Τότε στο Porto Alegre

[Δημήτρης Φάββας]

Πάνε δυο χρόνια, δεν μιλώ Ελληνικά

και είδα το Σεμίραμις στου λιμανιού την άκρη

στην πρύμνη η σημαία μας χοροπηδά

και η καρδιά μου τώρα τον ρυθμό της έχει χάσει

 

μια σκάλα που την ανεβαίνω βιαστικά

να μπω ξανά σε ένα κομματάκι της πατρίδας

και όπως μπαίνω αναπάντεχα, γοργά

είναι στιγμή όπου ποτέ σε όνειρο δεν είδα

 

τη σκέψη μου αφήνω για να ξεχυθεί

απάνω στο κατάστρωμα, στην πλώρη, στα κατάρτια

να πάρει φόρα και να πάει να βρεθεί

μ’ ένα παιδί ξυπόλυτο ανάμεσα στ’ αγκάθια.

 

Στριφογυρίζουν αναμνήσεις στο μυαλό

στη γη που πίστευα πως μ’ έδιωξε από κοντά της

μα που ποτέ δεν έπαψα να αγαπώ

κι ας είμαι ένα από τα απόκληρα παιδιά της

 

αρχίζω τώρα με τους ναύτες να μιλώ

αλλά αυτό που μου συμβαίνει δεν θα το ξεχάσω

στην ξένη γλώσσα φτιάχνει φράσεις το μυαλό

και πρέπει πριν τις πω, Ελληνικά να μεταφράσω.

 

 

Όσο κι αν φαίνεται απίθανο, μου συνέβει ακριβώς έτσι. Δεν μπορώ να εξηγήσω ούτε τα όνειρα, ούτε μερικά παιχνίδια της σκέψης όταν δεν κοιμάμαι

 

[diji grampsas]

Πολυ ωραιο!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!Δημητρη ετσι ειναι οπως τα λες,στην αρχη σκεφτομαστε Ελληνικα και μεταφραζουμε  στην καινουργια γλωσσα ενω μετα απο μερικα χρονια γινεται ακριβως το αντιθετω!!!Την καλημερα μου

[Ειρήνη]

Είναι η δύναμη της συνήθειας ίσως....

 

Δημήτρη πολύ ωραίο και παραστατικό!!!

 

Καλημέρα!

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Ωραιότατο .............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Την Καλημέρα μου Δημήτρη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Παντελής]

θεόπνευστο Δημήτρη.

 

καλή σου τύχη.

[diji grampsas]

Καταπληκτικο!!!

[Liontas]

Ωραίος και γλαφυρός αφηγηματικός λόγος...

Παράξενο αυτό που σου συνέβη, όντως.

Μάλλον οφείλεται στη δύναμη του ανθρώπου να προσαρμόζεται σε διάφορα περιβάλλοντα, όταν αυτό είναι αναγκαίο.

[Στιχοπλάστης]

'

Πολύ ωραία περιγραφή ... και λίγο παράξενο ίσως ...

 

.