Μες το Σεφέρι διάβασα
ν΄απλώνεται η ομίχλη,
από τα όρη τα στενά
έως ψηλά τη Δίρφη.
Και ένα πέπλο του χιονιά
που κάλυψε το δρόμο,
έγινε στάλα του θεού
και κύλησε στον ώμο.
Μέσα στο μισοσκόταδο
που ανοίγουν οι Χαραμάδες,
μπαίνει ο Ήλιος ξαφνικά
κι ακούγονται οι μπάντες.
Κι αν οι Ημίθεοι ξυπνούν
μέσα απ΄το λήθαργό τους
γίνονται Ήρωες ξανά
μέσα από τον εαυτό τους..

                                            Παρε μια γομολαστιχα…

Στης γαλάζιας θάλασσας τον πάτο,

συντρίμμια σκορπισμένα κομμάτια,

πετάμενη αγάπη σε απώτερο λάκκο,

σκουρόχρωμη απατηλή, κακόβουλα ματιά.

Έφυγες μακριά κι ούτε γύρισες το βλέμμα,

με νυχτερίδας τα…

Στης γαλάζιας θάλασσας τον πάτο,

μάζευα τα σκορπισμένα μου συντρίμμια,

Αγναντεύοντας σιωπηλά στον βάλτο,

Των νεφών σου ματιών την ηλιαχτίδα.

Όμως μετανιωμένος θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου,

ν’ άπλωνα…

Μέσα απ' το Νεφέλωμα ξεχώρησα εσένα,

σαν πρωινό που ξύπνησα με μάτια νυσταγμένα.

Μπροστά στα πόδια σου έστρωσα της Άνοιξης λουλούδια

και του Ουρανού χαμόγελα που γίνονται τραγούδια..

Κι όταν το βήμα έκανες

για να με συναντήσης

σαν Αγέρας σε προσπέρασα

για να με Αγαπήσεις,

ακόμα περισσότερο

χωρίς να με ρωτήσεις.

Σου έδωσα Μέλι της Καρδιάς

κι απ΄την ψυχή μου ΚΤΥΠΟΥΣ,

για να με σκέφτεσαι…

ΠΟΛΙΤΙΚΟ

Οι εκπρόσωποι στη Βουλή,

Στήνουνε πανηγύρι,

Το έχουνε ρίξει στη τρελή,

Γλύφουν όλη τη γύρη.

Πολιτευτές και αρχηγοί,

Σε κάθε μουσαφίρη,

Ξεπουλούν ύδωρ και γη,

Της Άρτας το γιοφύρι.

Ετυμηγορία λαϊκή,

Στο άδικο σβηστήρι,

Τριγύρω τους οι δουλικοί,

Κρατούν λιβανιστήρι.

Πρωθυπουργός και υπουργοί,

Παριστάνουν το φακίρη,

Μέχρι να ξεσπάσουν την οργή,

Του καλού…

Μέσα απ' τους κτύπους της καρδιάς
εγώ τα μάτια σου αντικρίζω,
σε πάω προς τον Ουρανό
κι όλη την Γη σου την χαρίζω.
Κι όλη η ακροθαλασσιά
στα Σύννεφα ανεβαίνει
για να λούζονται τα πόδια σου
με μύρο που-σε- ζεσταίνει(ανασαίνει).
Παίρνω το χρώμα του καιρού
όταν γλυκανασαίνει
και σου χαρίζω δυό Φιλιά
όταν η Αγάπη Δένει...

Μ.  Κ.  Ο.

(Μάσες  μέσω Κυβερνητικών Οργανώσεων)





Με πιθανούς κι απίθανους

σκοπούς και υποχρεώσεις

οι κολλητοί των υπουργών

στήνουνε Μ.Κ.Οργανώσεις,



νάρκες πάνω στον ουρανό

ν’ αποναρκοθετήσουν

και πυρκαγιές στη θάλασσα

να τρέξουν για να σβήσουν ˙



να  ροκανίζουν έξυπνα

τα χρήματα του κράτους

να θρέφουν οι κυράδες τους

τους κώλους τους αφράτους.



Και όλα αυτά τα κάνουνε

εν πλήρει ‘’Διαυγεία’’ ˙

τύφλα να…

Το πάθος πως φουντώνει,

κάθε φορά που συναντώ,

εσένα στο μπαλκόνι.

Το χάραμα ξυπνούσα

και πότιζα τα άνθη,

στη μεριά σου όμως κοιτούσα.

