ΨΥΧΗ: Ξεκινώ από τις ρυτίδες του ουρανού και του χρόνου μόνη

και μέσα σε ρεύματα άπειρων ψυχών μπλεγμένη

Αστροπελέκια οι ψυχές  πάνω από σώματα που ενώνονται

ΣΩΜΑ: Ξεκινώ από δύο αφετηρίες  σα  δρομέας τρισκατάρατος

Ξεκινώ από το σώμα και εκκρίνομαι μελάτο στον κόσμο μου με ανάσες και κλάματα και ανάγκες ατελεύτητες

Ξεκινώ και  από τον Έρωτα των δύο και ντύνω την πνοή που μου έστειλε ο θεός ή η φύση

Δεν ξέρω  από θεωρίες, δεν…

Αρχόντισσες λέξεις. Άπληστες, άχρηστες, αλήτισσες λέξεις. Γλώσσα αθέλητα μεγάλωσα στη γλώσσα μου ελληνική. Αθέλητα κάηκα στους ώμους από εκείνους τους ήλιους που χτυπάνε στη νησιώτισσα πέτρα κι αντανακλούν σε όλο το σύμπαν το ελληνιάρικο. Τη βίλα του κορμιού μου, αναρχικά γονίδια κατέκλυσαν αθέλητά μου. Το νερό έμαθα να το διψάω με αυτά τα τέσσερα γράμματα τα γάργαρα, το όνομά μου με τόνο σωστό στο γιώτα του, τους κανόνες ευγενείας και αγενείας, τις έσω μου σκέψεις, τα ονόματα των φίλων μου,…

(Καλησπέρα...)

Ζω σε μια πόλη, σε μια εποχή όπου όλα με παρακαλούν να μη γράψω. Να μη γράφω. Γιατί να γράφω; Έχω να ζήσω πρώτα. Να διεκδικήσω τα προς το ζην, να μάθω γνώσεις εξαργυρώσιμες κάποτε και αν. Να βουλιάξω στην καθημερινότητα που χλευάζει την ποίηση και ασχημαίνει την έμπνευση τόσο που σου έρχεται να την απαρνηθείς.

Για μένα, αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Να γράψω για όσα με κάνουν να σκέφτομαι αντιποιητικά. Μια πόλη κόλαση, ένα κουρέλι φλεγόμενο που σέρνεται στο…