Ας είναιέστ

ένα παροδικό χαμόγελο.

Που έζησε,

όμως,

όσο και η σαφής πίστη

στην οποία στηρίχθηκε.

Για να μην τραφεί

από χείλη-μαριονέτες θολών…

ΜΗ ΠΕΡΝΑΣ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Μη περνάς έξω απ’ το δικό μου σπίτι,

Τινάζεις τα θεμέλια του με δυναμίτη,…

Σκέψεις στοιχειά οργώνουνε το αίμα…

Κύριος εαυτών,

μπροστά

στον πολυραγισμένο καθρέφτη.

Παίζοντας

με το χρώμα της φωτιάς,

όταν το δάχτυλο,

στα πλάισια της θέλησής

ν' ασκηθεί επιβολή,

διατρέχει το…

Πολλές φορές γυρεύεις στο άγνωστο λιμάνι

στο πουθενά κάποια σανίδα να πιαστείς

και ενώ ζυγώνει των ονείρων ο ληστής

γλυκιά νεράιδα πέπλο αγάπης έχει υφάνει

και…

Κρίμα,

διότι από τότε

που εμφανίστηκαν

οι ρίζες της κραυγής

στο σκοτεινό θάλαμο του δωματίου,

καμιά έξωθεν κατανόηση

δεν έβγαλε εγκαίρως νύχια

για την έλλειψη…

Με συμμαθητές παλιούς μου

είπα να συναντηθώ

μα δεν έβαζε ο νους μου

δεν θα ξανακοιμηθώ.

--------------------------

Έπαθα τέτοιο χουνέρι,

κοίταζα σαν το ζαβό,…

Στο εξής,

θεωρούμαι μόνος.

Μπορώ

-και το κάνω-

να φιλήσω

το σαρκίο της επιβεβαίωσης,

αλλά η πικρία δεν φεύγει.

Είναι σε τήξη,

κάτι βαρύγδουπες λέξεις,

που τις…

Μου έλεγαν ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές

θα κάνει την καρδιά να ξαποστάσει

μα δεν παλεύεται ο πόνος με ευχές

και η θύμηση το νου μου έχει κουράσει

Τα δάκρυα…

Αύριο πάλι,

ραντεβού εδώ.

Ο ένας δίπλα στον άλλο.

Μαζί

στο νέο συλλάβισμα της ψυχής μας.

Για να δούμε

πόσος τόπος και τρόπος σώζεται.

Αν τα "Θέλω'' μας

ξανάκαναν…

Δεν αντικρούει κανείς τη σιωπή.

Είναι σίγουρο...

Αυτή μέρα,

διαχειρίζεται έτοιμες αλήθειες

και μέσα της δεσπόζει

μιά σκέψη σε κατάσταση ηρεμίας,

γεμάτη…

Ή μικραίνει το δωμάτιο,

ή εξαντλούνται οι ψευδαισθήσεις.

Μέχρι πρότινος,

συμβολισμοί

σκαρφάλωναν στους τοίχους,

'παίρναν λίγο από το μεδούλι

της έννοιάς τους

και…

ΣΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ

Στης αγάπης το φονικό,…

                Στη   Σ.

Κάτω από το κόκκινο,

κοχλάζει

η έντασή του,

μετά την αναζωπύρωσή της

σε πράσινο ματιών,

σε άρωμα Συντρόφου

και τη συνεχή…

Νιώθω...

Πάντα...

Αδιάκοπα...

Πριν

και μετά το οτιδήποτε...



Και η φύση μας

απεχθάνεται το κενό.

Και πιο συγκεκριμένα,

κάθε απόγονο φυγής

και ψυχικής…