ΚΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΥΛΑΕΙ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Πριν με πάρει η κατρακύλα
τα ξερά μου χείλη φίλα,
πριν στην άβυσσο να πέσω
στο πλευρό μου θα σε δέσω
να μου διώχνεις το μαράζι,
τη βροχή και το χαλάζι
τ’ άσπρα να μου δίνεις χέρια
για απογείωση στ’ αστέρια.

Κι ο καιρός καθώς κυλάει
θά μας βρίσκει πλάι-πλάι
πίκρες ν’ απαλύνουμε
στην αγάπη μας δοσμένοι
κι ως τα μπούνια ευτυχισμένοι
πάντοτε θα μείνουμε.
Κι ο καιρός καθώς κυλάει
η ζωή θα μας μιλάει
το νέκταρ της να πίνουμε.

Με ματιές γεμάτες φλόγα
πόσο μ’ αγαπάς μολόγα
και θα ζω κι εγώ κοντά σου
να φουντώνω το σεβντά σου
στην καρδιά μου να στοχεύεις
δείχνοντας πως με λατρεύεις
κι άρχοντας από κουρέλι
θα’ μαι απ’ τα καυτά σου βέλη.

Κι ο καιρός καθώς κυλάει
θά μας βρίσκει πλάι-πλάι
πίκρες ν’ απαλύνουμε
στην αγάπη μας δοσμένοι
κι ως τα μπούνια ευτυχισμένοι
πάντοτε θα μείνουμε.
Κι ο καιρός καθώς κυλάει
η ζωή θα μας μιλάει
το νέκταρ της να πίνουμε.