Ο ΛΑΟΣ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Βυθισμένα σπίτια στο άγριο σκοτάδι
έτσι είναι η ζωή μας που οδηγεί στον Άδη
πάνε κι οι σοδειές μας πάει και το βιος μας
γίγαντας στη λάσπη τράνεψε ο καημός μας.

Γύρω μας η πλάση μέσα στη μαυρίλα
στο γκρεμό τραβάμε και στην κατρακύλα,
ακούς για τραγούδια πίκρας μοιρολόγια
βούλιαξε η ζωή μας στου χάους τα υπόγεια.

Πως θα τα περνάμε με αδειανά τα χέρια
οι άνοιξες να λείπουν και τα καλοκαίρια;
Τα μύρια όνειρά μας πήγανε χαράμι
κι η ζωή μας είναι μαύρη σαν κατράμι.

Ρόδα δεν ανθίζουν, μοναχά «ζιζάνια »
πού ‘καναν το γέλιο σεκλέτι κι ορφάνια.
Πώς θα πορευτούμε, το έχουμε μαράζι,
σε προκάτ να ζούμε στο ψυχρό το αγιάζι;

Ή θα δώσουν κάνα πενιχρό κονδύλιο
μπας κι αχνής ελπίδας φως φανεί στον ήλιο;
Και αν δεν τη τηρήσουν καν τη δέσμευσή τους
ο λαός ο «Ντάνιελ »να είναι η κόλασή τους.

Σαν τους πρόγονούς μας που ήτανε κολίγοι
είμαστε χιλιάδες, όχι δα και λίγοι
και θα απαλλαγούμε με όλα μας τα δίκια
από τα «γεράκια » όπως με τα τσιφλίκια.

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Καλημέρα.

Δημυιοργία από παλιά μου ανάρτηση βελτιωμένη για τους πλημμυριοπαθείς των χωριών του Δήμου Παλαμά Καρδίτσας που περιμένουν κάποια αχτίδα φωτός από τους εθύνοντες.