Ξημέρωσε.....

[bvas]

Ξημέρωσε, ήλιος, αεράκι μυρωδιές πόσο όμορφη είναι η ζωή.

Κρεβάτι διπλό, σώμα μοναχό μαξιλάρι διπλό την να αγκαλιάσω.

Βλέμμα νεκρό κοκαλομένο κοιτάει το κενό.

Κορμί βαρύ, ασήκωτο δέρμα ξηρό σκάει λιώνει.

Δεν είναι μέρα αυτή, δεν είναι έτσι οι Κυριακές.

Φωνές νεκρές, τραγούδια χωρίς ήχο δεν μπορώ να ακούσω.

Προσπαθώ κάνω ένα βήμα, βλέπω τον καθρέπτη και τρομάζω.

Τι έγινε ποιος είναι αυτός, ποιός ήταν τι έπαθε, γιάτι.

Δύσκολο το πόμολο του παραθύρου δεν ανοίγει, πνίγομαι.

Οι ακτίνες με τυφλώνουν με καίνε τι θα κάνω τώρα.

Φωνάζω αλλά δεν με ακούν, κανένας που πήγαν όλοι.

Που είσαι εσύ, εσύ ήσουν εδώ αν θυμάμαι, ναι ήσουν .

Βλέπω το φόρεμα σου, λευκό δαντελένιο αφήμενο πρόχειρα.

Κάποιος το πεταξε χάμο, κάτω στο ξύλινο πάτωμα.

Σκύβω δεν μπορώ να το πιάσω τρίζουν όλα, τρέμω.

Που είσαι, πές μου να έρθω...........

[Nefeli riga]

Παραλήρημα θα το έλεγα ερωτικής απογοήτευσης  αλλά και επιθυμίας συνάμα...

Καταπληκτικο.!!!!!!

και διαβάζοντάς  παραπέμπει σε θεατρικές εικόνες.!!

Γνωμη μου 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Ειρήνη]

Και τα δυο ωραία!!!