ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ Η ΤΡΕΛΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Όταν σε κρατώ στην αγκαλιά μου
τρέχουν ρίγη στη ραχοκοκαλιά μου
που με σιγοκαίνε κι αρρωσταίνω.
Όταν στο προσκέφαλό μου γέρνεις
άνοιξης αρώματα μου φέρνεις
κι από την πνοή σου ανασαίνω.
Όταν σε κρατώ στην αγκαλιά μου
γίνονται τα χέρια σου θηλιά μου
που κοντά σου μ’ έχουνε δεμένο.

Όταν με τα χάδια σου ψυχή μου
δίνεις νόημα στην ύπαρξή μου
με το πάθος σου με συγκλονίζεις
και μες στην καρδιά σου μ’ αρμενίζεις.
Τότε πως υπάρχω νοιώθω μόνο
όταν για τον έρωτά σου λειώνω
και της σκέψης σου η τρέλα θα΄ναι
βράχος που τα κύματά μου σπάνε.

Όταν σε κοιτώ βαθιά στα μάτια
έχουν οι σκοτούρες μου «κεσάτια»
στης φτωχής ζωής μου τα ναυάγια.
Όταν το φιλί σου μέλι στάζει
έχω πατημένο τέρμα γκάζι
για το διάβα σου να στρώσω βάγια.
Όταν σε κοιτώ βαθιά στα μάτια
κόβομαι σε χίλια δυο κομμάτια
από των βλεμμάτων σου τα μάγια.

Όταν με τα χάδια σου ψυχή μου
δίνεις νόημα στην ύπαρξή μου
με το πάθος σου με συγκλονίζεις
και μες στην καρδιά σου μ’ αρμενίζεις.
Τότε πως υπάρχω νοιώθω μόνο
όταν για τον έρωτά σου λειώνω
και της σκέψης σου η τρέλα θα΄ναι
βράχος που τα κύματά μου σπάνε.