Αρχόντισσες λέξεις

[Γεωργία Δρακάκη]

Αρχόντισσες λέξεις. Άπληστες, άχρηστες, αλήτισσες λέξεις. Γλώσσα αθέλητα μεγάλωσα στη γλώσσα μου ελληνική. Αθέλητα κάηκα στους ώμους από εκείνους τους ήλιους που χτυπάνε στη νησιώτισσα πέτρα κι αντανακλούν σε όλο το σύμπαν το ελληνιάρικο. Τη βίλα του κορμιού μου, αναρχικά γονίδια κατέκλυσαν αθέλητά μου. Το νερό έμαθα να το διψάω με αυτά τα τέσσερα γράμματα τα γάργαρα, το όνομά μου με τόνο σωστό στο γιώτα του, τους κανόνες ευγενείας και αγενείας, τις έσω μου σκέψεις, τα ονόματα των φίλων μου, της μάνας μου, των ονείρων μου. Οι λέξεις με ξεκινούν κι εγώ ξεχύνομαι. Η ανθρώπινη ζωή δε διάγεται στη σιωπή αν το σώμα είναι φτιαγμένο όπως πρέπει. Μεταξύ των σπάνιων διαμαντιών της σιωπής, που εξορύσσει μονάχα ο έρωτας και ο θάνατος και τίποτε άλλο, εκτός ίσως της ελπίδας και του φόβου για έρωτα και για θάνατο, τόνοι λασπολέξεων υπάρχουν, λέξεων πικρών και σκληρών σαν κοτρώνες, που αφήνουν χώμα στα νύχια και μέχρι και τα διαμάντια λερώνουν συχνά. Κοιμάμαι και ξυπνάω και ό, τι μαθαίνω, ό, τι ξεχνώ, ό, τι ανασταίνω κι ό, τι σκοτώνω είναι λέξεις.

Πάντοτε, όμως, ένα βήμα πριν τον Λόγο. Εξ ου και παράλογες. Ο Λόγος είναι η ομορφιά, η λέξη είναι το όμικρον το μι το όμικρον το ρο και ούτω καθεξής. Ο Λόγος είναι η αγάπη. Ο Λόγος λιτός, οι λέξεις φλύαρες. Για να περάσεις στο Λόγο, στον πάλλευκό του βράχο, τον καθισμένο σε ωκεανό ήρεμο, οφείλεις να ματώσεις πάνω στα κοφτερά χαλικάκια των λασπωμένων λέξεων. Δεν αρκεί πάντα η λάβα της σιωπής. Γιατί και στη σιωπή συλλαβίζεις το όνομα αυτού που αγαπάς, και στη σιωπή ακούς μέσα σου ένα τραγούδι, και στη σιωπή σου που είναι των άλλων κώφωση, εσύ φλυαρείς μέσα σου λέξεις αρχόντισσες. Εσύ ζητιανεύεις το χρυσάφι της, ζωάκι που σε είπανε άνθρωπο κι εσύ για να το γιορτάσεις «όπα άρθρωσες».

[Nefeli riga]

Συμφωνώ  με το σχόλιο του Τσιάνο Τακη.  Ετσι είναι. !! 

Την Καλημέρα μου.

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Πολύ καλό!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ καλό !!!!!

[NO]

Φίλη Γεωργία, έχεις συνειδητοποιήσει τι στ' αλήθεια έγραψες; Θα μου πεις σίγουρα ναι, "ξέρω τι έγραψα αφού εγώ το έγραψα". Επέτρεψε μου εδώ να σου πω ότι μάλλον δεν ξέρεις, εκτός αν έχεις κι εσύ την ίδια γνώμη με εμένα, αν ξέρεις δηλαδή ότι έγραψες ένα αριστούργημα. Τότε θα έχεις δίκιο. Σε συγχαίρω ειλικρινά.

[Γεωργία Δρακάκη]

πιο ωραία κουβέντα δεν έχει πει κανείς για γραπτό μου....μου φτιαξες τη μερα, αυτο το ξερω στα σιγουρα.