Μάτια γαλαζοπράσινα,

σαν λιβάδια του ουρανού, τα βλέπω

κι ας ήταν ακόμη μισοσκότεινα.

Το κορμί σου υπέροχο και λυγερό,

λεπτό και μικροκαμωμένο,

πόσο θα ‘θελα μια νύχτα να το χαρώ.

Τα μελαχρινά σου μαλλιά,

ήταν το έμβλημα της…

Μέσα απ' το Νεφέλωμα ξεχώρησα εσένα,
σαν πρωινό που ξύπνησα με μάτια νυσταγμένα.
Μπροστά στα πόδια σου έστρωσα της Άνοιξης λουλούδια
και του Ουρανού χαμόγελα που γίνονται τραγούδια..
Κι όταν το βήμα έκανες
για να με συναντήσης
σαν Αγέρας σε προσπέρασα
για να με Αγαπήσεις,
ακόμα περισσότερο
χωρίς να με ρωτήσεις.
Σου έδωσα Μέλι της Καρδιάς
κι απ΄την ψυχή μου ΚΤΥΠΟΥΣ,
για να με σκέφτεσαι γλυκά
μέσα σε Ανθισμένους ΚΗΠΟΥΣ ..

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Κυρ.  23 Φεβ.  2014 5:58 pm

Αὐθαίρετα διὰ μίαν Παρθένον,

- σᾶς στιχουργῶ δὲ κι' ἕναν αἶνον!

~~

Τ' αὐθαίρετα δὲν εἶναι καινούργια μόδα

καὶ συμφορά.

Χωνέψτε το (μὲ ξύδι κι' ἄφθονη σόδα)

πὼς διαφθορὰ

ἐνῆν κι' ἐν περικλεεῖς ἀρχαιοτάτοις χρόνοις,

στὰς Ἀθήνας.

Λέγουσί σου: - Προγόνους μὴ…

Του αλλουνού ο πόνος

     (αφιερωμένο εξαιρετικά

       σ’ ένα φίλο θεριακλή)



Τι μπορεί να πει κανείς

για τον πόνο τσ’ αλληνής;

Όσο και να συμπονείς 

πάντως ίδια δεν πονείς.



Το αυτό για το Γιωργάκη

το καλό παλικαράκι

που μπλοκάρισε η καρδιά του

κι έχει χάσει τα νερά του.



Κάπνιζε αρειμανίως

και ενόμιζ’ αιωνίως

πως θα είναι θεριακλής

και της δάφνης μερακλής.



Μα οι κακούργοι οι γιατροί

των μαστούρηδων…

Τα μάτια αυτά τα λαμπερά,

την ζωή μου συγκλονίζουν,

τόσ’ όμορφα γυαλιστερά,

γαλάζια στην όψη που ζαλίζουν.

Το κορμί σου ήθελα να θωρώ,

μες σε κήπο με κερασιά ανθισμένα,…

Στα μάτια σου δεν ήθελα να βλέπω,

θεοσκότεινα πηγάδια συμφοράς,

στα μάτια σου ακόμη παραβλέπω,

τις ψεύτικες υποσχέσεις που πουλάς.



Δεν ήσουν άξια αγάπη να δεχτείς,

όμως σ’ αγάπησα με πάθος φλογερό,

ότι ένοιωθα για σένα δεν έλεγες να δεις

και μ’ άφησες στην άκρη να πονώ.



Τ’ αμαρτωλό σου το κορμί,

ήταν για μένα ο υγρός…

ΗΡΘΕΣ ΑΡΓΑ

 …

Στέρεψαν τα δάκρυα,

σε ποταμό του Άδη,

στέρεψε κι ο έρωτας,

στο αχανές σκοτάδι.



Τα μάτια σου που ‘ταν, 

όμορφα κι ας ‘κλαιγαν,

στα μάτια σου δεν έβλεπα,

πονηριά όπως ‘λεγαν.



Τα μαλλιά σου κατάξανθα,

υπέροχα γυαλίζαν,

παν’ στου λόφου τα στενά

οι μέλισσες τριγυρίζαν.



Μυρωμένο άνθος,

του αγρού κι αν ήσουν,

στο…

Το θάνατο τον νίκησα

γιατί, έχω πεθάνει

και, τώρα πλέον, δεν μπορεί

 τίποτα να μου κάνει

γι’ αυτό, μην κλαίτε άδικα

στο σώμα που φορούσα

σακί μου ήταν άχρηστο,…