Μια ανοιχτή πληγή

[Μάνια Λιακου]

Ένας κόσμος μεγάλος που χάνεσαι,

ένας κόσμος μεγάλος με αμέτρητους θησαυρούς που λησμονάς,

ένας κόσμος που σε καίει, σε τραντάζει, σε κάνει να τρέξεις.

Σαν να κάθεσαι στα αγκάθια του,

τώρα τελευταία... έτσι γίνεται.

Σε πληγώνει... σε πονά...σε τραυματίζει.

Ίσως από τον κόσμο, έτσι που έγινε;

ίσως από την πληγωμένη φύση;

ίσως από την κάθε είδους "καταστροφή";

ίσως  και από σένα,που περιμένεις αμίλητος,

περιμένοντας κάποιον να σου βγάλει το αυτοκόλλητο απ'το στόμα;

Όλοι έτσι κάνουν...μάλλον οι περισσότεροι ,για να μην γίνω σκληρή.

Θέλουν να σηκωθούν, να μιλήσουν,αλλά σκύβουν...

μάλλον φοβούνται μήπως πέσει το μαύρο πέπλο πάνω τους ,και τους πλακώσει.

Μα πως έγινε αυτό; ...αναρωτιέμαι. Tι κρίμα!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!

καλημερα

[Μάνια Λιακου]

Σας ευχαριστω!!!

[Πάρης Παπανικολάου]

Θέλουν να σηκωθούν, να μιλήσουν,αλλά σκύβουν...

μάλλον φοβούνται μήπως πέσει το μαύρο πέπλο πάνω τους ,και τους πλακώσει.

Καταπληκτικό!!!

[Nefeli riga]

.Μα πως έγινε αυτό; ...αναρωτιέμαι. Tι κρίμα!

Ειναι  ΚΡΙΜΑ....

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.!!