Νύχτα η κακομάνα μου

[Ειρήνη]

Μια νύχτα τα ουράνια

που χύναν μαύρα δάκρυα

και η δική μου γέννα.

Μια νύχτα που με όριζε

και που το προοιώνιζε

να πάω στα χαμένα.



Η νύχτα που με γέννησε,

στο μαύρο της με έντυσε,

να είμαι κατ' εικόνα.

Άνοιγε απ' τα σπάργανα

ο δρόμος για τα βάσανα

και το βαρύ χειμώνα



Παντού να είμ' αταίριαστη,

με τη ψυχή αγέλαστη,

ποτέ να μη μερεύει

κι ένα μυαλό ευφάνταστο,

να κυνηγά το άπιαστο,

αιώνια να παλεύει.



Νύχτα η κακομάνα μου,

εμπόδιζε στο διάβα μου

τον ήλιο ν' ανατέλει.

Μάνα και την αγάπησα

κι ας πάω δεν το κράτησα,

σαν το σκυλί στ' αμπέλι.

[ermioni]

[Κατερίνα]

Έχει μια αλλόκοτη δύναμη αυτό το κομμάτι
που μαγνητίζει τον αναγνώστη!

όπως όλα σου ρε..

[Αντώνης Κατσαντώνης]

Νύχτα η κακομάνα σου
Μούσα η καλομάνα σου
ποιματάκια κέρνα με
στις γκρεμούρες πέρνα με !

[Giota Pi.]

Καταπληκτικό !

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

κι ένα μυαλό ευφάνταστο,

να κυνηγά το άπιαστο,

αιώνια να παλεύει.

EIRHNH ... ANEY SXOLIOY !!! ... TI NA PROSTHESO ... KATAPLIKTIKO NA PO ... TI NA PO ...

THN KALHSPERA MOU APO AMBOURGO !!!

[Έλλη]

Κάτω από ελεγείας άστρο
γεννήθηκα χορεύοντας

Ειρήνη καλημέρα

[Μίνα]

Ήταν υπόσχεση...χαχα εδώ είμαι!