Εσύ γιατί γράφεις

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Γράφω για να ερμηνεύσω με τα μάτια μου τον κόσμο

γράφω για μοιραστώ του εαυτου μου αγωνίες

γράφω  για να ξεπεράσω του θανάτου μου το φόβο 

γράφω για να  ερευνώ τις εσώψυχες μου αγωνίες.

 

Γράφω επειδή το φάντασμα, επειδή χτες, επειδή σήμερα, επειδή δεν ξέρω, επειδή ο έρωτας, επειδή η νύχτα.

Oscar Hahn, 1938-, Χιλιανός ποιητής

Το να γράφω είναι το μόνο πράγμα που όταν το κάνω, δεν θα ‘θελα να ‘κανα κάτι άλλο.

Gloria Steinem, 1935-, Αμερικανίδα συγγραφέας & φεμινίστρια

Κοίτα τι γίνεται στο κόσμο. Κάθε μέρα προκύπτει κάτι συναρπαστικό ή εξοργιστικό για το οποίο μπορείς να γράψεις. Με όλα αυτά που συμβαίνουν, πώς θα μπορούσα εγώ να σταματήσω [να γράφω];

Gwendolyn Brooks, 1917-2000, Αφροαμερικανίδα ποιήτρια

Αυτό που με αναγκάζει να γράφω είναι ο φόβος μην τρελαθώ.

Georges Bataille, 1897-1967, Γάλλος διανοητής & συγγραφέας

 

 

 

 

 

[Βαιος Μεταξογιεννης]

στον άμεσο περίγυρό δεν διαθέτω ανθρώπους που να έχουν ως ενασχόληση τη γραφή και έτσι  προέκυψε η απορία και η περιέργεια για το τι είναι κάθε φορά αυτό που ωθεί κάποιον για να γράψει. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και η απάντηση πολύ συγκεκριμένη!!!!

[Παντελής]

