και οι μύχιες σκέψεις του μυαλού στριφογυρίζουν..
η Ν ύχτα μάζεψε απόψε τ α στοιχειά της
να δρέψουν δάφνες απ΄αυτούς που που βα βασανίζουν
Ίσως να άξιζες ακόμη πιο πολλά
Ισως δεν μπόρεσα περίσσια να στα δώσω
Ίσως βιάστηκες να ξανοιχτείς.
Ισως...ίσως, δεν ήμουν έτοιμη
Χρέη καρδιάς και πάλι να πληρώσω.
Υπήρχε πόνος ανοιχτός
και μια ζωή συντρίμμια
που αιμορραγούσε συνεχώς
πάνω σε στάχτες - της Φωτιάς αποκαΐδια..-
Δεν πρόλαβα να σου τα πω
Είχες τόση βιασύνη
Φύσηξες Αέρα Δυνατό
και Ξάναψες τα αποκαΐδια που είχαν μείνει
Θέλω να μάθεις πως με πόνεσες πολύ
και ακόμα ισως η καρδιά πονάει,
Στο Άδειο δωμάτιο ακούω μια Σιωπή
Αργά, αργά , και σιγανά να μου μιλάει ..
Νεφέλη Ρηγα.
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά