ΛΗΘΗ

[Celestia]

ΛΗΘΗ

Το λάβαρο της ψυχής μου κατέθεσα
μπροστά στα πόδια σου...
Τα σκήπτρα της καρδιάς μου έδωσα
μέσα στα χέρια σου...
Με πορφυρό χιτώνα βασιλιά
σε έντυσα...
Σε θρόνο χρυσοκέντητο να καθίσεις
σε έβαλα..
Με τα δάκρυα μου, σε έπλυνα...
Με τα μαλλιά μου σε στέγνωσα.
Νύχτες ολόκληρες περνούσα
διαβάζοντας τ’αστέρια..
Το φεγγάρι να αχνοφέγγει
Κάθε αυγή κοιτούσα..
Όλες τις επιθυμίες σου
Παρακαλούσα να μου έλεγαν..
Δροσοσταλίδες μάζευα
Να τις βάλω σε ποτήρι
Νάχεις να πιεις όταν ξυπνήσεις...

Κι αναρωτιέμαι…..
Όλα αυτά τα άξιζες;

Και τότε φεύγω μακριά
Χωρίς να κοιτάξω πίσω μου
Αφήνοντας τα όνειρα μου..
Στη λήθη……….

[Celestia]

[Νατάσα Κουμπούνη]

Η αγάπη είναι προσφορά... ίσως το μόνο συναίσθημα, η μόνη πράξη που δεν απαιτεί. Αν και η αγάπη δεν πρέπει ποτέ να εκλαμβάνεται ως αλισβερίσι, το “δούναι” δίχως το “λαβείν” τις περισσότερες φορές μάς πονά... μα πονά περισσότερο εκείνος που από φόβο ή επιλογή να μην πληγωθεί, δεν αγάπησε ποτέ ολοκληρωτικά. Η ψυχή που πρόσφερε χωρίς αντάλλαγμα, θα επουλώσει κάποια στιγμή τις πληγές της και θα γίνει πιο δυνατή, όμως, η ψυχή που δεν πρόσφερε ποτέ, θα μείνει για πάντα διψασμένη...

Πολύ τρυφερό το ποίημα σου, Celestia!

[Ειρήνη]

Μα τι εικόνες πάλι κρινάκι μου!!!

Δροσοσταλίδες μάζευα
Να τις βάλω σε ποτήρι
Νάχεις να πιεις όταν ξυπνήσεις..

Δες εδώ μια ομορφιά!!!!

Πολλά φιλιά!!!

[Πάρης Παπανικολάου]

Πολύ όμορφο Celestia !!!!!!!!!!!

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Υπέροχη ψυχή!!

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Καλή Ανάσταση και από εδω φιλενάδα, ό,τι ποθείς!!!