TO MANIFESTO TWN ONEIROPOLWN.

[ekptwtos]

Βάλθηκα να συγκεντρώσω όλες τις σκόρπιες σκέψεις μου,αυτές που ναι γραμμένες πάνω σε χαρτάκια ξεχασμένα στις τσέπες φθαρμένων παντελονιών,παρατημένα ανάμεσα σε λεβιέδες ταχυτήτων,γαντζωμένα πάνω στις χορδές μιας σκουριασμένης κιθάρας,στον ραγισμένο καθρέπτη,καρφωμένα σε μισοζωγραφισμενα κάδρα,να τις τακτοποιήσω πάνω στο τετράδιο,όμορφα,συνθέτοντας τα κομμάτια των παραμιλητών μου. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για τον άνθρωπο,αυτό το τραγικό on που βρέθηκε σε έναν κόσμο σκληρό,μοναχικό,στη μαύρη σιδερένια φυλακή,δέσμιος να γεννιέται και να πεθαίνει αντιμαχόμενος διαρκώς το σύμπαν.Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στη μάχη αυτή!Κεντάμε ξανά και ξανά τις ελπίδες μας μα η μοίρα μας ντύνει στα maura χωρίς δικαίωμα επιλογής,αμετανόητη κερνάει θλίψη και θάνατο,μας βαφτίζει θνητούς και μένει μονο ένα φεγγάρι στον νυχτερινό ορίζοντα να στέκει αιώνια,μαρτυρας των μαρτυριών μας,να χειροκροτά τους αυτόχειρες όταν τους κόβει το μαχαίρι!
Έχουμε όμως όνειρα,αυτά τα υπέροχα σινεμά στο κεφάλι μας.Όλοι βλέπουν όνειρα,ακόμη κι άνθρωποι που γεννιούνται τυφλοί!Εκεί εναποθέτουμε τις ελπίδες μας,από εκεί αντλούμε φιλοδοξίες,στόχους ζωής,υπερβάσεις του εαυτού μας.Υπάρχουν άνθρωποι που ξενυχτούν σε σκιερές αυλές,ατενίζοντας την πανσέληνο στη παγωνιά,σκυφτοί μες σε παραλογες σοφίτες,συντροφια με ένα κερί κι ένα κιτρινισμένο ημερολόγιο.Είμαστε οι ονειροπόλοι!Κάποιοι μας ονομάζουν ονειροπαρμένους,δε μας πειράζει,γιατί όχι;είμαστε αυτοί που τους πήρε το όνειρο,που ταξιδεύουν στη Χωρα του Ποτε και των Θαυμάτων,ξεφεύγουμε από τον πόνο και τους λυγμούς της θνητής ύπαρξης μας.
Είμαστε εκείνα τα μικρά σκουληκάκια που ταξιδεύουν μες ένα γαλάζιο μήλο και κάποιες φορες σκάβοντας βγαίνουμε από μια τρυπα στην επιφάνεια του και κοιτάμε με δέος την Αυλή,τα πολύχρωμα λουλούδια,τα υπόλοιπα μήλα διπλα από εμάς,τις σταγόνες της βροχής πάνω στο γρασίδι.Κι όταν γυρνάμε πίσω στο μικρό μας τούνελ συζητάμε με αλλα σκουληκάκια αυτά που είδαμε,τους μεταδίδουμε τη συγκίνηση,τις υπέροχες εικόνες και συνεπώς τα όνειρα που πλάθουμε μέσα από αυτές!
Ναι.....αυτό είμαστε.....μικρά σκουληκάκια.....Όμως υπάρχουν κι αλλα μήλα στην Αυλή κι αλλα δέντρα πιο πέρα και εμείς τα είδαμε!Ίσως εκεί να ζουν σκουληκάκια ίδια η και εντελώς διαφορετικά από εμάς και αυτό γεννα από μονο του τον πόθο της εξερεύνησης του Αγνωστου,την επέκταση των γνώσεων και των ιδεών μας και σαφώς την προ-έκταση των ονείρων.
Τι ωραία να καβαλούσαμε μια νύχτα έναν περαστικό κομήτη,να ταξιδεύαμε σε αμέτρητα αστερια,να πλαγιάζαμε πάνω στα νεφελώματα του Μαγγελάνου με τα μαλλιά γεμάτα αστρόσκονη και τα πάλσαρ να μας νανουρίζουν τραγουδώντας.....Τα όνειρα μας οδηγούν αλλου.....