Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΞΕΧΩΡΙΖΕΣ

Επτά χρόνια η προσμονή της ελπίδας μου
κι άλλα τόσα ν'αναγνωρίσω τη μορφή σου,
ανάμεσα σε ανεξήγητες σοφίες και θαύματα.
Κάτω από ρίζες που ποτέ μου δεν έψαχνα.

Και κάπου εκεί σε συνάντησα.Στη βάση του δέντρου,
που σαν περαστικός στάθηκες λίγο για να παίξεις,
με το χώμα.Στ'ασπόνδυλα να δώσεις κάποια δομή,
αιώνες στα πλατάνια και αρμονία στα νερά...

Ύστερα έφυγες.Μπλέχτηκες με τους ανθρώπους.
Σε βάλαν στο σπίτι τους και είπαν πως εκεί ανήκεις.
Εκεί βρισκόμουν κι εγώ τυχαία,μα σαν να σε περίμενα...
και είχαμε όλοι ίδια όψη,μα εσύ απόκοσμα ξεχώριζες.

Μια ομορφιά με χρώματα σπάνια.Αλλιώτικα έμοιαζαν.
Έλεγες πως εγώ τα έφτιαξα μα πάντα έκανες λάθος,
ενώ έβλεπες πως αυτόνομα ζωγράφιζαν το φόντο σου
κι εγώ θαύμαζα τα λάθη εκείνα,γιατί ήταν ελεύθερα !

Από τότε σε βρίσκω κάθε που ταξίδι πάω να κάνω
και σ'ακούω.Σου μιλάω χωρίς να λέω τ'όνομά σου.
Μονάχα το βλέπω στις ταμπέλες με μικρά γράμματα,
κόκκινα σαν το κοινό αίμα που ποτέ μου δεν πρόσεξα

και συχνά χάνομαι σε δρόμους ξένους και δύσβατους,
όμως δε φοβάμαι,γιατί ξέρω πως όπου πάω θα'σαι κεί,
κρατώντας ένα χάρτη,θα προσμένεις την ώρα να σκιστεί.
...να δούμε κάποιον προορισμό που αυτόματα θα ξεχαστεί !

Προβολές: 49

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 21:26: Εξαιρετικο!!!
Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 22:36

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 22:40: ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ..
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 22:55

Σχόλιο από τον/την Χωρολάτρης στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 22:59: Η αίσθηση ενός ελεύθερου και αυτοδημιούργητου λάθους που διαχέεται στον ορίζοντα ..Ενας χάρτης που θα δείχνει ασφαλώς τον όποιον προορισμό που ξεχνιέται όμως κάτω από το βάρος των χεριών που μπόρεσαν να τον κρατήσουν ανοιχτό μπροστά τους..
Η φυσική αρμονία ενός τοπίου με αυτά που συμβαίνουν μέσα σου και σε κάνουν να δεις το αυτονόητο πάνω του..πως χαρίζει δηλαδή αιώνες στα πλατάνια και αρμονία στα νερά ( από πάντα ισχύει βέβαια αυτό πλην εμού,πλην εσού και εν τη αρμονία σου ουκ έστι τέλος)
Το μυστικό του ποιήματος σου νομίζω πως κρύβεται στα 7+7 χρονια που σε εμπεριέχουν καθότιν τα έζησες, αλλά και στην βάση του δέντρου που κατά ένα παράξενο τρόπο την αφήνεις να σου μοιάσει οικεία τόσο πολύ..
Εχεις χάρισμα στο να δημιουργείς..Και κατέχεις τους τρόπους σου τόσο όμορφα και δυνατά όταν αποφασίσεις ποίημα να το παρουσιάσεις..

Σχόλιο από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 23:04: Γραφη Εξαιρετικη μονο Μπραβο μπορω να πω!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 16 Φεβρουάριος 2010 στις 0:57: ξέρω πως όπου πάω θα'σαι κεί,

Είναι ξεχωριστό, ένα θαύμα όπως και ο ήρωάς σου JOE!!!!!!!!!!!!!!!!