ΑΛΝΤΙΛ!

[Αρτέμης Αξαρλής]

 

Σενάριο τρόμου!  

 

«Εκκωφαντικής φαντασίας,  ακραιφνούς  συνομωσίας,  διάχυτης  μπουρδολογίας,  καταιγιστικής  περί- επαιτείας και  άνευ ουσιαστικής σημασίας» 

του Αρτέμη  Αξαρλή!

 

Κάθε  ομοιότητα, με πρόσωπα, ονόματα, πράγματα , μέρη  κλπ  εμπλεκόμενα …μυθεύματα,  είναι  παντελώς  τυχαία  και  μετά  συγχωρήσεως, συμπτωματική.

 

Κεφάλαιο  άλφα…  το μικρό.

 

Σκηνή  πρώτη.   

Κόλαση!   Έτος…  προγενέστερο  του  φωτός!

 

Οι  στιγμές  για το σκυθρωπό  Εωσφορήμ,  φάνταζαν  διαχρονικές ,ατέλειωτες!

Αμήχανος,  με βλέμμα  χαμηλωμένο ,  φαρμακερό,  να …ανιχνεύει  διαρκώς τα  κατσικοπόδαρα  του άκουγε σε στάση  απόλυτης προσήλωσης,  κάτωχρος  και καταϊδρωμένος  τον άρχοντα του κάτω κόσμου  να του σέρνει  τα εξ αμάξης!

Τον  ξέχεζε  μέσα  στη  πύρινη  αίθουσα του θρόνου, με τα  αισχρότερα  βρομόλογα! 

Άχρηστε,  λεχρίτη,  πουτσοεισπράκτορα!  Σου έδωσα ανώτερα αξιώματα,  κάνοντας σε  υπεύθυνο για τα οικονομικά  ολόκληρης  της  Αβύσσου, κι’ εσύ?   

Αντί γι’ ευχαριστώ  κρανιόσκατο  πορνόβγαλμα,  δεν μπορείς  να μας εξοικονομήσεις ούτε τα προς το ζην!

Αχάριστε,  μαλακοκαύλι, σκουληκοκέφαλε!

Μεγαλεύσπλαχνε … σκοταδάρχοντα!  Προσπάθησε  να ψελλίσει   ο  άμοιρος  μαλιαροτρίχης,  μάταια  όμως.

Πριν καν  προλάβει να  ολοκληρώσει  ο  ανείπωτος  τον περιέλουσε  με  ένα  ξερνοβόλημα , μουχλιασμένης  χλέμπας,  ενώ  η  φιδίσια, μαστιγωτή  του  ουρά  τον  βούτηξε απ’ το λαιμό  κάνοντας  τη  σπυριασμένη  του γλώσσα,  να κρέμεται  «σαν τη  γραβάτα»  έξω  από  το  γλοιώδες στόμα  αποστερώντας  μέχρι  σκασμού τη  προτελευταία,  αποπνικτική  του αναπνοή! 

Ο  ακατανόμαστος … άναξ   έμπλεος  οργής  και θυμού συνέχιζε να τον γυροφέρνει  στο αέρα αδυσώπητα  σαν    σπαρταριστό ψάρι,  έξω από το νερό!

Σκάσε  παλιοαδελφή,  ψωλαρπάχτρα,  τσουτσουνογλύφτη!

Ένα κιχ να βγάλεις ακόμη  και  σε ξαποστέλνω  αιωνόβια  στους  βόθρους,

να  σκατοπλατσουρίζεις  παρέα με τον Ιούδαρτη!   Μουρόχαυλε.

Που να φανταστώ  όταν …ξεπατίκωνα  τη  σκρόφα  μάνα σου που έσκουζε σαν αποξηραμένη  νεροφίδα,  ότι  θα  έβγαζε  εσένα,  μπασταρδόσπερμα  του  κερατά!

Πρόσεξε καλά  Βραχνοκόκορα!  Πρώτη και  τελευταία φορά που στα  ξαναλέω! 

Δεν ξέρω τι θα κάνεις  η  τι  θα  σκεφτείς  αλλά,  έτσι και  σε ελάχιστο  διάστημα  δεν φουλάρεις τα ταμεία  ζεστό χρήμα,  με το βδελυρό σου  κωλάντερο,  αφού πρώτα το  περάσουν γενιές  επιβητόρων  δεκατέσσερις,  θα σε κρεμάσω  να πορδοχτυπιέσαι  γεμάτος ξερατά,  εις τους αιώνες των αιώνων!  Κατάλαβες  σαμιαμιδόμαπα?

Ο … διαβόητος  Εωσφορήμ   γεμάτος τρεμούλα  οσονούπω  ο  Ντιαβολίκ  τον σώριασε  στο δάπεδο ,  έπεσε στα γόνατα  εκλιπαρώντας και  ξερνοβήχοντας!  

Αδυσώπητε  άρχοντα!  Μην ανησυχείς!  Ότι διέταξες  να είσαι  απόλυτα σίγουρος  θα γίνει!

Να το δω!  Ξεσαλωμένη  πουστόπορτα,  ειδάλλως, μαύρο φίδι που σ’ έφαγε, σκατζοχοιρόφατσα!

Χάσου από μπροστά μου ποταπέ γυμνοσάλιαγκα! 

Και, που  είσαι  σιχαμερέ  οσφυοκάμπτη!   Επειδή  έκανες τα νεύρα μου ακορντεόν  πριν εξαφανιστείς  ασύστολε,  στείλε  μέσα  μερικές δωδεκάδες ξέκολλες …ψιψίνες,  να διασκεδάσουν το  αστείρευτο…πλοκάμι  μου!

Μάλιστα  ακαταλόγιστε  αφέντη, μάλιστα!   Όπως  προστάζεις,  είπε  ο Εωσφόρος και  έρποντας, χάθηκε  ανάμεσα στις φλόγες ντροπιασμένος!

                      συνέχεια μετ' επιτάσεως στο επόμενο τέρμινο...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

καλησπερα