Σβηστά κεριά …

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Άναψα του μυαλού μου τα σβηστά κεριά
δειλά προχώρησα στα κρύα σκαλοπάτια ,
φωνές τριγύρω μου ... στοιχειά κι αερικά ...
καρφιά στην πλάτη μου δέκα χιλιάδες μάτια .

Ποιός είμαι άραγε τον ίσκιο μου ρωτώ
καμμιά απάντηση το ξέρω δεν υπάρχει ,
ψίθυρος έγινα ... γυμνός ακροβατώ ...
ήρωα τέλος το κορμί μου θέλει νάχει .

Άχραντο φως και μυστικά πρωτόκολλα
ο χρόνος δικαστής, το χθες με κατακρίνει ,
πύρινα δάκρυα που τέμνουν τις στιγμές ...
αναρωτιέμαι από μένα τι θα μείνει ...

Καράβι φάντασμα , στα βράχια τσακισμένο
κλάψε καρδιά μου σιωπηλά και παραδόσου ,
σπονδή στο αύριο το διχασμένο τώρα
γδάρε τις σάρκες σου ... δοξάσου ... εξιλεώσου !!!


* * *



09 Ιουνίου 2009 ... κάπου στον κόσμο ...προς Βραζιλία

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*
Χόρτασα της έκστασης το γδάρσιμο ... τα ατσάλινα κοφτερά της νύχια που όργωσαν και διαμέλησαν με βουλημία την εύθραυστη διάφανη σάρκα μου ... κτύπησα χαιρέκακα ορμητικά , χειμαρωδώς με φόρα ... και κάτα συρροή όλες τις αναστολές μου ... μάτωσα το δίκοπο μαχαίρι μου ως την γυρτή σκαλισμένη αστραφτερή λαβή του ... στόμωσε το σκουριασμένο ναυτικό μου στιλέτο ... βάφτηκε άλυκο το ασήμι ... ομόρφηνε !!! ...

Το κοιτάζω θαμπωμένος ... με ερωτισμό ... με αυταρέσκεια ..., αλήθεια γιατί δίσταζα τόσο καιρό να κάνω κάτι τόσο πολύ διασκεδαστικό ; ... παράξενη μηχανή το μυαλό ...

Ξερίζωσα, εκτός από την καρδιά μου και οτιδήποτε άλλο λάτρευα με τα ίδια μου τα χέρια και τα άφησα άπλυτα ... με το αίμα ξεραμένο στα βρώμικα νύχια ... τα μυρίζω συχνά γιά να θυμάμαι τον όρκο και να πέρνω δύναμη ... χάραξα με σπασμένο γυαλί στις παλάμες μου καινούριες γραμμές της ζωής ... όχι δεν μολύνθηκαν ... μιας και κατά ευτυχή ... η ατυχή σύμπτωση – όπως το δει κανείς - το αλκοόλ συμβαίνει να είναι εκτός των άλλων και αντισηπτικό ... τις ορθοτόμησα ... όρισα το μέλλον μου ... επαναπροσδιόρισα το παρελθόν μου ... διευθέτησα τα ατημέλητα ερμάρια της μνήμης και τότε λάτρεψα όλες τις ασυγχώρητες αμαρτίες μου ... τους έπλεξα εγκώμιο ... επικούς διθύραμβους ... αυτο-αποκαθηλώθηκα ... αναλήφθηκα ... εξαυλώθηκα ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*
Naι, φίλτατε Βασ-ιλ-υιε ... έτσι ακριβώς !!! ... πρόκειται γιά την μοναδική ανθρώπινη γλώσσα εκείνη, όπου ο θείος λόγος εκφράζεται ακριβολογώντας ... και δικαιώνεται, λόγω της πλαστικότητας της και ο έχων ώτα ... και ο νοών νοήτω ... στον τόπο αυτό που βρεθήκαμε και ονομάζεται γη ...

Είμαστε ευλογημένοι, κληρονόμοι τέτοιας πολιτισμικής κληρονομιάς που όμοιάς της δε έχει να επιδείξει ο πλανήτης ...

Χαίρομαι που επισκέφτηκες την σελίδα και ακόμη περισσότερο σε ευχαριστώ διότι μέσω της επικοινωνίας αυτής ... γινόμαστε κοινωνοί αλλά και συνεχιστές εκείνου του ένδοξου και λαμπρού πνευματικού παρελθόντος ...

Την καλησπέρα μου ...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!
γεια σου Γιαννη

[Στιχοπλάστης]

[Κατερίνα]

η προτροπή στο φινάλε το απογειώνει Γιάννη

πανέμορφο!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Πολύ καλό και διδακτικό!!!!

Καλά ταξίδια να έχεις!

[alter ego#--ξινή]

Εγώ νοήτω...και μου άρεσε πολύ!!!!

[Ειρήνη]

Ολόκληρο πολύ ωραίο Γιάννη και το κλείσιμο ακόμα ωραιότερο!!!

Καλό βράδυ!

[Gavri Irene / Γάβρη Ειρήνη]

Καλημέρα Γιάννη !

Άναψα του μυαλού μου τα σβηστά κεριά…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!