Κάτι μήνες

[Tsagkarakis]

Ένας ήχος, γνώριμος φαινόταν, μάλλον χαράς· όχι δικός του.
Τώρα είναι πολλοί, δεν ήταν ήχοι,
φωνές ανθρώπων που ένιωθε κοντά.
Δεν καταλάβαινε, τουλάχιστον όχι ακόμη.
Πάντως γνώριζε ότι είχε αλλάξει και μέρος και σπίτι και όλα.
Η ελευθερία δεν επρόκειτο να κρατήσει, το αισθανόταν μέσα, στο βάθος.
-Την άνοιξη είχε αρχίσει, όταν τίποτα δεν ήταν.
Πλέον χειμώνας, είναι αργά-
Του πέρασαν γρήγορα λευκά δεσμά
για να ζεσταθεί, και περίμεναν.
Εκείνος προσπάθησε να ρίξει μια κλεφτή ματιά, τρόμαξε.
Πολύ αργά, τώρα γνώριζε, φόβος κι αμέσως κρύο.
Συνήθως είχε ζέστη, ένιωθε τα πάντα πλέον.
Ένας τον χτύπησε, δεν άντεξε, ξέσπασε με δάκρυα.
Μπορούσε να φωνάξει.
Δεν ήταν ο πόνος η αιτία, η γνώση ήταν.
Ίσως έπρεπε να μην είχε βγει έξω.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Η ελευθερία δεν επρόκειτο να κρατήσει, το αισθανόταν μέσα, στο βάθος.
-Την άνοιξη είχε αρχίσει

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Αντώνης Κατατονιακός]

οκ συμφωνώ!