Η ΚΑΛΤΣΑ

[NO]

Παρασκευή να ήτανε για Πέμπτη δεν θυμάμαι

που τον καφέ μου έπινα με κάποιον κολλητό μου

κι ενώ ρουφάμε τον  καφέ κι ώρα πολύ μιλάμε

ξάφνου χαλάει τον ειρμό το παλιό κινητό μου        

 

Ανάθεμα τον Graham Bell, σκέφτηκα με τη μία

ποιος είναι τώρα που χαλά ετούτη τη γαλήνη

ποιος δεν μ’ αφήνει ήσυχο, σκορπά την νηνεμία  

κι ανάθεμα δεν σκέφτηκα πως το ρημάδι κλείνει   

 

Όμως σαν είδα στο καντράν πως ήταν η συμβία

το σήκωσα περιχαρής ν’ ακούσω τη φωνή της

μα κατά βάθος έτρεμα και είχα μια φοβία

μου το ’λεγε το κινητό και…η επιμονή της         

 

Που είσαι ρε με ρώτησε, φουσκώνω σαν μπαλόνι   

τι άφησες τις κάλτσες σου επάνω στο ντιβάνι;

Δεν σ’ άρεσε το χρώμα τους; Δεν πάει στο παντελόνι;

Ή στα παπούτσια δεν κολλά; Για πες μου…χαϊβάνι…

 

Κυρά μου είπα δεν μπορώ τώρα να σου μιλήσω

άσε αν θες αργότερα στο σπίτι να τα πούμε

ψυχή μου, τζοβαΐρι μου θαρρώ πρέπει να κλείσω

με φίλο τώρα σοβαρά, …θέματα συζητούμε           

 

-Έρχομαι τώρα από κει, να δεις τι συζητάτε

αμέσως μ’ αποκρίθηκε και μου ’κοψε το αίμα

πες για τις κάλτσες τώρα δα και ύστερα μιλάτε

κι αλίμονο…αν φανταστώ, ότι μου είπες ψέμα     

 

Καλά – καλά, άκου λοιπόν, ή μία είναι τρύπια

στου παπουτσιού την άκρια εκεί κοντά στην πτέρνα

μου στέγνωσε και ο λαιμός, λίγο νεράκι ήπια

κι είπα βελόνιασε κι αν θες, λίγο την τρύπα πέρνα 

 

Σαν μιας νταλίκας σφύριξε μια κόρνα στο αυτί μου

και η φωνή της κόντεψε το τύμπανο να σπάσει

η μούρη μου με πρόδιδε, ….η όψη η καυτή μου 

ντρεπόμουν και τον κολλητό που κάτι είχε πιάσει

 

-Εγώ φταίω βρε γά(ι)δαρε, εγώ βρε σαλτιμπάγκο

που φρόντισα πρωί πρωί μια φορεσιά ακράτη

να έχεις πεντακάθαρη να βάλεις παλιό πάγκο

γελοίε, ανεγκέφαλε, σατράπη, φαλλοκράτη  

 

Πάρε το δρόμο, το στρατί, γρήγορα άντε έλα

κι εσύ αν θες βελόνιασε την κάλτσα να  μπαλώσεις

εγώ καλά σου τα ’λεγα πως κουβαλάς μια τρέλα

ζητάς την πίστη ν’ αρνηθώ και να με ξεθεώσεις 

 

-Καλά κυρά μου να σου πω της είπα πριν τελειώσει

πέτα μωρέ τις άχρηστες κι εγώ θα πάρω άλλες

είχανε λιώσει άλλωστε, ναι είχανε παλιώσει

έχουμε έννοιες πιο βαριές κυρά μου πιο μεγάλες

 

-Ωνάση είπαμε σε λεν, για δες τε έναν Λάτση

πάρε μωρέ τα πόδια σου μην έρθω και σε πάρω

αμέσως μ’ αντιγύρισε και για να βγούμε πάτσι

μου είπε “τρέλα κουβαλώ κοντεύω να σαλπάρω”

 

Ολημερίς σιδέρωμα, σε πλένω σε φροντίζω    

χίλια κομμάτια γίνομαι νύχτα δεν κλείνω μάτι

που έχω γίνει είλωτας σαν σκλάβα σου γυρίζω

κουνήσου ανεπρόκοπε,  κουνήσου ακαμάτη         

 

Και όλα ανασφάλιστη στα κάνω ρε κουμάσι

μήτε μισθό σου γύρεψα, σύνταξη δε θα πάρω

τέτοιο κηφήνα δε θα βρεις κανένα να σου μοιάσει

που θέλεις και την κάλτσα σου εγώ να σου μαντάρω

 

Κι άλλα μου είπε αρκετά που δεν τολμώ να γράψω

όμως θαρρώ η μούρη μου πως θα ’γινε παντζάρι

μου ’φυγε το τσιγάρο μου και κόντεψα να κάψω

ένα τραπέζι διπλανό που ήταν δυο φαντάροι      

 

Σηκώθηκα σαν παλαβός και τον καφέ μου χύνω

λέω στον φίλο πλήρωσε εγώ δεν προλαβαίνω

πάω να ράψω φίλε μου και φεύγω σε αφήνω

ούτε κι εγώ τι έπαθα δεν το καταλαβαίνω                  

 

Μα όπως κρατούσα ανοικτό σφικτά το κινητό

ξάφνου μέσα μου άναψε του ανδρισμού ο φάρος

και ίσως του φίλου η ματιά και το χαχανητό

με έκαναν και γέμισα με τόλμη και με θάρρος         

 

Κι είπα μου θες και ασφάλεια μου θέλεις και μιστό

κάτσε να δεις πως γίνεται της Ρόδου ένας πήδος

τώρα που ταύρο μ έκανες και έχω θυμό μεστό

φτάνω αμέσως σπίτι μας να πληρωθείς σε είδος 

 

           Δ.Β.Κ.