γράφω γιατί αυτό μπορώ να κάνω για έργο και το λατρεύω όπως κάθε άνθρωπος τη τέχνη του.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἐσύ γιατί γράφεις;
Ἐρώτηση-θέμα ἀπὸ τὸν Βάιο Μεταξογιέννη, στὶς 29 Ἰουνίου 2012.
Στὴν "Ποιητικὴ Γωνιὰ".
~~~~
Ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο, πρὶν λίγο.
~~

Ξεκίνησα ἀνακαλύπτοντας τὸ θέατρο, πρὶν τὰ πέντε μου χρόνια, ἐκ τοῦ μηδενὸς. Μετὰ ζωγράφιζα, μὲ τὴν συμπαράσταση τοῦ πατέρα μου. Πήγαινα γιὰ ζωγράφος.

Ὕστερα ἦρθε τὸ γράψιμο, στὰ 13 μου (πιὸ πρὶν δὲν ἤμουν σὲ θέση οὔτε τὸ τηλέφωνό μου νὰ...γράψω κάπου, μαζὺ μ' ἕνα σημείωμα, ἐννοεῖται, τοῦ τύπου: "περιμένω νὰ μὲ πάρεις ὅποτε μπορεῖς, εὐχαριστῶ"). Τὸ θέατρο καὶ τὸ γράψιμο εἶναι τὰ δύο συστατικὰ τοῦ αἵματός μου. Ἄστραψέ μου μιὰν σβουριχτὴ κι' ἀνάποδη σφαλιάρα καὶ θὰ δῶ ἕνα παλκοσένικο μὲ στυλὸ, χαρτιὰ, βιβλία ἐκεῖ ποὺ...
ἄλλοι βλέπουν ἄστρα!
Ἤμουν πρώτη τάξη Δημοτικοῦ ὅταν, σὲ μιὰ λαχειοφόρο ἀγορὰ, πρὶν τὰ Χριστούγεννα, τοῦ Σχολείου, κέρδισα ἕνα μελανοδοχεῖο μ' ἕναν κονδυλοφόρο!... Ἡ διευθύντριά μας δεσποινὶς Οὐρανία μὲ χάιδεψε στὸ κεφάλι καὶ εἶπε:
- Ἄμ, τὸ Λοσκοκκάκι θὰ γίνει ἄνθρωπος τῶν Γραμμάτων... καὶ ποιὸς δὲν τὸ λέει!
Τὸ γράψιμο εἶναι μαγικὸ πρᾶγμα. Μοῦ ἔχει δώσει ἄπειρες χαρὲς (κι' ἄς ἔχω φτύσει αἷμα γιὰ νὰ γράψω κάτι ποὺ νὰ στέκει).
Ὑπῆρξε καὶ ὅπλο μου, γοητείας. Ὅλοι οἱ ἔρωτές μου ξεκίνησαν μὲ τὸ "τὶ ὡραῖα ποὺ γράφεις, θεέ μου!"...
Τὸ "θεὸς" περίττευε ἀλλὰ τὸ κατάπινα κι' αὐτὸ - γιὰ χάρη τοῦ ἔρωτα.
Τὰ τελευταῖα δύο περίπου χρόνια μοῦ συμβαίνει κάτι ποὺ δὲν τὸ φανταζόμουν ποτὲ: μπορῶ καὶ χωρὶς μολύβι καὶ χαρτὶ (σὰν νὰ λέμε καὶ χω-
ρὶς νερὸ κι' ἀνάσα) ἀλλὰ... Θέλετε κι' "ἀλλὰ";
Σᾶς τὸ "πετῶ κατάμουτρα" σὰν γάντι ἱππότου ἕτοιμου γιὰ μονομαχία:
- Ἔχω τὸ διαδίκτυο καὶ τὰ πλῆκτρα τοῦ Ὑπολογιστῆ (τὰ στυλὸ γίνανε συλλεκτικὰ).
Ὅσο ζῶ θὰ γράφω.
Γιατὶ; Δὲν μπορῶ νὰ πῶ τὸ γνωστὸ "γιὰ τὸν πωπό μου τὸν πλατὺ" γιατὶ δὲν εἶναι πλατὺς, ὅσο κι' ἄν κάθομαι γιὰ νὰ γράψω. Ποτὲ δὲ δὲν γράφω στὸ γόνατο. Ἀναζητῶ τὸ τέλειο καὶ τὰ γόνατά μου τρέμουν ἐκείνη τὴν ὥρα.
Πιστεύω κι' ὁ ἴδιος πὼς γράφω καλὰ; Ἄν δὲν πιστεύω κάτι, ποὺ ἔγραψα ὡς καλὸ, δὲν τὸ ἐμφανίζω.
Γιατὶ δὲν εἶμαι...διάσημος; Ἀνήκω σ' ἐκείνους ποὺ, μετὰ τὸν θάνατόν τους, τοὺς διαβάζουν μὲ καθαρότερο μάτι. Ἄν δὲν εἶσαι κομματάκι ἐρωτευμένος μαζύ μου δὲν τολμᾶς νὰ πεῖς πὼς σ' ἀρέσει τὸ γράψιμό μου. Φοβᾶσαι μὴν ἐκτεθεῖς. Ὁ Λὸ Σκόκκο εἶναι μοῦτρο, ἀθῶο, τέρας ἁγνὸ καὶ veritable. Τὸ τελευταῖο αὐτὸ σημαίνει: γνήσιο.
Τώρα, γιατὶ γράφω;
Διότι ἕνα λευκὸ χαρτὶ δὲν λέει τίποτα. Καὶ ἤ πρέπει κάτι νὰ τὸ κάνεις νὰ λέει ἤ νὰ τὸ σκίσεις ἤ νὰ τὸ κάψεις ἤ νὰ τυλίξεις ψάρια μ' αὐτὸ ἤ νὰ σκουπίσεις τὸν πωπό σου. Πάντα ἔχει ἀξία, δὲν λέω, τὸ χαρτὶ.
Ἄν γράψεις καὶ κάτι έπάνω του ποὺ ν' ἀξίζει τὸν κόπο, ζεῖ καὶ μετὰ ἀπὸ σένα.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Γιατὶ τάχα  καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν τὸ "ἔσω" ὅλο νὰ εἶναι πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ τὸ "ἔξω";

