Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η ταινία

Ασφυξία και δυσοσμία
μόνο χωρίς να τον νοιάζει.
Αυτού η έγνοια στρίβει αλλού
και δεν λογαριάζει το μηδέν του κόσμου,
μέσα περιπλέκεται η σκέψη του, βαθιά.
Έξω αδιαφορία κι ένα εγώ.
Τον πλησιάζει κάποιος από εκείνους και του λέει :
" Δεν με ενδιαφέρεις, να μου δώσεις θέλω"
Κάποιοι σαν κι αυτόν γνώριμοι από παλιά,
άλλοι "καινούργιοι" με καθαρό το σώμα και μερικοί να κρύβονται στα στενά.
Ξέρει και την φύση του και την διάρκεια και όλα του, ο κόσμος φθίνει
γι' αυτό και δεν τον συμπονεί.
Μόνος συνεχίζει εξ αποστάσεως με τους άλλους,
όπως ήθελε από παλιά.
Ήταν στις αρχές που λίγα λόγια, λίγες ματιές πετούσε.
Σιγά σιγά μάθαινε και πρόφερε καμιά κουβέντα,
έτσι για τον κόσμο.
Τώρα πια τίποτα, ούτε επαφές και βεβαίως ούτε μισόλογα.
Η αγωνία και το χαρτί θα 'ναι μάλλον που φταίει, αυτό σκεφτόταν για το τίποτα που υπάρχει έξω.
Δεν ήθελε να φύγει, όχι τούλαχιστον ακόμη,
ο σκοπός εξάλλου ήταν
εκεί.

Προβολές: 89

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 3 μέλη

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 6 Απρίλιος 2014 στις 9:34: το ποίημα μου λέει πολλά, δεν ξέρω αν το κατάλαβα,

για το παρερμήνευσα.

καλημέρα.

Σχόλιο από τον/την Tsagkarakis στις 6 Απρίλιος 2014 στις 12:39: Πάνω κάτω παρουσιάζει τους ανθρώπους και τον κόσμο αυτόν ως λιγότερο αληθινούς , περισσότερο μάλλον φθαρτούς και κατώτερους των περιστάσεων, κυρίως ως προς την προσδοκία και το ιδανικό του ήρωα. Πάντως υπάρχει μια ικμάδα ελπίδας για το "τίποτα που υπάρχει έξω".

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 7 Απρίλιος 2014 στις 0:39: Αυτού η έγνοια στρίβει αλλού
και δεν λογαριάζει το μηδέν του κόσμου.................

Αυτό μου άρεσε!