Απλά ζω.
Ό,τι και να κάνεις, θα ακολουθείς την ζωή.
Τουλάχιστον όσο ζεις.
Μακάρι να μπορούσα να ξεφύγω από αυτήν.
Κανείς όμως δεν μπορεί, νομίζω.

Πού τώρα δράση και αγωνία;

Εδώ όλοι κοιμούνται και ζουν.

Μήπως δεν έπρεπε να αλλάζει η ιστορία;

Άλλαξαν τα πάντα, σχεδόν.

Κάποτε πολέμησαν για κάτι, ίσως τότε είχε νοήμα.

Όχι για ελευθερία, μα για κάτι για να ζήσουν.

Εξάλλου αν δεν φθάσεις ως εκεί πως θα εκτιμήσεις τα υπόλοιπα;

Δεν μπορούμε τίποτα.

Σκληρό ναρκωτικό η ειρήνη.

Ίσως μια αφορμή είναι αρκετή, όπως ήταν πάντα.

Πού έχει κρυφτεί όμως κι αυτή;

Αν τολμούσαμε, σίγουρα, θα είχαμε… Συνέχεια

Ένας ήχος, γνώριμος φαινόταν, μάλλον χαράς· όχι δικός του.

Τώρα είναι πολλοί, δεν ήταν ήχοι,

φωνές ανθρώπων που ένιωθε κοντά.

Δεν καταλάβαινε, τουλάχιστον όχι ακόμη.

Πάντως γνώριζε ότι είχε αλλάξει και μέρος και σπίτι και όλα.

Η ελευθερία δεν επρόκειτο να κρατήσει, το αισθανόταν μέσα, στο βάθος.

-Την άνοιξη είχε αρχίσει, όταν τίποτα δεν ήταν.

Πλέον χειμώνας, είναι αργά-

Του πέρασαν γρήγορα λευκά δεσμά

για να ζεσταθεί, και περίμεναν.

Εκείνος… Συνέχεια

Ασφυξία και δυσοσμία

μόνο χωρίς να τον νοιάζει.

Αυτού η έγνοια στρίβει αλλού

και δεν λογαριάζει το μηδέν του κόσμου,

μέσα περιπλέκεται η σκέψη του, βαθιά.

Έξω αδιαφορία κι ένα εγώ.

Τον πλησιάζει κάποιος από εκείνους και του λέει :

" Δεν με ενδιαφέρεις, να μου δώσεις θέλω"

Κάποιοι σαν κι αυτόν γνώριμοι από παλιά,

άλλοι "καινούργιοι" με καθαρό το σώμα και μερικοί να κρύβονται στα στενά.

Ξέρει και την φύση του και την διάρκεια και όλα του, ο κόσμος… Συνέχεια