάνεια,

Παλεύω μες στα λιμάνια,

Πλέκει η ψυχή μου λευκά γιορντάνια.

Βρήκα την κλεμμένη μου περηφάνια,

Και ξεχρέωσα τα δάνεια,

Κοιτάζω στα επουράνια,

Και έχω δύναμη σπάνια.

Βρήκα την κλεμμένη μου περηφάνια,

Και δεν νιώθω την ορφάνια,

Βάζω στις πληγές βοτάνια,

Ανθίσανε στο φτωχικό μου γεράνια.

Βρήκα την κλεμμένη μου περηφάνια,

Και το ξέρουνε τα…

Πρωί, πρωί με τη δροσούλα και καθώς εισέπραξα το φιλοδώρημα της επικουρικής μου σύνταξης αποφάσισα, «μπας και πάνε τα φαρμάκια κάτω» να κεράσω, στον εαυτό μου, ένα σπέσιαλ, Ελληνικό, στο καφενείο!

Πάνω εκεί ,στην απολαυστική μου προσπάθεια να σου και σκάει μύτη ο Λάκης.

…Σταυροκοπήθηκα φτύνοντας και τρείς φορές στο κόρφο μου με την ελπίδα να μη, με πάρει χαμπάρι μα του κάκου…

Ο αφιλότιμος, με …σβέρκωσε αρχίζοντας…

Κύριε, Μάκης μας καλημερούδια…

Επειδή μόλις προ…

*!*!*!*

**********************************************************************…

*!*!*!*

*****************************************************************…

Φέξε ουρανέ σε παρακαλώ

φέξε εσύ κι θα σε προσκυνώ!



Βγάλε μια ηλιαχτίδα να χαρείς

κι θα σε κάνω ό,τι επιθυμείς



Μη μου το κάνεις άλλο αυτό

θα πεθάνω θα στο πω



Κάνε με αυτήν τη χάρη

και θα δεις, δεν θα ζητήσω άλλη…

**********************************************************

~~ ΜΑΡΙΑ Ή ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ~~~…

*!*!*!*

*****************************************************************…

ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ...

Πονέσατε τα σπλάχνα σας,

Και δεν βγάζατε άχνα σας,

Στην γιορτή του γιόκα σας,

Λησμονήστε κάθε πρόκα σας.

Ζηλέψανε τα σόγια σας,

Επήγανε στα μπόγια σας,

Στην γιορτή του γιόκα σας,

Τραταρίστε τους με μόκα σας.

Προσφέρατε τα πάντα σας,

Δεν κρατάγατε αβάντα σας,

Στην γιορτή του γιόκα σας,

Παρατήστε πια την ρόκα σας.

Βρίσκατε τα κουράγια σας,

Προσκυνούσατε τα άγια σας,

Στην γιορτή του γιόκα…

ΓΥΡΝΑΩ ΔΙΑΚΟΝΙΑΡΗΣ

Γυρνάω στην στράτα ο διακονιάρης,

Όμως δεν ζω παραπονιάρης,

Γυρνάω στην στράτα ο διακονιάρης,

Αλλά δεν νιώθω ζηλιάρης.

Όλος ο κόσμος ο καλός,

Λέει τα ήθελα ο τρελός,

Όλος ο κόσμος ο καλός,

Ας στέκετε και κανένας χαμηλός.

Γυρνάω στην στράτα ο διακονιάρης,

Κι όλο σφυρίζω αλανιάρης,

Γυρνάω στην στράτα ο διακονιάρης,

Τι αν δεν φτάσω εξηντάρης.

Όλος ο κόσμος ο καλός,

Γελά του μοιάζω παρδαλός,…

**************************************************

*~*~*~*~ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ !!! *~*~*~*…

Έρωτα σηκωσέμαι ψηλά, πολύ ψηλά

να μη μπορώ να πατώ γη, σε θέλω εκεί στη σιγαλιά

μαζί να φτάσουμε ως την αυγή, να κρατιόμαστε χέρι-χέρι

για να μη χαθούμε και μας 'πούνε ξένοι

κι αν τύχει και χαθούμε να ξέρεις ένα πράγμα, θα ξανά…

Είμαι ένας Aητός

δε ξέρω από λύπη ή μελαγχολία

μήτε αισθήματα αγάπης ή χαράς

ζω ζωή να παίρνω από τη σάρκα

των ζωντανών που κατασπαράζω

την αγωνία τους δε…

δεν έχω διαβάσει

πιο σκονισμένο ποιημα

επιβεβαιωθηκε η αδύναμη αοριστία

<αδύναμα στιχάκια που στέκουν σιωπηλά

και δεν θα διαβαστούν ποτέ>

αλλοπαρμένες φράσεις

σε μεγέθη ασήμαντα

που τιναζονται ,σαν

μολις που ντυθηκανε

κανείς δεν είναι εδώ

και αυτά τα ανόητα

κενά μέσα μου,είναι μια μάταιη τάση

για να βγώ από εδώ με ένα

καταδικό μου ποίημα

συνεχίζομαι και γράφω

ως περιπάθεια της…

*~*~*~*

****************************************************************…