Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Κλεψύδρα

Ο χρόνος τη ζωή μου κυβερνάει
τσιγάρο καίει επάνω μου αναμένo
κάθε στιγμή που σβήνει με πονάει
μια ακόμη ανατολή σαν περιμένω

Χρυσά και κόκκινα κομμάτια πεταμένα
κολάζ που σκάρωσαν βαθιά μες το μυαλό
σκοτάδια άγρια και όνειρα λιωμένα
χορεύουνε οι δαίμονες επάνω στο γιαλό

Απλώνει ο ιστός με μυρωδιές και χρώμα
αραχνοΰφαντες σκιές ξεμείναν απ το χθες
πατημασιές τυπώθηκαν άσκοπα στο χώμα
πέρα τραβώντας στα βαθιά μαζί με δυο θεές

Γόπα πικρή στα χείλη καίει ο χρόνος
στάχτες οι σκέψεις χάνονται στο φως
γλυκά σκορπίζεται στα κύματα ο πόνος
μαζί με ένα ένα δάκρυ της... απλώς

Προβολές: 41

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την dim mil στις 8 Οκτώβριος 2009 στις 20:53: Τι μένει από το χρόνο που ζούμε; τι κρατάμε και τι μένει πίσω; Ενα δάκρυ ίσως...
καλή σας νύχτα... σύντροφοι

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 8 Οκτώβριος 2009 στις 20:57

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 8 Οκτώβριος 2009 στις 21:45: Της ψυχής δοσίματα
συνδιασμένα με της κλεψύδρας
το ήσυχο ρυθμό
σκορπίζονται,ιχνηλατούν,σημαδεύουν.

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 8 Οκτώβριος 2009 στις 22:00: εκπληκτικο!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Μίνα στις 8 Οκτώβριος 2009 στις 22:01: Γόπα πικρή στα χείλη καίει ο χρόνος

Πόσο ωραία το τοποθέτησες!!!! Καταπληκτικό!!!!
καληνύχτα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 9 Οκτώβριος 2009 στις 0:00: Όλο υπέροχο αλλά το φίνάλε, ΟΛΑ!!!!!!!!

Γόπα πικρή στα χείλη καίει ο χρόνος
στάχτες οι σκέψεις χάνονται στο φως
γλυκά σκορπίζεται στα κύματα ο πόνος
μαζί με ένα ένα δάκρυ της... απλώς

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 9 Οκτώβριος 2009 στις 0:38: Σαν κλεψύδρα...
όταν τελειώσει ξαναγυρνάς
στην αρχή και συνεχίζεις να το διαβάζεις...
τέλειο!!!