Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Nυχτερίδα

Η μέρα θέλει να φοράς
λούσα και προσωπίδα,
μα εγώ δεν είμαι μασκαράς
και ζω σαν νυχτερίδα :

Το σούρουπο σηκώνομαι
και τον καφέ μου πίνω,
το φεγγαράκι χαιρετώ
κι αναφορά τού δίνω.

Παίρνω την Πούλια για σπαθί
και τ' άστρα για κανόνια
και τα σκοτάδια μου νικώ
στα μαρμαρένια αλώνια.

Το γλυκοχάραμα γυρνώ,
τα στόρια κατεβάζω,
κάνω την προσευχούλα μου
και γέρνω και πλαγιαζω.

Προβολές: 260

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 5 Απρίλιος 2010 στις 17:52

Σχόλιο από τον/την το σπίτι στο ποτάμι στις 5 Απρίλιος 2010 στις 17:55: H φοτό αποπάνω, ένα ακόμη ποίημα

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 5 Απρίλιος 2010 στις 20:23: Το γλυκοχάραμα γυρνώ,
τα στόρια κατεβάζω,
κάνω την προσευχούλα μου
και γέρνω και πλαγιαζω.

Τι όμορφο!!!! Μπράβο!!!
Χρόνια πολλά!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 5 Απρίλιος 2010 στις 22:08: A ρε Βάλια θα μας απο-τρελάνεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το γλυκοχάραμα γυρνώ,
τα στόρια κατεβάζω,
κάνω την προσευχούλα μου
και γέρνω και πλαγιαζω

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 6 Απρίλιος 2010 στις 1:02: Η μέρα θέλει να φοράς
λούσο και προσωπίδα,
μα εγώ δεν είμαι μασκαράς
και ζω σαν νυχτερίδα.

αυτοί είναι στίχοι Βάλια....
σε καθηλώνουν μα την απλότητα και την αλήθεια τους!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 6 Απρίλιος 2010 στις 12:13: Χρόνια πολλά !
Χριστός Ανέστη !

.

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 6 Απρίλιος 2010 στις 18:50: Των αισθήσεων κόρη,η νύχτα,
στα ανάλαφρα μυστικά της,έντεχνα μας μυεί.
Ανάσταση ονείρων και αισθημάτων εύχομαι.