ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΔΑΚΡΥΑ





Bαδίζω με πόδια τρεμάμενα

που σκοντάφτουν συνέχεια

στον σταυρό μου….



Απλώνω τα χέρια αναζητώ

την τελειωτική σωτηρία μου….

Κραυγάζοντας και λέγοντας

το όνομα σου.....



Αφήνομαι στη θύελλα…

Ανάμεσα στο λευκό χιόνι…

Που κάνει να φαίνεται θαμπά

η παγωμένη σου μορφή…



Τα δάκρυα μου λεκιάζουν

τα κρύα μάγουλα μου

μπαίνοντας βαθιά…

Να μολύνουν την ψυχή μου…



Ελευθερία ή…

ΛΗΘΗ



Το λάβαρο της ψυχής μου κατέθεσα

μπροστά στα πόδια σου...

Τα σκήπτρα της καρδιάς μου έδωσα

μέσα στα χέρια σου...

Με πορφυρό χιτώνα βασιλιά

σε έντυσα...

Σε θρόνο χρυσοκέντητο να καθίσεις

σε έβαλα..

Με τα δάκρυα μου, σε έπλυνα...

Με τα μαλλιά μου σε στέγνωσα.

Νύχτες ολόκληρες περνούσα

διαβάζοντας τ’αστέρια..

Το φεγγάρι να αχνοφέγγει

Κάθε αυγή κοιτούσα..

Όλες τις επιθυμίες…

Καλημέρα θλίψη







Σβησμένο σπίρτο

η φλόγα της ψυχής μου…

Θλιμμένο χαμόγελο

οι άδειες μέρες μου…

Κουβάρι αξετύλιχτο

όλες μου οι επιθυμίες…

Ζωγραφιά ασπρόμαυρη

η άχαρη ζωή μου…

Άσπαρτα χωράφια

όλοι μου οι πόθοι…

Ημέρα δίχως ήλιο

η γκρίζα μου ζωή…



Χάος απέραντο τα όνειρα μου

σαν διάττοντες αστέρες έφυγαν..

Χάθηκε η γοητεία του χθες

κι ήρθε η ρουτίνα του σήμερα..



Ξαφνικά το τίποτα έγινε…

Η Προσευχή



Άδειες πηγές οι ελπίδες,

στεγνά ποτάμια οι σκοποί,

γεμάτες νύχτα οι μέρες,

δεν φάνηκε η ροδαυγή....



Καμένα δένδρα οι χαρές,

τα όνειρα θάμνοι ξεροί,

μαράθηκαν οι μαργαρίτες,

λυπημένη κλαίει η γη...



Ο ουρανός συννεφιασμένος

ετοιμάζεται να κλάψει,

δεν μπορεί άλλο να θωρεί

να χάνεται όλη η πλάση...



Μια προσευχή ακούγεται

μαζί με κλάμα γοερό,

αγγίζει ψηλά τ΄ αστέρια

γονατίζει στον Θεό.



Κι…

Tο λουλούδι της ελπίδας





Περπάτησα βαθιά μέσα στο δάσος

και άκουσα ένα γλυκό τραγούδι..

Νεράιδες με αραχνοΰφαντα φορέματα

κρατούσαν της ελπίδας το λουλούδι..



Ήταν κατάλευκο, μικρό και όμορφο

και είχε μια ευωδιά που σε μεθούσε..

Μέσα στα κρινένια δάχτυλα τους

την ελπίδα να δώσει καρτερούσε....



Πανέμορφη και απέριττη ομορφιά

βγαλμένη από της καρδιάς τα βάθη..

Λύτρωση απο τις κακοτοπιές

κια απο της ζωής τα τόσα…

Χαμένα όνειρα





Άκρη, άκρη πατάω στο γκρεμό…

Δεν μπορείς να με βοηθήσεις...

Αν δεν ζητήσω την βοήθεια σου...

Μόνο…δώσε μου λίγη από την

Σωτηρία σου...



Προσπάθησα να σε δω

στο μέλλον μου…

Προσπάθησα να σε βρω

στο παρελθόν μου…

Ζεις τη ζωή σου,

ανάμεσα σε δύο κόσμους...



Άσε με να αισθανθώ,

την αναγνώριση σου..

Μπορώ να γευτώ πως μοιάζεις…

Τα χρώματα στρέφονται

γύρω από το σώμα σου...



Εσύ και γώ θα…

Φωτοδότης Ήλιος





Βουβά.. η μέρα τελειώνει

και η νύχτα αργά απλώνεται

σαν μια απέραντη σκιά..



Η σελήνη απόψε έχει χαθεί

ο αέρας φυσά από συνήθεια

την πλάση να τρομάζει..



Αστέρια δεν έχει ο ουρανός

όλα λίγη αστερόσκονη ζητούν

να λάμπουν έστω λίγο…



Μούχλα, ομίχλη, σκοτεινιά

Πνοή μιας Έχιδνας βαριά..

ανατριχίλα φέρνει…



Μάτια κλείνουν φοβισμένα

κορμιά τρέμουν ..σφίγγονται

παρηγοριά ζητούν στον…

Τα δάκρυα της ζωής



Μέσα στην ατέλειωτη πορεία

του χρόνου..

Χύνονται λίμνες δακρύων

που ξεπλένουν κρίματα..

Δάκρυα χαράς και λύπης αλλά

και μίσους και αγάπης....



Μέσα στο φως του ήλιου,

στέκεσαι και με κοιτάς...

Ξαπλωμένη όπως είμαι...

Νοιώθοντας τη ζωή μου να σβήνει..