Σε σάπια πλοία πειρατικά της θάλασσας των Σαργασσών με ένα τρύπιο φλασκί γεμάτο αλμυρα,σε κλειστοφοβικά υποβρύχια του Κάπτεν Nemo με μια χαλασμένη πυξίδα να κυνηγούμε τεραστια χταπόδια,σε βαθιές σπηλιές τυφλοί ερημίτες να γεωμετρούμε το Άγνωστο,σε κάμπους και χωρια περιπλανώμενοι προφήτες να ξιφομαχούμε φορώντας χάρτινες πανοπλίες με Μαροκινούς ληστές και προδότες Σταυροφόρους,σε παρανοϊκά καρναβάλια βασιλιάδες των αθλιων και των γελοίων να χοροπηδούμε γύρω απ τη φωτιά,σε μοναχικούς πλανήτες πρίγκηπες μικροί να madame μαργαρίτες,σε Ανταρκτικές αποστολές χαμένοι εξερευνητές να τρώμε χιόνι,σε παιδικές χαρες ιδρωμένα πιτσιρίκια να ματώνουμε τα γόνατα παίζοντας μήλα,σε dash πυκνά βάρδοι μυστικιστές να συνομιλούμε με τα αηδόνια στη μυστική γλώσσα των πουλιών έχοντας τις μαγικές μας μπότες βρεγμένες απ την πάχνη......
Πριν πολλά χρονια ο Αντρέ Μπρετόν,καθισμένος μες ένα υπόγειο,ανάμεσα σε ημίγυμνες πόρνες και καταζητούμενους επαναστάτες,σε μεθυσμένους ποιητές και νυσταγμένους αριστοκράτες έγραφε στη φωτιά το Manifesto του Σουρrεαλισμού,την τέχνη της ονειροπόλησης,τη σύνδεση της φαντασίας με την συνηθισμένη πραγματικότητα μετατρέποντας την σε μια absolute reality,a surreality!Προσωπικά θεωρώ την τέχνη του Σουρrεαλισμού το μοναδικό αντίδοτο εναντια στην ανία,τη ματαιότητα και τη θλίψη της ζωής μας!Χωρίς όνειρα δεν υπάρχουμε.......
Οι άνθρωποι που ονειρεύονται συνεχώς είναι αυτοί που αλλάζουν την πραγματικότητα,την προεκτείνουν....
Εγώ κι εσύ,εμείς,η μυστική αδελφότητα των ονειροπόλων,πλάθουμε την ελπίδα μέσα στον πόνο,οδηγούμε τις ψυχές μας μακριά απ το σκοτάδι!
Υπάρχει ένα βασίλειο.....σε κάθε καρδια.....το Βασίλειο της Καρδιας!Ο μαγικός τόπος όλων των πόθων,των ηδονών και των ευτυχιών,μας καλεί κοντά του και πρέπει όλοι να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα,να γίνουμε άνθρωποι καρδιακοί,με ελπίδες ζωγραφισμένες στα ματια,ευγενικοί,πολίτες του κόσμου,κοσμοπολίτες!
Και γιατί όχι ακόμα κάτι ανώτερο!Τα όνειρα δεν έχουν σύνορα!
Να μεταμορφωθούμε σε Υπερανθρώπους,λουσμένοι με φως και αγάπη αγγίζοντας τη φλόγα της καρδιας μας,να μοιάσουμε στον Δημιουργό,τον Αρχιτέκτονα του σύμπαντος!
Ίσως κάποτε,μια μοναδική εποχή,εκπληρώνοντας τα όνειρα μας,να καταφέρουμε να ταξιδέψουμε στο Άπειρο,ακολουθώντας τα μονοπάτια του και μπορεί να τον συναντήσουμε,εκεί,στο χαμηλό σπιτάκι,με τη γεμάτη λουλούδια αυλή,kathismeno se mia veloudinh poluthrona,anamesa stous xartes,tis klepsudres kai ta sxedia tou,me ton kafe zesto na axnizei sth xrush koupa kai ston poluxrwmo kamva tou na zwgrafizei tous kosmous kai ta musthria..........
O Plwtinos grafei ´´oloi tha kanoume mia monaxikh pthsh pros thn aperanth monaksia alla uparxei mia patrida gia emas,apo thn opoia hrthame kai o Pateras mas einai ekei kai mas perimenei.......´´
Kalo mas taksidi loipon!
Se olous!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχες σκεψεις!!!
καλημερα

[ermioni]

[Έλλη]

Όνειρο
Πεινάν μες στο χώρο του δωμαρίου,
Αλήθεια........................................
Αναθυμιάσεις, εκρήξεις,
Ενα δαιμόνιο: ειμαι το gruére!

Λατρεμένοι Κολασμένοι
καλό βράδυ

[Παντελής]

γιατί δεν είναι εδώ ο Παράδεισος έκπτωτε,
αφού οι άνθρωποι έχουν τη μοίρα τους και είναι καταδικασμένοι.