Μπουβαρδίες στις ρωγμές του χρόνου

[Νατάσα Κουμπούνη]

Στον κήπο μου το μυστικό
φυτεύω τις σιωπές μου
Έχω έναν κήπο μαστροπό
που παίρνει τις ευχές μου

Δεν τον φοβάμαι γιατί ζω
κάτω από την σκιά του
Άγγελος που κόψε στα δυο
τα αέρινα φτερά του

Ρακοσυλλέκτης των καρπών
των μαραμένων κρίνων
Και το φεγγάρι μου μισό
απάνω από τον κήπο

Γλυκά που ραίνει η βροχή
την κάθε μου ανάγκη
Και πως ξεπλένει τη ντροπή
που ζει μες στο σκοτάδι

Μες στον καθρέφτη σαν κοιτώ
τις άκριες των χειλιών μου
Ευθεία γραμμή που χάρισα
εγώ στο μαστροπό μου

Στα χέρια μου ένα βιολί
παίζω δυο νότες πόνου
Κι έτσι σφραγίζω ένα φιλί
μες τις ρωγμές του χρόνου

Ο ήλιος γίνεται αρωγός
μα ο χρόνος μετανάστης
Ο κήπος μου ο μυστικός
γεμίζει άνθη ανάγκης

Νύχτα κρατά τα άλικα
και στις ρωγμές της θλίψης
Ο κήπος μου αναζητά
μπουβαρδίες αισθήσεις

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Νατάσα με κέρδισες, συνοδοιπόρος σου στις στιχοεμπνεύσεις σου!!!

[Νατάσα Κουμπούνη]

Παυλίνα μου γλυκιά από τα λεγόμενα σου, αντιλαμβάνομαι πως έχεις μια καλλιτεχνική ψυχή γεμάτη ευαισθησίες!

Χαρά μου να σε έχω συνοδοιπόρο σε αυτό που και οι δυο αγαπάμε πολύ... την έκφραση μέσα από την ποίηση

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

[Νατάσα Κουμπούνη]

Γεώργιε, ευχαριστώ!

[Παντελής]

καλώς όρισες στην Ποιητική Γωνιά Νατάσα.

[Νατάσα Κουμπούνη]

Καλώς σε βρήκα Παντελή!