Ότι πρέπει.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Ότι πρέπει για το κέφι μου, θα πράξω

κι’ όσα είναι να εισπράξω, ας εισπράξω.

Ξέρω κάποιοι, θα με …δουν ίσως, αστείο

άλλοι αδιάφορο, αναίσθητο η κρύο

αρκετοί, στο καθισιό τους η ορθίως,

θα με εντάξουν προφανώς

και στο… γελοίος.

Δε πειράζει

όπως θέλουν, ας με πούνε

οι κριτές μου, θα έρθει μέρα να κριθούνε

μέχρι τότε ας γρατζουνάνε το βιολί τους

ξύδι μπόλικο τσοντάρω, στη χολή τους

το αυτάκι το δικό μου ,δεν ιδρώνει

αρκεί η μάνα μου, για να με καμαρώνει!

Ούτως η άλλως

δε ,θα πέσω στην απόχη

εγωιστικά το παίρνω ναι,

γιατί όχι?

Δε γουστάρω, μια ζωή τρελοκομείο

μ’ ένα σύστημα, στη πλάτη μου αχρείο

να το παίζει διαρκώς θεραπαινίδα

και να μ’ έχει αρπαγμένο, απ’ τα Αρ…..!

[Ντζούνης Κωνσταντίνος]

Πάρα πολύ καλό!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Μουσικός στίχος, κυλάει σαν χείμαρρος