ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΑΓΚΑΛΙ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Σε λιγάκι μόλις νυχτώσει μες στο κρύο μου σπίτι
δίχως των ματιών σου τη δόση δόλιο θά’ μαι σπουργίτι.
Κι όλο πολεμάω τη νύστα, σαν θυμάμαι τα βράδια
στου κορμιού σου νά’ μαι την πίστα σ’ ένα βαλς από χάδια.
Κι ως την άκρη του κόσμου τα δυο χέρια σου δος μου,
για να γίνεσαι φως μου πάθος και πυρετός μου.

Στους δρόμους τρέχω με χίλια και πατάω τέρμα πετάλι
να σε φιλήσω στα χείλια, που γλυκιά μου φέρνουνε ζάλη.
Σου δείχνουν τ’ άστρα μια ζήλια που θα με φωτίζεις και πάλι
« καταβροχθίζω » τα μίλια στο καυτό σου νά’ ρθω μαγκάλι
τα σ’ αγαπώ μου σαν τρίλια να στα λέω στο προσκεφάλι.

Σού ‘χω τα συντρίμμια μου στρώσει να μου δίνεις ελπίδες
με μία λατρεία που τόση στη ζωή σου δεν είδες.
Έχει στο μυαλό μου ροδίσει που μπροστά μου σε φέρνω
σ’ έχω για τις « μαύρες μου » λύση, για να μην βολοδέρνω.
Κι ως την άκρη του κόσμου τα δυο χέρια σου δος μου,
για να γίνεσαι φως μου πάθος και πυρετός μου.

Στους δρόμους τρέχω με χίλια και πατάω τέρμα πετάλι
να σε φιλήσω στα χείλια, που γλυκιά μου φέρνουνε ζάλη.
Σου δείχνουν τ’ άστρα μια ζήλια που θα με φωτίζεις και πάλι
« καταβροχθίζω » τα μίλια στο καυτό σου νά’ ρθω μαγκάλι
τα σ’ αγαπώ μου σαν τρίλια να στα λέω στο προσκεφάλι.

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ?????????????????????????????

ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ . . .