ΑΠΡΟΣΚΎΝΗΤΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

 

Ένα αεράκι που φύσηξε

δρόσισε το καυτό λιοπύρι..

Μια σταγόνα που κύλησε

μάγεψε το δρόμο του μετώπου..

Το ηλιόλουστο όραμα πεταλούδισε εμπρός.

Το πρελούδιο της κάθε εποχής

στραφταλίζει τ’ άγια βουνά…

Ο χρόνος μένει έκθαμβος

στο αηδόνισμα των ερημιών από γέλια..

Ο σπόρος του ροβινσώνα αρχίζει να καρπίζει μέσα μας…

Και αφού η καρδιά πιστεύει και αγαπάει

δεν υπάρχει μέσα της χίμαιρα..

Η ζωή απλωνόταν ως ευτυχισμένο κοιμόμενο νερό..

Ενώ ο απροσκύνητος στοχασμός της ποίησης

μετουσιώνει τον πόνο και τον αγώνα σε όνειρο…

[Βαγγέλης Βουτσίνος]

Πολύ όμορφο, την καλησπέρα μου Κωσταντίνε.....