Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μαρία.., σε σκεφτόμουνα προχθές ...

Μαρία σε σκεφτόμουνα προχθές,

σκεφτόμουνα πόσο πολύ το θες ...

Πόσο το λαχταράς νύχτα και μέρα

να παίζεις του τσομπάνη τη φλογέρα ...

Μέσα στη στάνη ευθύς την παίρνεις,

αργά στα χείλη σου τη φέρνεις ...

Στο στόμα σου τη βάζεις με μεράκι

δίνεις χαρά στο έρμο τσομπανάκι ...

Την παίζεις ταχτικά και στο χορτάρι

στα δεξιά της στρούγκας το πουρνάρι.

Τη φύση αγναντεύοντας φωνάσκεις

την τέχνη της φλογέρας πια διδάσκεις ...

Θυμάμαι.., όταν αγέρα είχε ζωηρό

στο κούτσουρο καθόσουν το χοντρό.

Παίζαμε πλακωτό μαζί στο τάβλι

και ταυτοχρόνως έπαιζες σουραύλι ...

Πόσο σου άρεσε η φλογέρα Μαριγώ..,

τώρα τα σκέφτομαι κι αναριγώ ...

Πως έπαιζες του Τσίτσιου τη μαντούρα

και δε σκιαζόσουν τη σκληρή μαγκούρα ...

Δε σε φοβίζαν λύκοι ανθρωποφάγοι

μηδέ ατσαλότριχοι νταβραντισμένοι τράγοι.

Πάντα την έπαιζες και παίζεις του τσομπάνη

την άκαμπτη φλογέρα του στη στάνη ...

Προβολές: 136

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 11 Νοέμβριος 2010 στις 19:31: '

Μαρία.., σε θυμήθηκα προχθές...,
την τέχνη σου αναπόλησα μαθές ...
Τότε που μάθαινες φλογέρα
κοσμάκη έσωσες από την ξέρα ...

.
Καλησπέρα στα φιλαράκια ...

.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Νοέμβριος 2010 στις 21:04: Μαρια σε θυμαμαι καθε μερα
του ερωτα σαν επαιζες φλογερα
που μαγευες φεγγαρια και αστερια
και τη χαρα μου κραταγες στα χερια

χαχαχα για αλλη μια φορα ωραιος!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 11 Νοέμβριος 2010 στις 21:18: χαχαχαχαχαχαχαχα

Αχ Μαρία, Μαράκι, Μαριώ!!!!!!!

καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Νοέμβριος 2010 στις 0:47: Bρε αθεόφοβε τι σκέφτηκες πάλι χαχαχαχαχαχα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Νοέμβριος 2010 στις 0:48: Σπήλιεεεεεε πες αλεύρι , η Μαριώ σε γυρεύει!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Νοέμβριος 2010 στις 0:51: Εγώ τώρα τι να πω

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 12 Νοέμβριος 2010 στις 12:10: Της φλογέρας η πλημμύρα
στο κεφάλι φέρνει φύρα
στον τσοπάνο στεναγμό
για έναν νέο ναυαγό....

Στα πουρνάρια η πανίδα
δες σαστίζει απ` τη σεισμίδα
τη μοντέρνα μουσική
π` αψηφά το σαντιγί...

Εμάς φίλε Στιχοπλά...
θα μας φύγουν τα μυαλά
κι αντί θάλασσας αγάπη
νοσταλγούμε τον τσοπάνη...

Μ` ένα κάρο σκανταλιές
θα σερφάρουμε μαθέ
τις εικόνες που μας λες
κι άιντε πέρα οι μουσικές...

Δε μας βλέπουμε καλά
κι άντε η νέα μας γενιά
να `χει όρεξη μετά
να προκόψει αυτοδιοικητικά...

Την καλημέρα μου!