Ντουγρού.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Μες  της  ζωής  το θέατρο

που  έχει  μεγάλη φάση,

κανείς  στο αμφιθέατρο

σπανίζουν στην πλατεία

πέντε, έξη, πρωταγωνιστές

πιότεροι οι κομπάρσοι  

κάποιοι, τρελοί ως θεατές

το  …παίζουν,  πελατεία.

 

Στα  σκοτεινά, αφόρητα, 

ταξιθετούν  καμπόσοι

 στα θεωρεία,  στριμωχτά

μαρίδα, π’ έχει ιδρώσει.  

Τον σεναρίστα βρίζουνε

που, ότι θέλει, γράφει

για κομπαρσάκια, ατάλαντα,

…γράμματα ρε, χασάπη.

 

Σκισμένα τα καθίσματα

στο απόγειο  η λίγδα

τα  σκηνικά , απαράδεκτα

μπερντές, που σ’ αρρωσταίνει

κι’ ενώ, στο παρασκήνιο

η σπέκουλα  είναι  ίδια,

μονά – ζυγά  στα ελάχιστα

πάλι  η ζωή, δεν  βγαίνει.

 

Σε ξαναστήνει όρθιο,

για οντισιόν στο ηρώο…

…Μα,  μιλημένη η επιτροπή,

με επαίνους, σε διαγράφει.

Σου… έλειπε η έκφραση,

δεν είσαι, απ’ το σινάφι

κατακαημένε, αμανατζή,

ντουγρού, στο υπερώο.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!