Στου ουρανού τα πάρκα....

[Ειρήνη]

Θα είν' απελευθέρωση ή μήπως καταδίκη όταν το πνεύμα κι η ψυχή χωρίσουν απ' το σώμα, μ' εκείνους που αγάπησες θα σπάσουν όλοι οι κρίκοι και ό τι σε συνέταξε θα μείνει μες το χώμα? Αν η ψυχή απέθαντη στο άπειρο πετάξει, και όταν θα προσγειωθεί στο εύφορο λιβάδι με δίχως στόμα και φωνή, ψυχές πώς θα συνάξει, θα βρει αυτούς π' αγάπησε ή θα 'ναι ένα ρημάδι. Θα ψάχνεις στο απέραντο, γυμνός, με δίχως σάρκα για πρόσωπα απρόσωπα πολυαγαπημένα, με δίχως δάκρυα θα κλαις στου ουρανού τα πάρκα για όσα "σ' αγαπώ", στη γη, άφησες κλειδωμένα. Kαι θα γυρνάς μ' απόγνωση στο χρόνο το φευγάτο, ένας περιπλανώμενος,στ' άπειρο, Ιουδαίος. Στο πέρασμά σου, τελικά, τι άφησες δω κάτω, ποιο, πάνω στο αχνάρι σου να σε βαραίνει, χρέος.

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

.

...   με δίχως δάκρυα θα κλαις στου ουρανού τα πάρκα
για όσα  "σ' αγαπώ", στη γη, δεν είχες ειπωμένα ...

 

Εκπληκτικό  Ειρήνη  ... δεν  έχω  λόγια !!! ...