Κι' ἄν ἡ ἐξωτερίκευση τοῦ "ἰδανικοῦ"  ἔσω γίνεται τέχνη, συνήθως θὰ λέγαμε: "πάλι καλὰ!..."

Αὐτὸ τὸ ἐπίτευγμα, τὸ νὰ δείξουμε τὸ καλλίτερο ἔσω, γραπῶς λ.χ., δὲν ἐπηρεάζει καθόλου τὸ ἔξω μας, τὴν...ἐμφάνισή μας, αὐτὴ δὲν γίνεται πιὸ καλὴ ἔτσι;

 - Μὴν κοιτᾶς τὶς ἀτέλειές μου, ἀπὸ μέσα εἶμαι χίλιες φορὲς καλλίτερος!...

Τὸ καλὸ ἔσω ἀντανακλᾶται πάντοτε ἔξω καὶ τὸ βλέπουν κι' οἱ ἄλλοι.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Γιατί γράφω.Δεν ξέρω!!!

Ίσως πουλώ την τρέλα μου

Ίσως τα όνειρά μου

Και ίσως την αγάπη μου

Που τρέφω στην καρδιά μου

 

Ίσως πενθώ τα νιάτα μου

Ίσως τον έρωτά μου

Και ίσως τα δυο μάτια μου

Που κρύβουν δάκρυά μου

 

Ίσως μετρώ τα λάθη μου

Ίσως τη μοναξιά μου

Και ίσως το κουράγιο μου

Σαν είσαι μακριά μου

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Χαριτωμένο στιχουργικὰ, spartinos.

Ἄν βγάλεις κι' ἐκεῖνο τὸ τερατῶδες ? θὰ σοῦ πῶ: εὖγε! <-------- ἐν ἐκκρεμότητι!

[Ειρήνη]

Είναι σαν να με ρωτάς γιατί τρώω, γιατί πίνω νερό...Είναι μια φυσική μου ανάγκη!

Ξαλάφρωμα από τη λύπη, το ξέσπασμα του θυμού, η αποκάλυψη των συναισθημάτων γενικώς!

Στις περιόδους που δε γράφω, δεν υπάρχω, μέσα μου υπάρχει το κενό, είμαι το τίποτα!

Τελικά γράφω όταν ζω και για να ζω....

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Γράφω γιατί αντιστέκομαι, γιατί το έχω χρέος στη ζωή κάτι να κάνω. 

Γράφω από την απελπισία για επικοινωνία. Γιατί αυτό που γράφω μοιάζει με βουβή ευχή από κάποιους ελπίζω πάντα να ακουστεί.

Γράφω γιατί στο χείλος στέκονται και άλλες σκιές που παλεύουν με την βιαιότητα του ανέμου και άλλες ψυχές που δίπλα τους κοιτάζουν να σε αγγίξουν νοερά κι ας γράφω κακά, μέτρια, καλά.Ειμαστε η τελευταία γραμμή άμυνας σε μια κυλιόμενη, χαώδη βαρβαρότητα τι και αν η δύναμη μας φθείρεται γοργά... μέχρι το τέλος...δεν υπάρχει επιλογή!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Χαριτωμένο, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ. Μὲ περισσότερο " θᾶρρος", εὔχομαι καὶ σάτιρες.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

περιφρονοῦνε τὴν ὀρθογραφία,
ἐπικαλούμενοι ταχυγραφία.
Ἄν τὴν "σάτυρά" σου δὲν τὴν ἀλλάξεις
κι' ὀρθῶς ἄν σάτιρα δὲν τὴν κάνεις,
πρόσμενε καὶ θ' ἀκούσεις ἐξ ἁμάξης
λόγια... νὰ τρέχεις καὶ νὰ μὴ φτάνεις.

Χωρὶς ἑλληνικῆς γνῶσιν, πῶς μπορεῖς
ν' ἀριστοφανίσεις, νὰ σουρέψεις;
Εἰς τὸν τάφον θὰ σὲ χώσουν ἐνωρὶς,
σκουληκιῶν θὰ γίνεις λήθης τέρψις.

Τὰ Γράμματα μόχθου θυσίες ἀπαιτοῦν
καὶ τότε μόνον θ' ἀπολαμβάνεις
ὅσα ποιητὲς ἱκανοὶ δὲν ἐπετοῦν.
Ἀλλιῶς πᾶς στὸν πάτο τῆς χοάνης.

[morsecode]

γραφω γιατι με κατακλυζει κατι σαν κυμα της θαλασσης.πλημμυρα 'η πλημμυριδα δεν εχω καταληξει...

[NO]

Με ρωτάς γιατί γράφω; Γιατί είμαι σαλεμένος, δεν φαίνεται;

Krazon Afonos. Μυτιληνιός συγγραφέας και ποιητής,