[Nick Renito]

Φίλε Άφωνα, είσαι πολύ καλός από όλες τις πλευρές!..Η θεματολογία σου , η ρίμα σου, η απόδοση σου σε εικόνες και χιούμορ, είναι εξαιρετική!..Ειλικρινά μπράβο!..

Θα ήταν παράλειψη να μη συγχαρώ την Ειρήνη και την Κωνσταντίνα και την Παυλίνα που με τα έμμετρα σχόλια τους, δείχνουν ότι διαθέτουν άνεση στον χειρισμό του έμμετρου λόγου!..

Χαίρομαι που στην "Γωνιά" υπάρχει καλοπροαίρετη και αξιόλογη χιουμοριστική διάθεση!.. 

[Δημήτριος Γκόγκας]

Άφωνε ........ο δεκαπεντασύλλαβος καλά κρατεί και σου χαρίζει ένα χυμαρώδη ποιητικό λόγο. Η ικανότητά του να διηγείσαι ιστορίες με αυτόν τον τρόπο πάντα επιβραβεύονται. Ξεκούραστη ανάγνωση, μέχρι στγμής χωρίς βασανισμούς στην σκέψη μας γι α την ανεύρεση αυτά που " θέλει να πει ο ποιητής¨" Πάντα εύστοχος και ικανότατος ποιητικός μυθοπλάστης ....Καλό σου βράδυ

[Celestia]

Εισαι απιθανος!!!!!!!!

Συγχαρητηρια!!!

[NO]

Φίλε Νίκο με τιμά ιδιαίτερα η άποψη σου αποκλειστικά και μόνο επειδή, το ήθος σου, η ποιότητα της γραφής σου και της ψυχής σου, και η πορεία σου στην γωνιά μας αλλά και στον εν γένει βίο σου, σε έχουν καταξιώσει από κάθε άποψη στην καρδιά μου και στην συνείδηση μου. Σε ευχαριστώ πολύ που ασχολείσαι και μαζί μου. Να είσαι πάντα γερός εσύ και οι δικοί σου άνθρωποι.


Φίλε Δημήτρη σε ευχαριστώ για όλα, για το ενικό σου, για τα υπέροχα λόγια σου, για την σεμνή κριτική σου και εν τέλει για τον χαρακτηρισμό του μυθοπλάστη. Πράγματι ο δεκαπεντασύλλαβος εξυπηρετεί τα μέγιστα την αφηγηματική έμμετρη ποίηση, γεγονός που αντιλήφθηκες πλήρως. Με τιμά ένας τέτοιου είδους σχολιασμός από ποιητές που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με την τέχνη. Να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένεια σου.

 

Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου Celestia με τον γλυκό σου λόγο. Κι αν είμαι απίθανος όπως λες, είναι γιατί έχω απίθανους φίλους και συμφουρίτες. Να είσαι πάντα καλά.

Σχόλιο

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Δεν,δεν,δε θα σχολιάσω,το αφήνω έτσι προς το παρόν.Τέτοια ευκαιρία δε θα πάει χαμένη.

[NO]

Που είσαι βρε Χρήστο; Μου έλειψες φίλε. Αφού σκέφτηκα ότι σου είχε βάλει τιμωρία η Τασία σου, και είχα βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο και φίλο. Μην νοιάζεσαι έχω έτοιμα άλλα "παθήματα" μου για να τα σχολιάσεις και να ξεθυμάνεις. Μόλις διάβασα το μοναδικά υπέροχο ποιητικό σου σχόλιο στο χαλάλι σου και δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω. Τρόμαξα και πανικοβλήθηκα, δεν παλεύεσαι φίλε μου. Αλλά δεν παραδίνομαι με τίποτα, η βεντέτα μας είναι ζωντανή. Σε ευχαριστώ για το γέλιο που μου χάρισες υπέροχε "άσπονδε εχθρέ μου". Κανονικά θα έπρεπε να σου στείλω το σχόλιο αυτό με ΠΜ, είναι πρωτάκουστο να παινεύω σε δημόσια θέα τον "αντίπαλο" μου, αλλά βρε Χρήστο με παρέσυρε ο ποιητικός σου οίστρος και με έκανε να αναγνωρίσω την αξία του αντιμάχου μου. Χρήστο, σου υπόσχομαι ότι σαν άλλος Ιμπραήμ, θα σε ασπαστώ όταν θα σε νικήσω ολοκληρωτικά, στο Μανιάκι της γωνιάς μας, (γιατί θα σε νικήσω χα χα χα).