Σε έκλεινε

μέσα σε κιτάπια σφαλιστά

με γράμματα πορφυρά

στα Φώτα της καρδιάς,

θαρρείς άνοιγαν πληγές

και έραιναν τα γραπτά,…

Στους επτά ουρανούς

που ταξίδεψε ο νους

κι η καρδιά μου

είχαν βρεί ρετιρέ

σε μια νότα του ρε

μια βραδιά μου

Κι όταν άνοιξε η αυλαία

κι άναψαν τον προβολέα

η αγάπη συναυλία έδινε

κι ήτανε σαν θεατρίνα

που κοιτούσε την Αθήνα

και τις νότες έδενε

Κι έβγαινε ήχος και φως

χειροκρόταγα ο φτωχός

στο υπόγειο

και πλημμύρισε η χαρά

στ' όνειρο μου μια φορά

την…

'

Δέκα και τέσσερις ξενόφερτη γιορτή

γιορτάζαμε κι εμείς πρίν λίγα χρόνια.

Μες το Φλεβάρη περιμέναμε να ρθεί

λίγο πριν να φανούν τα χελιδόνια …

 Ήρθανε όμως των πρακτόρων οι καιροί

και εχάθη ο έρωτας μέσα στη φτώχια,

σιοσα-ληστές, εντεταλμένοι, στυγεροί,

θλίψη στα σύννεφα και Τουρκοβρόχια …

Ζούσα του έρωτα και εγώ την αγκαλιά,

πριν έρθει…

Μαντάτα  ακραία  έφτασαν

τούτες  εδώ τις μέρες

ενέχυρο να βάλουμε

μας ζήτησαν  τις  βέρες.

Εξήντα δις χρειάζεται…

Μιας Δημογεροντίας απόφαση

σε ρόλους Διακριτούς

σε μια Πάθο-Ανάσταση

χωρίς τους εαυτούς..

Μια…

Εδώ …

Μέσα από τα δυο σκιερά σου μάτια

που έταξες ποτέ δεν θα πληγώσεις.

Εκεί όπου ψιθυριστά μου έλεγες το «έλα!»

Και έκλεβα την μισή πνοή σου για να αντέχω.

Ανάμεσα σε δυο σεντόνια λερωμένα

άφησα την στερνή μου ανάσα,

να σου κρατάει συντροφιά,

ποτέ να μην…

Πώς τα λέγεις έτσι βρε Γομάρ,

που ο διάολος να μας παρ',

βαρύς μας έπεσε ο Μεχμέτ

και θα μας παρ' το βιλαέτ'.

Θα τρώει μόνος του πιλάφ'

κι εμείς οι άλλοι αχ και βαχ

Θα μείνουμε όλοι μας μπατίρ

και θα φωνάζουμε "άι σιχτίρ"

Γι’ αυτό με επανάσταση,

θα κάνουμε ανάσταση.

Ντουφέκια θα σηκώσουμε

και το ραγιά θα σώσουμε.

Με βόλια ελιοκούκουτσα

θα πάρουμε την Τριπόλιτσα

και με…

Πάνω στο Πιάνο (σου) χάιδεψες

το σώμα μίας Νότας,

και απ’ την Καρδιά σου πέρασες

το Άγγιγμα μιας Πόρτας.

 …

Με μάγεψε μια γη που χει δονήσεις

Που ψηλαφίζεται σε αγγίγματα ηδονής

Μου συλλαβίζει της αγάπης τις αφίξεις

Χωράω μέσα σε μια φορεσιά αόρατης…

περναει ο χρονος σαν ποταμι
αγκιστρωμενος στο καλαμι
τρεχω μα δεν προφταινω παντα.
Πεφτουν γραναζια, μοχλοι, βιδες
ξαλαφρωσαν οι βλεφαριδες
και μια φωνη μου λεει, ''ειδες''
''κοντευεις φιλε τα σαραντα.''

Κεινη η φωνη που δυναμωνει
μου λεει, ''φιλε ποσο ακομη,
θα σε τυφλωνει
η συνηθεια?''
Γινεται αργη η αναπνοη μου
βγαινει σε καθε εκπνοη μου
αυτα που χρονια το κορμι μου
δεχεται σαν αληθεια.

ΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ΣΟΥ

Τρέχει το μηχανάκι σου,

Και να φοράς το κράνος,

εγώ το φιλαράκι σου,

Το σταυρό μ’ όλο κάνω.

Πηγαίνεις στο εργαστήριο,

Δεν έχεις χρόνο λιγάκι,

Κι αντέχω το μαρτύριο,

Χωρίς δικό σου λογάκι.

 …