Χόρτασα της έκστασης το γδάρσιμο ... τα ατσάλινα κοφτερά της νύχια που όργωσαν και διαμέλησαν με βουλημία την εύθραυστη διάφανη σάρκα μου ... κτύπησα χαιρέκακα ορμητικά , χειμαρωδώς … με φόρα ... και κάτα συρροή όλες τις αναστολές μου ... μάτωσα το δίκοπο μαχαίρι μου ως την γυρτή σκαλισμένη αστραφτερή λαβή του ... στόμωσε το σκουριασμένο ναυτικό μου στιλέτο ... βάφτηκε άλυκο το ασήμι ... ομόρφηνε ...
Το κοιτάζω θαμπωμένος ... με ερωτισμό ... με αυταρέσκεια ..., αλήθεια γιατί δίσταζα τόσο καιρό να κάνω κάτι τόσο πολύ διασκεδαστικό ; ... παράξενη μηχανή το μυαλό ...
Ξερίζωσα εκτός από την καρδιά μου και οτιδήποτε άλλο λάτρευα με τα ίδια μου τα χέρια και τα άφησα άπλυτα ... με το αίμα ξεραμένο στα βρώμικα νύχια ... τα μυρίζω συχνά γιά να θυμάμαι τον όρκο και να πέρνω δύναμη ... χάραξα με σπασμένο γυαλί στις παλάμες μου καινούριες γραμμές της ζωής ... όχι δεν μολύνθηκαν ... μιας και κατά ευτυχή ... η ατυχή σύμπτωση – όπως το δει κανείς - το αλκοόλ συμβαίνει να είναι εκτός των άλλων και αντισηπτικό ... τις ορθοτόμησα ... όρισα το μέλλον μου ... επαναπροσδιόρισα το παρελθόν μου ... διευθέτησα τα ατημέλητα ερμάρια της μνήμης και τότε λάτρεψα όλες τις ασυγχώρητες αμαρτίες μου ... τους έπλεξα εγκώμιο ... επικούς διθύραμβους ...
αυτο-αποκαθηλώθηκα ... αναλήφθηκα ... εξαυλώθηκα ...
Με ένα γυαλί σπασμένο κόβω τους δεσμούς
κι όλα τα όνειρά μου εξορκίζω ,
σύνορα σπάω ... λύνω τους χρισμούς
το παρελθόν μπορώ και αφορίζω .
Σ`ένα φθαρμένο χάρτη μνήμες ξαναζώ
τον ψυχικό βυθό αναμοχλεύω ,
τον εαυτό μου ψάχνωντας να ξαναβρώ
άνεμος γίνομαι και ταξιδεύω .
Στην οικουμένη όλη περιφέρομαι
εκεί που μ` έβρισκες πλέον μην ψάξεις ,
ενσωματώθηκα με τα φαντάσματα
σκύψε και άκουσε ... μα μη τρομάξεις .
Είμαι ελεύθερος χωρίς ταυτότητα
τα πάντα γίνομαι με μιά μου σκέψη
και η συμβατική πραγματικότητα
αδυνατεί το είναι μου να κλέψει .
* * *
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά