Βρέχει...

[Αριάδνη Μεσογείτη]

βρέχει... βρέχει...
κι ο φτωχός τύχη δεν έχει
η βροχή αλλού ποτίζει,
του φτωχού η φωλιά νερά γεμίζει

βρέχει... βρέχει...
η ψυχή του το κατέχει
η χαρά δεν είν' χαρά του
καταχνιά τα όνειρά του

βρέχει... βρέχει...
για τους άλλους "πέρα βρέχει"
στη δική του τρύπια στέγη
στάθηκε ο θεός και κλαίγει

βρέχει... βρέχει...
το καράβι μίλια απέχει
για να φτάσει στο λιμάνι
που το κύμα δεν το πιάνει

βρέχει... βρέχει...
άλλο ζόρι δεν αντέχει
στον προορισμό πριν φτάσει
το τιμόνι του θα σπάσει

βρέχει... βρέχει...
μεσ' στη φτώχεια του προσέχει
ο φτωχός τη μοναξιά του
την ορφάνια στην καρδιά του

βρέχει... βρέχει...
απ' τα μάτια δάκρυ τρέχει
πότε πια θα σταματήσει
νάβγει ο ήλιος να φωτίσει;

Αριάδνη Μεσογείτη

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πανεμορφο!!!
καλημερα

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα . Εχουμε βροχή, καταχνιά και υγρασία εδώ. Σπάνιο βέβαια για την Αθήνα, αλλά ξυπνά μνήμες και συναισθήματα από παλιά...

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Όταν η κοινωνία των πολιτών , φίλη Αριάδνη , αφυπνιστεί και τολμήσει....

Το ποίημά σου είναι πολύ καλό , φωτογραφίζει τις τρέχουσες δυσκολίες κι αυτές που θ` ακολουθήσουν...

Την καλημέρα μου!

[marakos]

γινανε βροχή τα δακρυά μου που το διαβαζα!υπέροχο!

[Παντελής]

Τώρα ο κόσμος με ξεχνάει,
που δεν έχω πια λεφτά,
κι όταν πεθάνω θα πουν πάει,
ένα ρεμάλι....του Πειραιά.

έτσι συγκράτησα το ρεφραίν από ένα τραγούδι,
που ερμήνευεσαι ο αείμνηστος Στέλιος Καζαντζίδης,
και συ με το στίχο σου το επαληθεύεις ξανά δυστυχώς Αριάδνη.

[αισχυλος]

πολυ ομορφο!!!!!!!!!