Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η πυξίδα του νου

Η πυξίδα του νου

Η νύχτα παράξενη και εγώ είμαι μονή
φοβάμαι πως χάνω της ζωής το τιμόνι
πατάω γκάζι και η ταχύτητα τρέχει
το σκοτάδι της νύχτας δεν με αντέχει

Αναμνήσεις δειλά δειλά πλησιάζουν
έρχονται ακάλεστες με κομματιάζουν
θέλω να φύγω τον ήλιο να αγγίξω
με ένα ραβδάκι τη θλίψη να σβήσω

Ο κόσμος μου όλος μια καταιγίδα
με έχει ξεχάσει της ψυχής η ελπίδα
ο χρόνος τρέχει μου στήνει παγίδα
και είμαι χαμένη στου νου την πυξίδα

Ξέρω πως στα δίχτυα του χρόνου που έχω μπλέξει
μόνο η πυξίδα του νου μπορεί να με ξεμπλέξει

11-02-10

Προβολές: 42

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 14 Φεβρουάριος 2010 στις 20:47: Πολύ ωραίο!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 1:07: με νόημα κι ουσία Μιμή!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 3:44

Σχόλιο από τον/την marakos στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 11:10: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

Σχόλιο από τον/την Gavri Irene / Γάβρη Ειρήνη στις 15 Φεβρουάριος 2010 στις 16:55: θέλω να φύγω τον ήλιο να αγγίξω
με ένα ραβδάκι τη θλίψη να σβήσω..