Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Συντρίμμια ΙΙ

Στης γαλάζιας θάλασσας τον πάτο,

μάζευα τα σκορπισμένα μου συντρίμμια,

Αγναντεύοντας σιωπηλά στον βάλτο,

Των νεφών σου ματιών την ηλιαχτίδα.

Όμως μετανιωμένος θα ‘θελα να ‘μαι κοντά σου,

ν’ άπλωνα δίχως τύψεις τα μεταξένια μου χάδια

και να κοιμόμουν στην ζεστή αγκαλιά σου.

Στείλε μου μόνο ένα γλυκό σου φιλί,

κ’ ύστερα ας πέθαινα ευχαριστημένος μια βραδιά,

κουρνιάζοντας μες στο κρύο σαν μικρό πουλί.

Ήτανε μερόνυχτα που σε ονειροπολούσα,

Γυμνή να πλένεις το κορμί σου στο ποτάμι,

Ποσό πολύ να μοιραστώ τα ύδατα μαζί σου ποθούσα,

Μέσα στη θέα της φύσης το καταπράσινο λιβάδι.

Πάρης Π.

Προβολές: 53

Σχόλιο από τον/την ΠΑΥΛΙΝΑ στις 27 Φεβρουάριος 2014 στις 18:42: ένα άσβεστο πάθος μέσα στα συντρίμια της αγάπης!!

Υπέροχοι στίχοι αγάπης!!

Καλό βράδυ!

Σχόλιο από τον/την Τσιανος Τακης στις 27 Φεβρουάριος 2014 στις 23:15: Παθιαρικα ομορφο!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 28 Φεβρουάριος 2014 στις 22:29: Και εικόνες και συναίσθημα και πάθος Πάρη!!!

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 2 Μάρτιος 2014 στις 2:14: Σας ευχαριστώ πολύ κυρίες μου και κ. Τάκη !!!

Μία όμορφη Κυριακή να έχετε !!!