Κρίσεις πανικού με ησυχοφοβία

[Manuel Adams]

Θαυματουργό το σκεύασμα!
Υπόσχεται ατρόμητο το φρόνημα,
μέσα σε πλήθος πανικόβλητο.
Να περπατάς γενναίος σε λεωφόρους
που τρέμουν από το φόβο τους,
κανένα μποτιλιάρισμα άσχημο
ή τίποτα διαδηλώσεις αντιπολεμικές.
Κι εσύ ο μόνος που θα χλευάζει το φόβο!
Σίγουρος πως οι άλλοι φοβούνται πιο πολύ.
Τέρμα η αγοραφοβία!
Σε προστατεύει άραγε το ίδιο
από της μοναξιάς τον πανικό;
Καθώς γυρνάς το κλειδί στην πόρτα
κι αντικρύζεις κατάχλωμους τους τοίχους
απ το φόβο τους
τόσες ώρες μόνοι
μέρα-νύχτα μόνοι,χωρίς ανάσα
χωρίς ένα γέλιο,ούτε καν βογγητό !
Ας είναι καλά το ψυγείο,
που αγκομαχάει να κατεβάσει το θερμόμετρο
-ο μόνος ήχος που ακούω στο σπίτι-
Κι έτσι που μπαίνω σαν τον κλέφτη
χωρίς να ξέρω σίγουρα
αν το θεριό φοβάται ή ο Γιάννης,
δε τοχει τίποτα το σπίτι να με διώξει!
Φοβάμαι!
Τα χάπια για την ησυχοφοβία μού τελείωσαν !

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

καλησπερα

[Liontas]

Πολύ πρωτότυπο και έξυπνο! Και ελαφρώς σαρκαστικό... :-)

 

Πώς λέμε "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα"... εσύ φίλε μου περιγράφεις μια κατάσταση που είναι "μπρος λεωφόρος και πίσω σπίτι". Μοιάζεις να περιγράφεις κάποιον που προσπαθεί να ξεφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό, χωρίς να βρίσκει γαλήνη πουθενά, κάποιον που για να ηρεμήσει τραγουδάει "don't worry, be χάπι".

Έναν τύπο του σήμερα, που ίσως κάποιες φορές να μας χαρακτηρίζει όλους.

[Nefeli riga]

Να,ι θα συμφωνησω με Liontas.!!!!

[Ειρήνη]

Τι καλό

 

"είναι καλά το ψυγείο"

....και όχι μόνο για το θόρυβό του....

 

Πολύ μου άρεσε! Πολύ!!!

 

[Παντελής]

φίλε Μάνουελ ρώτα εμένα αν είσαι πιο μικρός μου στα χρόνια για το θέμα,

πρέπει να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες για να εξικοιωθείς μαζί τους,

είναι επικίνδυνο πρόβλημα, τα λέω και στον εαυτό μου αν θέμε ας το κάνουμε,

αλλιώς δε φταίει μόνο το σύστημα που δημιουργεί τρελούς και μετά θέλει να τους θεραπεύσει.

 

καληνύχτα φίλε και κάλμα.

[Liontas]

Παρά την υπαρξιακή βάση που έχει το ποίημα του φίλου Manuel Adams, έχει και μια φαιδρή όψη που δεν περνά απαρατήρητη... :-)

 

Φαντάζομαι το σπίτι να έχει τα δικά του υπαρξιακά, να φοβάται και να δυσφορεί: το ψυγείο να περνάει κρίση ταυτότητας (να μη θέλει, π.χ., την κατάψυξη), οι τοίχοι να έχουν βαρεθεί ο ένας τον άλλον αλλά να μην μπορούν να ξεκολλήσουν απ' τις γωνίες (που τους ένωσαν με τα ιερά δεσμά της τοιχοποιίας), ο φούρνος να' χει το ανεκπλήρωτο όνειρο να φτάσει στους 1000 βαθμούς κελσίου, η λεκάνη να αισθάνεται η πιο αδικημένη της παρέας (χωρίς να μπορεί να κάνει γι' αυτό!), το πλυντήριο να τρώγεται με τα ρούχα του, ο θερμοσίφωνας να λέει "Ώχου! Βαρέθηκα να με ανάβουν όποτε θέλουν αυτοί!" κ.λπ. κ.λπ.

:-)

 

Τελικά, ίσως να μην πρέπει να παίρνουμε τη ζωή και πολύ στα σοβαρά... Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Ό,τι είναι να μη γίνει, δεν θα γίνει. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει, κι ό,τι θέλει ας γίνει.

 

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

 Πολύ καλό !!!!!!!!!!!!!!

 

Την καλημέρα μου !

[Κατερίνα]

πολύ πετυχημένο!!

[Manuel Adams]

σας ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα καλά λόγια... :))

 

@liontas : ομολογώ πως οι παρατηρήσεις σου ήταν ευστοχότατες...μια φαιδρή όψη της πραγματικότητας κ μια ζωή ανυπόφορη όχι μόνο για μας τους ίδιους,αλλά ακόμη και για τα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν -σπίτια,ψυγεία,λεκάνες- π θέλουν κ αυτά να ξεσπάσουν κ να ξεσηκωθούν..

 

καλό βράδυ σε όλους...