Τα δάκρυα σου πέφτουν

στα βλέφαρα μου όπως ανοίγουν...



Μοιάζεις σαν άγαλμα που το έχει φθείρει

το πέρασμα του χρόνου..

Τα δάκρυα μας σμίγουν σαν…

Νύχτα …Μοναξιά…





Ξεσηκώνεται η νύχτα

στον ήχο από το κλάμα..

Ζαλίζεται από τα αναφιλητά..

Αφουγκράζεται κάθε δάκρυ

που κυλά…



Να ξαποστάσει δεν μπορεί..

Να κοιμηθεί δεν πρέπει..

Στέκεται μοναδική παρηγοριά

στης καρδιάς τη λύπη και τη θλίψη…





Αφήνει κάθε αναστεναγμό

μέσα της να μιλήσει..

Παίρνει ανάσα…. Προσπαθεί..

Ακόμα πιο βαθειά τον σπαραγμό

για πάντα να κρατήσει….





Βουβαίνεται και…

Dimenticanza

( Λησμονιά )





Βούτηξα στην θάλασσα

της λησμονιάς και …

Σε ξέχασα....



Αυτά που μοιραζόμουνα

μαζί σου τα…

Πέταξα…



Κοχύλια που θάφτηκαν

μέσα στην άμμο..

Οι αναμνήσεις ....



Και η βουή του ανέμου..

τις σκέπασε..

Για πάντα...



Σύννεφο μουντό…

το χαμόγελο μου..



Βροχή γεμάτο…

Έπεσε στη γη..

Την πλημμύρισε..



Λουλούδια μαραμένα

Τα φιλιά μας..

Πεταμένα κάτω…

Δύση και Ανατολή







Τα κόκκινα μενεξεδιά

του ήλιου σκαλοπάτια

ανεβαίνει η δύση,

πίνοντας τις τελευταίες

σταγόνες από κεχριμπάρι

που άφησαν οι κόρες του…



Σε βελουδένιο θρόνο

κάθεται αναπαυτικά

ακίνητη και σιωπηλή,

προσμένοντας με υπομονή

να ακούσει τα βήματα

του άρχοντα της νύχτας…



Τα βήματα του…

Στάχτες





Aργησες να’ρθεις...

Τα λουλούδια μαράθηκαν..

Στο βάζο..

Τα μάτια μου έπαψαν να καρτερούν....

Ένα σου βλέμμα..

Τα χείλη μου …ένα σου φιλί...



Ατέλειωτη η σιωπή....

Αντέχει ακόμα στου ανέμου

Τη βουή....

Μαγεμένες οι ώρες σταμάτησαν

Τον χρόνο...

Το πιάνο ξεκούρδιστο δεν παίζει πια

Ξέχασε κι αυτό...

Τις νότες…



Το καναρίνι μόνο στο κλουβί

Φτερουγίζει πέρα δώθε,

χωρίς ένα κελάιδισμα..

Η…

H Ακίδα





Μια ακίδα….Στην καρδιά

οι τύψεις για ενοχή…

Που ολοένα την ματώνει..



Έχει πυροδοτήσει τη βολή

να φύγει… Να βρει κι άλλες. ..

Καρδιές να τις πληγώσει…



Σαν φωνή ακούγεται που..

Από το μάτι του κυκλώνα…

Αγωνιά και θέλει να βγει…



Θέλει να αφήσει να φανεί…

Ότι θα φύγει σαν καταιγίδα

δυνατή…

Αναμνήσεις





Κι αν έφυγες…Kι αν πήγες σ’αλλα μέρη...

Το χρώμα τ’ουρανού θάναι το ίδιο...

Και συ θα θέλεις να το αλλάξεις..

Αλλάζει όμως το χρώμα του ουρανού;

Αλλάζει το σχήμα του ουράνιου τόξου;



Θα σκέφτεσαι τις ανθισμένες λεμονιές...

Το άρωμα που βγάζουν τα άνθη τους...

Και συ θα θέλεις να το αλλάξεις...

Αλλάζει όμως το άρωμα της λεμονιάς;

Έρχεται η Άνοιξη χωρίς αρώματα;



Θα θυμάσαι τον ήχο από τα…

Τρικυμία



Τρικυμία στην ψυχή και στην θάλασσα

Βούρκωσαν τ’ακρογιάλια των ματιών

Και δυο σταγόνες σαν την χάλαζα

Σταλάξανε στις άκρες των χειλιών.



Βουβά τα δάκρυα, καυτά κυλούν

Στα μάγουλα και στην καρδιά μου

Μέσα μου βαθιά τα κύματα λυσσομανούν

Σπάζουν και κουρελιάζουν τα σωθικά μου.



Τρέμουν τα χείλη το φτωχό κορμί

Αντάρα πλάκωσε στα δυό μου μάτια

Τρέμει η ψυχή μου σαν μικρό πουλί

Ναυάγιο γίνομαι χίλια…

Ολομόναχη





Κρατώ στα χέρια τη ζωή μου…

Της δείχνω ακόμα μια φορά,

τι πρέπει ή δεν θα έπρεπε να ζήσει,

το άρωμα της δίκαια να μοιράσει…



Τρέχω στα λιβάδια που μεγάλωσα…

Στα λιβάδια που έχω σπείρει…

Τα όνειρα … τις χαρές… τις λύπες,

δρέποντας τους καρπούς της μοναξιάς…



Σκάβω στα βάθη του μυαλού μου,

αναζητώντας τις αναμνήσεις μου,

να βρω την λήθη που με άφησε….

Τη λίμνη από τα δάκρυα που έχυσα…



Στοιχειωμένες λέξεις…